Pleidooi voor symbolische vrouwenbesnijdenis is van de gekke.
Retro is hip. Zo steken jongeren zich bijvoorbeeld maar al te graag in mode uit de tijd dat hun ouders of zelfs grootouders jong waren. Niks mis mee. Zorgwekkend wordt het wel wanneer retro hip lijkt te worden onder de intellectuele elite.
Onlangs verscheen in
de Volkskrant bijvoorbeeld een opiniestuk van
hoogleraar Wasif Shadid dat in alles het multiculti denken van de jaren '80 en '90 uitademde. En in diezelfde krant borduurde PvdA-raadslid Latif Hasnaoui
eerder deze week nog eens rustig voort op dat stuk van Shadid.
In deze perverse retrotrend past ook
de promotie van de jurist Wouter Limborgh. Afgelopen vrijdag verdedigde hij aan de Erasmus Universiteit zijn proefschrift 'Culturele vrijheid en strafrecht', waaruit de stelling dat we vanwege 'de culturele vrijheid van de plegers' een lichte versie van vrouwenbesnijdenis in Nederland moeten toestaan. Praktisch komt dat erop neer dat het compleet verwijderen van schaamlippen en clitoris zelfs Limborgh wat te ver gaat, maar een symbolisch sneetje (sic!) in de clitoris van het meisje moeten we maar door de vingers zien. Want stel je toch eens voor dat iemand geen uiting zou kunnen geven aan zijn achterlijke culturele gebruiken...! Maar gelukkig viel heel Nederland over de kersverse mr.dr. Limborgh heen.
In
Trouw verwoordt Elma Drayer het in mijn ogen tot nu toe het mooist.
Zij schrijft:
Bij mij leidde vooral dat argument van het hellend vlak weer tot diep gepeins: als we klein ongemak door de vingers zien, zal dat groter leed voorkomen. "Daarmee kom je tegemoet", zei Limborgh in het AD, "aan de wens van mensen om te kunnen zijn wie ze zijn."
Stel, ik koester de diepe overtuiging dat je welgestelde medeburgers mag bestelen. Of homo's tot bloedens mag mishandelen zodra je ze in het oog krijgt. Zou de jurist dan ook menen dat een winkeldiefstalletje op z'n tijd geen kwaad kan? Dat eens per maand een symbolische tik op een herenachterwerk erger zal voorkomen? Zou hij dan ook vinden dat zulks tegemoetkomt aan de 'wens van mensen' om te kunnen zijn wie ze zijn?
Lijkt me kras. Maar zodra het gaat om het vrouwelijk geslachtsdeel dienen wij ineens 'de culturele vrijheid van de plegers' eerbiedig te respecteren.
Daar valt volgens mij nog maar bar weinig aan toe te voegen. Te dezen zeg ik dan ook: petje af, mevrouw Drayer.
