Veel Amerikaanse conservatieven stemmen op een kandidaat omdat ze ervan overtuigd zijn dat deze Republikein het kan opnemen tegen Barack Obama. Maar hoe belangrijk is verkiesbaarheid nu eigenlijk?
U heeft vast wel artikelen gezien - met name op Amerikaanse websites - over de redenen waarom zoveel Floridianen op Mitt Romney hebben gestemd. Natuurlijk zijn veel mensen onder de indruk van zijn ervaring als een buitengewoon succesvol zakenman. Daarnaast hadden veel mensen geen hoge dunk van Newt Gingrich, onder andere doordat hij min of meer kapot is gemaakt door een barrage van negatieve advertenties.
Er was echter één alles-overtreffende overweging voor kiezers: de verkiesbaarheid van de kandidaat.
Met verkiesbaarheid bedoel ik de kans dat de kandidaat president Obama kan verslaan. Amerikaanse media blijven erop hameren dat dit een voorname overweging moet zijn voor conservatieve kiezers. Gingrich is niet verkiesbaar, Romney wel. Rick Santorum is niet verkiesbaar, Ron Paul ook niet.
Maar klopt dat eigenlijk wel?
Yates Walker heeft
een bijzonder interessant artikel over dit onderwerp geschreven voor The Daily Caller. Het is een echte aanrader. Citaat:
1.) Did anyone ever ask if Barack Obama was electable?
Potential candidate liabilities: Obama has a weird name. Hes aloof. Hes an elitist. He spent his formative years in Indonesia. His father was a Muslim. His mother was a Marxist radical. He wont release his college records. He never served in the military. He never held a job in the private sector. He had a negligible impact as an Illinois state senator. He had a negligible impact as a U.S. senator. He had no foreign policy experience. He had no executive experience. He spent 20 years of Sundays with a lunatic pastor who despises America. Hes a product of the notoriously corrupt Chicago political machine. He had close personal ties to domestic terrorists and other unsavory characters...
The electability question is a liberal media con. It is posed only when discussing Republicans. And it is posed often. The purpose of the question is to cast doubt on conservative candidates and, ultimately, keep them out of office.
And, tragically, it works.
Ik heb er nooit een geheim van gemaakt dat ik hoop dat Romney wint. Eén van de redenen daarvoor is dat ik denk dat hij het beter zal doen tegen Obama omdat zijn voornaamste rivaal, Gingrich dus, een buitengewone irritante man is, met een nogal ergerlijk karakter. Tenminste, dat vind ik - en peilingen wijzen keer op keer uit dat veel kiezers het met mij eens zijn.
Dat gezegd hebbende doen conservatieven er verstandig aan om een kandidaat niet uit de weg te duwen omdat diens plannen 'te rechts, te conservatief' zouden zijn. Amerika is een centrumrechts land. Toch is de sociaaldemocraat Barack Obama nu al drie jaar lang president. En ja, hij maakte een behoorlijke kans om in november een tweede termijn binnen te slepen. Dat ondanks het feit dat hij veel linkser is dan de gemiddelde Amerikaan.
Een echte rechtse politicus kan de verkiezingen zonder meer winnen. Dat gezeur over 'de steun van Onafhankelijken' is vooral dat: gezeur. Deze groep stemt vooral op een kandidaat die het momentum en een goede uitstraling heeft. Dat is een beetje gesimplificeers, maar het klopt wel.
Mensen met een beetje kennis van geschiedenis weten dat Ronald Reagan zogenaamd ook 'te rechts' was. Toch won hij - twee keer zelfs. Het verschil tussen zijn opvattingen en dat van de gemiddelde Amerikaan was en is kleiner dan dat tussen Obama en 'John Doe'. Republikeinen kunnen dus gewoon een kandidaat kiezen waarvan ze denken: 'Die is de beste, die is het meest conservatief, in hem of haar heb ik het meeste vertrouwen'.
Laat de media maar blaten over 'verkiesbaarheid'. De afrekening komt pas in november.
Overigens geldt bovenstaande natuurlijk niet alleen voor Amerika, maar ook - hoewel wellicht in mindere mate - voor Nederland. Rechtse kiezers hoeven niet altijd aan te sturen op een compromis. Sterker nog, toen de VVD eindelijk voor rechts koos - voor de verkiezingen - werd deze partij meteen de grootste. Als gevolg daarvan werd Rutte de eerste liberale premier sinds 1918.
