Goh, echt?
Het heeft even geduurd, maar bij het Parool zijn ze ook eindelijk iets van wakker geworden. Het is de Amsterdamse journamalisten namelijk opgevallen dat de verkiezingsprogramma's van de verschillende partijen eigenlijk vol lege leuzen en holle slogans staan.
Het is verkiezingscampagne en je ziet op bruggen en pleinen de vertrouwde aanplakborden, waarop de politieke partijen hun affiches mogen bevestigen. Maar je kunt ze beter niet lezen, want het is een en al nietszeggendheid: lege leuzen, holle slogans en open deuren.
Goh, dat valt de dames en heren in de grachtengordel dus ook eindelijk op. Dat werd tijd.
En dan de uitsmijter:
De verkiezingsleuzen worden steeds meer holle frasen. Daarmee dreigen verkiezingen in toenemende mate aan betekenis te verliezen. En dat is riskant, want ze zijn het feest van de democratie, maar alleen als ze ergens over gaan en de partijen ons duidelijk weten te maken waarover.
Natuurlijk klopt dat allemaal, maar toch moet er nóg iets gezegd worden. Het zijn namelijk niet alleen de leuzen die hol en nietszeggend zijn, maar ook de verkiezingsprogramma's van de partijen. De PVV krijgt terecht kritiek vanwege het "verkiezingsprogram van een A4-tje," maar feitelijk is dat niets meer of minder dan een kleine karikatuur van de praktijk van de mainstream partijen. Ook die zeggen eigenlijk niets meer, doen nog minder, en hebben totaal geen uitgewerkte ideeën meer 'te koop.' Hier een leus, daar een leus, en klaar. Dat is dan je 'program.'
Het is tekenend voor de armoede van de Nederlandse politiek. Helaas heeft het er alle schijn van dat vrijwel alle partijen -- ik maak hier een uitzondering voor Forum voor Democratie, hoewel ook zij dieper zouden kunnen en moeten graven -- het zo wel prima vinden.