Gin o'clock

Misschien heeft u thuis wel een drankkast. En misschien bent u een drinker - of een gastvrije blauwe knoper - en is uw drankkabinet rijkelijk gevuld. Dan is dat een schat om te bewaken. Het vervelende is alleen dat uw sterke drank-voorraad zelden staat opgeborgen in een kelder, zoals u wellicht met wijn zou doen. In plaats daarvan staat het meer of minder discreet in een kamer waar u het uzelf en gasten naar de zin wilt maken. U kunt gasten dus niet ongezien een minder goed label voorzetten. En dan stuit u op het onontkoombare probleem van de diplomatie van de gastvrijheid.

Het probleem is namelijk als volgt: u wilt gastvrij zijn en daartoe uw alcoholische versnaperingen met uw gasten delen, alleen drinkt iedereen ineens de duurst en best mogelijke drank als u schenkt. Parelen voor de zwijnen, in sommige gevallen. Dus vult u hun glas met pijn in het hart nog maar eens met die jaren oude whisky. (Sigarenrokers kennen dit probleem ook: zelfs sigarettenrokers willen bij een goedgevulde humidor ineens ook 'een echte Cubaan' roken. Dat doet pijn.)

Vader God heeft een oplossing voor dit probleem bedacht. Hij noemde het gin en zag dat het goed was. Gin is een fantastische drank, die, anders dan whisky, ook in minder kostbare varianten prima te drinken is. Het stelt u in staat altijd gastvrij te zijn, als u maar verschil maakt in de gasten die bij u komen. U schenkt goede vrienden en familie niet hetzelfde als andere mensen. Toch?

Gin helpt u vrienden kiezen, of andersom, dat weet ik niet meer, want het is alweer middag en dus was het even geleden alweer tijd voor een glas. Enfin, de volgende schifting helpt: voor boezemvrienden, die bloedmooie vrouw op wie u indruk wilt maken, familie en uw schoonvader heeft u Hendrick's of The Botanist. Werkelijk geweldige gin. Misschien met wat komkommer, u kunt nooit weten. Voor alle andere gasten is Gordon's een idee. Voor een krachtiger smaak en mooiere fles, kiest u misschien voor Beefeater. 47 procent. Goedemorgen, zullen we maar zeggen.