Het langverwachte Marokkanendebat loopt af met een sisser

Het debat was dus een zoveelste aanfluiting over dit onderwerp, en niet alleen voor de PVV en Geert Wilders maar ook voor de rest van de aanwezige leden van de Tweede Kamer. Als het debat dan uiteindelijk moet gaan over de titel en niet over de inhoud tja dat zegt wat over onze volksvertegenwoordigers en de teneur in ons land. Terecht dat politiek commentator Jack de Vries constateert dat de politiek zelf er toe aanzet om het onderwerp te mijden.

Voor veel linkse mensen bestaat het niet, het Marokkanenprobleem. Je kunt de Marokkanen als groep niet verantwoordelijk houden voor de daden van een individu. Als we dat doen is m.i. nog steeds het grootste gedeelte van de gemeenschap verantwoordelijk. De relschoppers zelf, de niet-opvoedende ouders, de wegkijkende Marokkaanse gemeenschap en de betuttelende multiculti-lovers.

Een debat heeft onder deze titel dus geen zin, zo blijkt. Het heeft ook geen zin als we het islamdebat noemen of islamiseringsdebat. Heeft een debat over dit soort onderwerpen eigenlijk nog wel zin in Nederland? Men zegt wel eens: zolang men on speaking terms is, is er nog niets aan de hand. Die fase zijn we al lang gepasseerd, we debatteren niet meer over het onderwerp en zoeken uitvluchten om de discussie uit de weg te gaan. De enige debatjes over dit specifieke onderwerp worden gehouden bij programma’s als Pauw en Witteman waar iedereen het altijd roerend eens is met elkaar.

Het enige wat zin zou kunnen hebben zijn onze wetten en regels. Moet er ook geld zijn om te handhaven. Zodra we over onze of de Marokkaanse normen en waarden gaan discussiëren dan begeven we ons op glad ijs en komt er zeker geen oplossing. Blijft bij mij nog steeds de vraag hangen: waarom moeten we de Marokkaanse normen en waarden sowieso in ogenschouw nemen. We leven tenslotte toch in Nederland?

Maar zeg eens eerlijk, voeren we dit debat al niet langer sinds Fortuyn en Van Gogh? Alleen noemen we het nu een Marokkanendebat omdat dit volk het meest in de criminaliteitscijfers voorkomt.

De multiculturele samenleving

De multiculturele samenleving is een onomkeerbaar feit geworden. Klopt, maar dat wil niet zeggen dat sommige van ons lijdzaam accepteren dat onze Nederlandse samenleving hierdoor wordt ontwricht. Er zomaar mee moeten leren leven omdat anderen dat zo graag zien?  Omdat anderen in het verleden de verkeerde keuzes voor ons hebben gemaakt? De Marokkaanse gemeenschap is onderdeel van diezelfde multiculturele gemeenschap. Voor de een misschien een zegen, voor de ander een smet.

Er worden ons soms verwijten gemaakt dat wij als Nederlanders veel te veel in hokjes denken. Misschien is dat onze cultuur wel? Deal with it! Zoals wij veronderstelt worden om te dealen met de uitwas van de Marokkaanse gemeenschap. Net zoals wij verplicht worden de Marokkaanse bijdrage aan onze samenleving te zien als een verrijking.

De onderliggende spanningen stijgen door de uitwassen van de Marokkaanse gemeenschap. Het niet opvoeden of corrigeren van Marokkaanse kinderen, antisemitische uitspraken toestaan,  het openbaar verketteren van homo’s en moedwillig de integratie tegen te werken door niet in te grijpen en net te doen alsof de Marokkaanse neus bloedt. Daar komt bij dat Marokkanen als gemeenschap in een slachtofferrol kruipen, uiteraard met hulp van de linkse kliek.  En ik zie ook geen poging vanuit de Marokkaanse gemeenschap om dit beeld bij te stellen. Met een Ali-B, Najib Amhali, Marcouch en Aboutaleb redt je het niet. Daar is veel meer voor nodig. Door er alleen over te praten in Pauw en Witteman en je eigen straatje schoon te vegen kom je er niet. Durf je eigen gemeenschap te veroordelen en doe er wat aan!

In de ochtenduitzending van Wakker Nederland wordt een Marokkaanse dame geïnterviewd die ook constateert dat de eigen jongeren zich misdragen,  maar deze dame geeft openlijk toe de jongeren er niet op aan te spreken. Die vervelende taak wordt dus overgelaten aan de Nederlanders en als die er wat van zeggen dan is er meteen de gelegenheid om er schande van te spreken. Zo komen we dus nergens.

Sociale controle

De vergelijking is misschien een beetje vreemd, maar groepen individuen willen niet worden gewezen op hun plichten en zeker niet door hun eigen groep waarmee ze zich identificeren. Als hondenbezitters hun honden laten poepen op de stoep of speelveldjes waar onze kinderen spelen, dan zijn het niet de hondenbezitters die er wat van zeggen. Het zijn grotendeels de niet-hondenbezitters die zich er aan ergeren en er wat van zeggen. De groep hondenbezitters wordt dan in zijn geheel weggezet en roept dat ze gegeneraliseerd worden. De hondenbezitters zullen hun collega hondenbezitters niet snel op de vingers tikken en zeggen dat ze de uitwerpselen van hun beest moeten opruimen.

Zo werkt het in dit geval dus ook. De Marokkaanse gemeenschap wordt in zijn geheel weggezet als tuig omdat diezelfde gemeenschap geen sociale controle uitvoert op eigen volk. Het is dus een logisch iets wat altijd zo zal blijven totdat de Marokkaanse gemeenschap zelf het heft in handen neemt en de raddraaiers zelf aanpakt.