Hocus Pas: Padden op uw pad

Verwondering, zo niet verbijstering over het geloof in de hernieuwbare hocus pocus als ik de reactie lees op het artikel in de Telegraaf waarop ik onlangs de aandacht vestigde. Een gastbijdrage van Jeroen Hetzler.

Bij de Energiewende zijn een aantal zaken niet goed gegaan, of hadden op zijn minst beter gekund. Volgens mij is dat bijna onvermijdelijk als je voor de troepen vooruit loopt. Maar als we graag naar Duitsland kijken laten we dan ook naar Denemarken kijken. Nederland kiest er nu voor om zo ver als mogelijk in de achterhoede te lopen. Die positie heeft ook nadelen. En ik ben benieuwd of die nadelen op termijn niet groter zijn dan de nadelen die Duitsland ondervindt.

Grappig detail, kortgeleden was er nog een aluminiumsmelter in het nieuws omdat hij niet kon concurreren tegen een Duitse concurrent omdat die veel lagere energieprijzen heeft.”

Dit komt uit de koker van een adviseur PV-systemen en bedrijfsleider. Telkens weer verwonder ik mij over de manier waarop dergelijke lieden de feiten subtiel verdraaien, zonder dit overigens zelf te beseffen. Tegenwoordig heb je daar zelfs specialisten voor: spindoctors, jokkebrokken van professie die handig misbruik maken van cognitieve dissonantie: onaangename spanning die ontstaat bij het kennisnemen van feiten of opvattingen die strijdig zijn met een eigen overtuiging of mening.

Er is bij de Energiewende van alles misgegaan wat er maar kon misgaan om de reden dat je met hernieuwbare energie, i.c. wind en de huidige generatie zonnepanelen, de klimaatdoelen nooit kunt bereiken. Zeker door het sluiten van CO2-vrije kerncentrales en vanwege de noodzakelijke back-up door (bruin)koolcentrales is het niet verwonderlijk dat de Duitse CO2-emissie jaarlijks met 2-3% stijgt. De hoge stroomprijs voor de burger leidt tot energiearmoede en uittocht van zware industrie, die niet profiteert van kunstmatig laag gehouden regionale stroomprijzen, naar de US vanwege de lage energiekosten daar (schaliegas en –olie).

Thans is er sprake van een ontwrichte energiemarkt, vanwege het subsidie’beleid’ en het vermolmde ETS-beleid. Idealisme is een groot goed, maar moet ook oog houden voor de realiteit om ontsporing en desillusie te vermijden. Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat men de discrepantie tussen idealisme en de desillusie door de feiten, de natuurwetten van de fysica met name, niet wenst te erkennen.

Kijken we bijvoorbeeld naar Denemarken. De cijfers van het IEA voor 2012 zijn als volgt in verkorte vorm:

Totale energie-import en -productie:
Denemarken eigen wind/zon: 2,4%; Nederland: 0.2%
Denemarken eigen gas en olie: 48%; Nederland: 25%

Totale energieconsumptie:
Denemarken wind/zon: 0,07%; Nederland 0,03% (na NEA 0,065%)
Zie voor details hier.

Denemarken succesvol gidsland? Spindoctors verzwijgen die 48% eigen gas en olie om de politiek te misleiden. Ik vrees dat de realiteit tamelijk ontnuchterend is omdat het ‘succes’ van Denemarken voor ca. 90% berust op fossiele energiebronnen. Ook hier zie je dat de hoge elektriciteitsprijs in dat land zonder een significante bijdrage aan de energievoorziening, het falen van hernieuwbare energiebronnen als wind en zon onderstreept. Voor Duitsland is het beeld niet beter. Dit staat nog los van de beschikbaarheid van die stroom wanneer er daadwerkelijke vraag naar is.

Dit brengt mij op het sluiten van Aldel. Het is misleidend om een door subsidie en planeconomisch gedwongen afname verziekte energiemarkt als bewijs voor het Duitse succes aan te halen. Zo werkt het niet.

Nu dan, in dit licht volgt hierbij het echte verhaal rond Aldel:

Wat protagonisten namelijk niet wensen te begrijpen is het verschil tussen de Energiemarkt en de Restmarkt. Op de eerste worden de dagelijkse prijzen bepaald bij normale levering. Op de tweede de prijzen van door de Energiewende afgedwongen afname van overschotten waar geen vraag naar is. Hetzelfde als gedwongen verkoop van doorgedraaide tomaten, maar dan ook nog op onverstandige manier. Door de gedwongen afname moet er namelijk op toegelegd worden: de belastingbetaler als financier van stroomvoedselbanken. Hoge- en lagedrukgebieden in Europa bestrijken namelijk vrijwel heel Noordwest Europa zodat overtollige stroom nergens winstgevend gedumpt kan worden. Zie de brandende straatverlichting overdag en de dumping van, op kosten van de belastingbetaler, zogenaamd gratis elektriciteit aan Noord–Duitse bedrijven (naast aparte bevoordeling) die Aldel de das om deden. De 300 werknemers van Aldel kunnen er van meepraten. Het planeconomische hernieuwbaarheidbeleid leidt tot een negatieve transitie.

Ondertussen behoren de reguliere Duitse en Deense energieprijzen tot de hoogste van Europa. Hier is de werkelijkheid:

Dit alles lijkt op de ellende die de sluwe spindoctor-tovenaar Hocus Pas aanricht door zich als wijze oude man voor te doen en slechts het goede met u voorheeft. Ter informatie: Denemarken boort nu ook naar schaliegas. ‘Bij Yod en Zazel, padden op uw pad,’ zo sprak de tovenaar Hocus Pas als iets hem niet beviel en u moest doen wat hij wilde: planeconomisch opleggen van hernieuwbare energie.

Aldus Jeroen Hetzler.

Voor mijn eerdere DDS–bijdragen zie hier.
http://www.dagelijksestandaard.nl/author/hans-labohm/