Hoe gaat het met E.ON?

Onze kwaliteitsmedia zien in de splitsing van E.ON een bewijs, dat duurzame energie nu doorbreekt. NRC HB schrijft bijvoorbeeld: 'Energiereus E.ON schakelt volledig over op duurzame energie.'

Dit is een naïeve gedachte van onze kwaliteitsjournalisten. Op Climategate.nl staan lezenswaardige commentaren over deze strategie. Hier geef ik via cijfermateriaal nog wat meer inzicht in de drijfveren achter deze PR–actie.

E.ON is een energieconcern dat over een totaal aan opwekkingsvermogen beschikt van 61 Gigawatt (GW), waarvan 42 GW buiten Duitsland staat. Het totaal aan windvermogen is 4,2 GW in het buitenland en 0,2 GW in Duitsland.

Het vermogensaandeel wind is 4,4 GW / 61 GW = 7%. Het aandeel wind in de verkochte stroom is 4%. Windstroom is dus een heel klein deel van de concernactiviteiten.

Vergeleken met 2012 zijn vrijwel alle kengetallen zoals de omzet met ongeveer 5% teruggelopen, de bruto verdiensten (EBITDA) zelfs met 14%.

De beurskoers en het dividend van het bedrijf gaan dramatisch naar beneden:
2009 2010 2011 2012 2013
'Jahresendkurs' (in €) 29,2 22,9 16,7 14,1 13,4
'Dividende je Aktie' (in €) 1,5 1,5 1,0 1,1 0,6

Het bedrijf verkeert duidelijk in zwaar weer.

Dat is natuurlijk een direct gevolg van de Energiewende, maar een recente opiniepeiling (BDEW Umfrage, feb. 2014) laat zien, dat 89% van de Duitse ondervraagden achter de doelstellingen van de Energiewende staat. Men heeft kritiek op de uitvoering, niet op de doelstellingen.

Wat doe je als energieleverancier, als je klanten niet willen dat je op de oude manier tegen een redelijke prijs betrouwbare stroom levert, maar de bedrijfsvoering eist dat dit wel gebeurt?

De leiding van E.ON heeft de oplossing gevonden in het splitsen van het bedrijf. De 33 miljoen klanten, de windmolens en het stroomnetwerk blijven onder de naam van E.ON. De serieuze stroomopwekking, de stroomhandel en het gasbedrijf gaan op in een nieuwe onderneming. De energiereus E.ON gaat net als Tennet verder als netwerkoperator.

De koppen in het persbericht over de splitsing van E.ON spreken voor zich:
Voor de klanten: E.ON: customer–oriented, sustainable, innovative.
Voor de industrie en de aandeelhouders: New impetus for the conventional energy world.

Het belangrijke nieuws staat in de kleine lettertjes:

De schuldeisers worden dus het windmolenpark ingestuurd. De bankschulden bedragen zo'n 32 miljard euro.
Het hart van de stroomboeren ligt elders, getuige de woorden die de geboorte van een nieuw bedrijf zonder naam aankondigen:

Het nieuwe anonieme bedrijf met een productiecapaciteit van 58 GW heeft geen schulden en daarboven nog een claim van tientallen miljarden op de bondsregering voor het stilleggen van de kerncentrales, getuige een bericht uit het Handelsblatt van 3 december 2014:

De klanten, het stroomnet en de windmolens blijven samen met de 32 miljard schuld van het bedrijf onder de oude vertrouwde naam E.ON, die stroom verkoopt aan kleinverbruikers tegen 30 cent per kWh. Het nieuwe bedrijf zonder naam gaat stroom leveren op de stroommarkt voor 4,5 cent per kWh. Op deze manier doet het nieuwe bedrijf datgene waarin E.ON in het verleden goed in was.

Theo Wolters geeft in een commentaar bij het artikel op Climategate.nl een aantal bespiegelingen over de oplossing die is gekozen door E.ON.

Eén ding is duidelijk: onze kranten hebben er niets van begrepen en hun lezers weer eens op het verkeerde been gezet.

Aldus Fred Udo.

Op het NRC-klimaatblog van Paul Luttikhuis is de volgende ronde van de dialoog tussen Jan Paul van Soest en ondergetekende weer begonnen. Zie hier. Deze dialoog is een initiatief van Gerbrand Komen, voormalig hoogleraar klimaatdynamica aan de universiteit van Utrecht en voormalig directeur wetenschappelijk onderzoek bij het KNMI.

Voor mijn eerdere DDS–bijdragen zie hier.