Hij verloor zijn moeder toen hij nog een baby was. Toen kwam iemand op het levensreddende idee om hem een teddybeer te geven

Toen hij een baby was verloor de arme Tonka zijn moeder. Daarna werd het niet veel beter. In 2011, toen Tonka drie jaar oud was, werd zijn woonplaats namelijk kapotgemaakt door een orkaan.

De arme Tonka werd steeds depressiever. Hij verloor zelfs 20 procent van zijn lichaamsgewicht gedurende periode. Geen gezonde situatie, natuurlijk, omdat hij juist moest groeien.

De mensen die voor hem zorgden hielden Tonka nauwlettend in de gaten en analyseerden zijn gedrag. Waarom was hij zoveel afgevallen?

Hun conclusie: hij was manisch depressief. Niet zo gek natuurlijk: eerst verlies je je moeder en daarna je huis en haard. Dat gaat niemand in de koude kleren zitten.

En dus probeerde men hem wat op beuren. Hoe? Door hem een teddybeer cadeau te doen. Het kereltje was immers nog hartstikke jong; misschien dat een knuffelbeer hem beter zou doen voelen.

Ja, dat zie je goed: Tonka is een wombat. Je dacht ongetwijfeld dat dit verhaal over een klein mensje ging, maar dat is dus niet zo. Wat blijkt namelijk? Zoogdieren - waaronder mensen ook vallen - hebben allemaal enkele dingen met elkaar gemeen. Een voorbeeld daarvan is dat we, aldus een professor aan een Australische universiteit, min of meer om dezelfde redenen depressief worden. In het geval van dit kleine kereltje betekende dit: eenzaamheid en instabiliteit.

Sinds zijn verzorgers Tonka een teddybeer hebben gegeven is hij veel vrolijker. De nu 7-jarige wombat neemt de teddybeer overal met zich mee - net als een klein kind zou doen. Ze hebben samen lol, en als hij wil slapen legt Tonka zijn poot om zijn maatje, waarna hij relaxt in slaap valt.

De enige 'maar' is dat Tonka's tanden nogal scherp zijn. Omdat hij zijn teddybeer iedere keer meeneemt als hij op pad gaat is dat een probleem. Daarom moet de teddybeer regelmatig vervangen worden. Blijkbaar maakt dat niet uit voor de jonge wombat: zolang hij maar een knuffelbeer heeft.