Huidig EU-beleid leidt tot afbraak middenklasse in Europa

Do Amaral schetst in zijn boek een ontluisterend beeld van de huidige Portugese samenleving, die ik uit eigen waarneming enkel kan beamen. Ook de bekende journalist Ambrose Evans-Pitchard wijdde een artikel aan het boek in The Telegraph. Hieruit citeer ik het volgende:

Do Amaral is dus de zoveelste internationale econoom die destijds al waarschuwde voor de one-size-fits-all-euro. En met reden, want wie nuchter nadenkt weet dat één munt en één centraal opgelegd rentebeleid voor onderling sterk divergerende economieën niet gaat werken. Niet kán werken.

En de gevolgen daarvan laten zich gelden. Arm Portugal. De middenklasse is daar volledig weggevaagd. En dan heeft dat land nog niet eens een leegzuigende vijfde colonne uitvreters uit-den-vreemde, zoals wij die wel kennen. Maar Portugal heeft dan ook geen 'Slochteren', de enige export-industrie van enige betekenis is kurk, maar daar kan die Portugese economie natuurlijk niet op drijven.

In eerdere stukken hier heb ik al gewezen op de desastreuze, samenleving ontwrichtende effecten van deze muntunie voor de Portugese samenleving. Sindsdien is het niet beter geworden, maar slechter. Gigantische werkloosheid, totale verarming en een trieste uitzichtloosheid kenmerken de Portugese maatschappij anno 2013. Het maakt me boos en verdrietig tegelijkertijd. Verdrietig omdat de trots van dit prachtige volk wordt geknakt, boos, omdat dit het gevolg is van het verkeerde beleid uit Brussel. Nota bene met landgenoot Barroso als baas van het uitvoerend comité, de Europese Commissie.

Maar vergis u niet, de crisis blijft niet in Zuid-Europa hangen, bij ongewijzigd beleid. Zoals die wijnhandelaar in de Nieuwsuur reportage al aangaf 'kruipt de crisis naar boven', dat wil zeggen naar het Noorden, naar ons. De recente CBS werkloosheids cijfers tonen alvast het begin daarvan. En we weten allemaal, dat die vertekend zijn door de verborgen armoede onder ZZP'ers en het leger WAO'ers, dat ons land nog altijd telt. Ook bij ons zal de motor van de economie, de middenklasse steeds meer onder druk komen te staan. De maak-industrie is al vrijwel verdwenen. Tussen 2009 en 2011 verdwenen er bijna twintig duizend arbeidsplaatsen richting Oost en Zuid-Europa en die banen komen niet meer terug.

Wat nodig is in Portugal wordt door Do Amaral kort en bondig uitgelegd: Portugal moet weer in staat worden gesteld monetair te devalueren om te kunnen concurreren en daarom dient zij de euro te verlaten. Maar aan zo'n euro-exit kleven allerlei nadelen, zoals Do Amaral ook vaststelt in zijn boek. Daarom is er een tussenfase nodig. Een tussenfase, die direct geïmplementeerd kan worden zonder jarenlang gesteggel over Verdragswijzigingen en die tegelijkertijd zwakke landen de mogelijkheid geeft tot monetaire devaluatie. Want de gekozen route van interne devaluatie door middel van loonmatiging helpt niet. Het duurt te lang en de prijzen volgen niet meteen.

Die tussenfase die direct geïmplementeerd kan worden is er: TMS. Ook hieraan heb ik regelmatig aandacht besteed op deze site. Door de combinatie te creëren van nationale rekeneenheden om monetaire devaluatie mogelijk te maken in combinatie met het handhaven van de euro als énig wettig internationaal betaalmiddel schept men het beste van twee werelden en kan de nodige tijd worden vrijgemaakt voor een totale ontlvechting van het huidige monetaire stelsel.

Maar de Europese Unie wil juist de ander kant op: een totale vervlechting van alle schulden. Goed voor het vrijwel failliete Frankrijk, slecht voor Duitsland en voor ons. De beoogde Banken Unie is stap één in dat proces. Ik heb op deze plaats, recent nog, uitgelegd waarom die Banken Unie in deze vorm desastreus is voor de Nederlandse economie. Onze omvangrijke financiële sector wordt uitgekleed en ons internationale handelsoverschot smelt weg als sneeuw voor de brandende Mediterrane zon. Maar niet doen dus. Althans, niet in deze vorm. Ook hierover heb ik al eens geschreven.

Het punt is namelijk, dat die Banken Unie goed geld met kwaad geld vermengt. Wij draaien op voor de mega salarissen van Messi, voor de verouderde Franse landbouwsector en voor de riante Italiaanse parlementsvergoedingen. Wij hebben genoeg bonen te doppen in eigen land. Me dunkt, de zorg, het onderwijs, de subsidie caroussel, de Publieke Omroep, de gulle giften industrie aan arme negertjes. Daar moet allemaal de stofkam door.

Bezuinigen, dat wil zeggen, écht bezuinigen is niet moeilijk. Maar de politieke wil ontbreekt. Dáár zit het probleem. Dat inverdieneffecten pas na enige tijd soelaas bieden is geen reden om er niet vandaag nog mee te beginnen. Over die enige tijd zullen we die effecten ook hard nodig hebben, als dan de eerste afschrijvingen genomen moeten worden op de gegeven garanties uit hoofde van de zogenaamde noodfondsen.

Want u gelooft toch niet dat wij ook maar één cent terugzien van al dat geld dat naar de Zuidelijke periferie is gebracht?