Ruim 12.500 sympathisanten in twee dagen, dat heeft de Facebook-pagina 'Groningers in opstand'
bereikt. De Groningers zijn boos, en het faillissement van
Aluminiumfabriek Aldel lijkt de lont in het kruitvat te zijn die een
enorme golf van woede heeft ontstoken.
Er gaat niets boven Groningen, zo wil de slogan ons doen geloven, en
als dat voor één groep mensen opgaat dan is dat wel de politici in Den
Haag. Groningen levert met haar aardgas een enorme bijdrage aan de
rijksbegroting, en krijgt daar vanuit Den Haag vrijwel niets voor terug.
De term wingewest is eigenlijk nog te mild om de relatie
Groningen-Den Haag te omschrijven.
Dat de Groningers boos zijn is dan ook goed te begrijpen. Het is
alleen zo jammer dat men zelden met een goed alternatief op de proppen
komt. Aangezien het bijna verkiezingstijd is zullen de PvdA en VVD
ongetwijfeld hier en daar enige miljoenen aan de Groningers beloven,
stemmen kopen met belastinggeld is immers de gebruikelijke taktiek die
dit soort regentenpartijen hanteren. Ook het CDA zal zich niet onbetuigd
laten, roepen vanuit de oppositie is immers nóg makkelijker, maar het
is de grote vraag of de Groningers zich ditmaal weer zo in de luren
laten leggen.
De Haagsche overheid lijkt in Groningen haar hand overspeeld te
hebben. De inadequate reacties op de inmiddels bijna dagelijks
terugkerende aardbevingen, het continu verhogen van de lasten voor zowel
burgers als bedrijven, het verpesten van het open Groninger landschap
met vogelgehaktmolens, de lijst is eindeloos.
En dan hebben we het nog niet over het gepruts van het lokale linkse
bestuur in de stad Groningen, waar het verkeersbeleid een drama is, er
miljoenen worden weggesmeten aan een nutteloos prestigeproject als het
Forum of de eveneens tientallen miljoenen die in een tram gestopt zijn,
een zo mogelijk nog grotere mislukking dan de Fyra; die heeft in ieder
geval nog een paar mensen vervoerd.
De woede is er, en lijkt via Facebook nu gekanaliseerd te worden. De
grote vraag is natuurlijk: wat is dan het alternatief? Boos zijn is één
ding, met een goed voorstel komen is heel iets anders.
Wie met een brede blik kijkt naar Groningen ziet dat het een enorm
kansrijke provincie is. Groningen-stad heeft allure en historie, een
prima universiteit, een prachtig hoogwaardig ziekenhuis en alle
faciliteiten die een modern stadsmens zich kan wensen. De provincie
heeft uiteraard enorme gasreserves, een grote zeehaven in Delfzijl, de
infrastructuur is op de meeste plekken accuraat, er is een goed
functionerende agrarische sector, er is voldoende ruimte en er zijn nog
tal van bedrijven gevestigd. Zelfs een vliegveld is aanwezig.
Kortom: welbeschouwd staat niets de provincie Groningen in de weg om
zich af te scheiden van Nederland. Nederland heeft Groningen maar weinig
te bieden, een zelfstandig Groningen kan zich in enkele jaren opwerken
tot het Dubai van het Noorden. Een welvarende, kleine staat met
nauwelijks belastingen, veel werkgelegenheid en heel veel vrijheid.
Het is niet voor niets dat kleine staten vrijwel altijd welvarender
zijn dan grote. Denk aan Hong Kong, Dubai, Monaco, Andorra,
Liechtenstein, Luxemburg of Singapore. Kleine landen hebben altijd een
kleine overheid, en dus weinig overhead. Die winst betaalt zich uit in
lage belastingen en een lage regeldruk, waardoor het ondernemerschap kan
floreren, en alleen daardoor ontstaat welvaart.
Bovenstaand rijtje landen kan eenvoudig aangevuld worden met de Vrije
Republiek Groningen. En ook die republiek zal binnen enkele jaren
welvarender dan ooit kunnen zijn, als het de Groningers maar lukt het
juk van politiek Den Haag af te schudden.
Hoewel de laatste tanks inmiddels verkocht zijn door Den Haag is een
gewelddadige afscheiding op Joegoslavische wijze wellicht wel mogelijk,
maar het lijkt mij niet de juiste manier. De Groninger
afscheidingsbeweging zal via een referendum afscheiding van de provincie
moeten bewerkstelligen. Met de huidige woede is daar absoluut een goede
voedingsbodem voor te vinden.
Dan moet er natuurlijk wel een concreet plan liggen over wat te doen
na de afscheiding. Er zal een grondwet geschreven moeten worden, waarbij
het beroemde Plakkaat van Verlatinghe en de latere Grondwet der
Bataafsche Republiek als lichtend voorbeeld kunnen dienen. Een vrije
Groningse republiek, onafhankelijk van de EU en het koninkrijk der
Nederlanden zal lid kunnen worden van de EFTA, de European Free Trade
Association. Hiermee heeft Groningen direct de mogelijkheid tot het
drijven van vrije handel binnen Europa.
De republiek kan direct alle rare Haagsche regelgeving schrappen.
Daarnaast zullen economisch verstorende zaken als inkomstenbelasting en
vennootschapsbelasting niet nodig zijn, het kleine bestuur zal ruim
voldoende hebben aan de inkomsten van de gaswinning. Bedrijven als Aldel
zullen kunnen floreren, Groningen kan immers probleemloos zorgen voor
lage energieprijzen als de loden last van Den Haag is afgevallen.
Uiteraard zijn er nog wel een groot aantal zaken die een praktische
oplossing nodig hebben. Zoals bijvoorbeeld de Nederlandse staatsschuld.
In hoeverre dient Groningen daarvan een deel op zich te nemen? In mijn
visie is er hier sprake van odious debt, een term afkomstig uit het
Internationaal recht. Een odious debt is een schuld die de schuldenaar
niet aan te rekenen is, hij heeft er niet voor getekent en is er niet in
gekend. Dat geldt uiteraard ook voor de Groningers, zij hebben er niet
voor gekozen om zich door Den Haag in de schulden te laten steken.
Concluderend behoort het stichten van een vrije Groningse Republiek
absoluut tot de mogelijkheden, en het zou op niet al te lange termijn
leiden tot een aanzienlijk verbetering van de positie van vrijwel alle
Groningers, uitgezonderd dan de ambtenaren en andere vazallen die nu nog
op Haagsche loonlijsten staan. Maar zij kunnen prima gemist worden.
Ook Schotland, Catalonië en Vlaanderen zijn druk bezig met
afscheiding, me dunkt dat Groningen mooi past in dat rijtje. Het is voor
de Groningers te hopen dat men de mogelijkheid tot secessie serieus
gaat nemen, de tijd is rijp om afscheid te nemen van Den Haag.