Gij zult verzwijgen

Hieronder volgen tien taboes de die de linkse politiek-correcte media hanteren als het om het Arabisch-Israëlische conflict gaat. Het zijn essentiële feiten rondom dit conflict die stelselmatig worden verzwegen.

Over Israël wordt daarom stelselmatig te negatief bericht.
Het is een trieste constatering bij het 70-jarig bestaan van Israël. Want Israël heeft juist - ondanks de tegenwerking van haar omgeving - een enorme en unieke prestatie geleverd met haar economie, cultuur en wetenschap. En dat voor een land dat voor een groot deel is opgebouwd door vluchtelingen uit de hele wereld.

Jodenhaat
De Palestijnse maatschappij is doordrenkt met Jodenhaat. 93% van de bevolking houdt er antisemitische denkbeelden op na, bleek uit een wereldwijd onderzoek in 2014. Ter vergelijking: in Nederland was dit 5%.

De Jodenhaat is het gevolg van een antisemitische hersenspoeling die begint in het Palestijnse onderwijs en zich voortzet in Palestijnse media en moskeeën.

De Arabische Jodenhaat ligt daaraan ten grondslag, zoals duidelijk wordt uit het Handvest van Hamas of recente toespraken van Mahmoud Abbas. Daarin verklaarde de Palestijnse president dat Joden zelf de Holocaust zouden hebben veroorzaakt en dat de Koran zou zeggen dat Joden aartsleugenaars zijn. Ook zouden Joden geen enkele band hebben met Israël, maar door Europa gedwongen zijn om daar te gaan wonen maar daar niet thuis horen.

Geschiedvervalsing
De Palestijnen erkennen de historische en religieuze band van de Joden met Israël niet. Zij stellen bijvoorbeeld dat er nooit een Joodse Tempel in Jeruzalem heeft gestaan, ondanks de vele historische en archeologische bewijzen. Archeologische vondsten van Joodse geschiedenis worden daarom verwoest. Mozes, Salomon en Jezus worden Palestijnen genoemd. Die geschiedvervalsing wordt net als de Jodenhaat van jongsaf aan ingeprent.

Palestijnse staat
Een Palestijnse staat heeft in de geschiedenis nooit bestaan. De Palestijnse beweging is opgericht in de jaren vijftig om Israël te vernietigen. Omdat dit niet goed viel in het Westen, is er in de jaren zestig van gemaakt dat er een Palestijns volk zou bestaan dat bevrijd moest worden. Daarvóór had nog niemand daarvan gehoord.

De Palestijnse leider Zahir Mohsen legde dit in 1977 uit aan dagblad Trouw: "Er bestaat namelijk in feite geen apart Palestijns volk. Tussen Jordaniërs, Palestijnen, Syriërs en Libanezen bestaan er geen verschillen. …. Het bestaan van een aparte Palestijnse identiteit is er alleen om tactische redenen. De stichting van een Palestijnse staat is een nieuw middel om de strijd tegen Israël en voor de Arabische eenheid voort te zetten.”

Tweestatenoplossing
Vanwege het bovenstaande weigeren de Arabieren de tweestatenoplossing al 80 jaar. In 1937 stelden de Britten deze voor het eerst voor, gevolgd door de Verenigde Naties in 1947: een Arabische en een Joodse staat naast elkaar. Echter, het bestaansrecht van een Joodse staat wordt nog steeds ontkend.

Door deze afwijzing van een Joodse staat verwierpen de Palestijnen keer op keer de tweestatenoplossing; ook in 1967, 2000, 2001, 2008 en 2014. Israël accepteerde iedere keer de internationale voorstellen juist wel.

Oost-Jeruzalem
Wat nu Oost-Jeruzalem wordt genoemd, is gesticht door Joden. Dat dit gedeelte van Jeruzalem nu overwegend Arabische inwoners heeft, komt omdat alle Joden daar in 1948 etnisch zijn gezuiverd door het Jordaanse leger. Dat de media het geregeld ‘Palestijns gebied’ noemen, is dus onzinnig. Des te meer, omdat volgens opiniepeilingen ook de Arabische bewoners in meerderheid willen dat Oost-Jeruzalem bij Israël blijft horen. Dit geldt zelfs als er een Palestijnse staat zou komen. Een referendum (zoals voorzien door de Verenigde Naties in 1947) zou de kwestie dus waarschijnlijk direct uit de wereld helpen.

Ontwikkelingshulp
Palestijnen krijgen per hoofd van de bevolking verreweg de meeste ontwikkelingshulp ter wereld. Het misbruik hiervan is verschrikkelijk. Om te beginnen gaat 350 miljoen dollar per jaar naar het belonen van terroristen. Hamas gebruikt het geld om raketten te maken en terreur-tunnels te graven. Palestijnse organisaties gebruiken het voor anti-Israël propaganda. De VN verbruikt bijna 2 miljard dollar per jaar om ruim anderhalf miljoen nakomelingen van Palestijnse vluchtelingen opgesloten te houden in kampen, zelfs de meerderheid die al in Palestijns autonoom gebied woont. De rest van het geld gaat op aan salarissen voor een ambtenarenapparaat dat buiten elke proportie is. Zoals het recent verschenen boek ‘We haten elkaar meer dan de Joden' laat zien, leidt dit tot gigantisch machtsmisbruik vriendjespolitiek en corruptie. De gewone Palestijn lijdt daar juist onder.

Rechten van minderheden
De juridische status van en de daadwerkelijke behandeling van alle minderheden is in Israël beter dan die in alle Arabische landen. Denk alleen al aan LGBT's of vrouwen. In geen enkel Arabisch land hebben Arabieren zoveel rechten als zij die in Israël hebben. Zo krimpen in alle Arabische landen de christelijke gemeenschappen, alleen in Israël nemen die toe.

Vaak zijn de rechten en de behandeling ook beter dan in Europa. Israël kent geen minaretten verbod zoals Zwitserland of een boerka-verbod zoals Frankrijk en België. De levensverwachting - die als belangrijkste indicator van het welzijn van een bevolking geldt - van Arabieren in Israël is sterk gestegen en hoger dan die van Arabieren in Europa.

Palestijnse dictatuur
De Palestijnse president Mahmoud Abbas is op 15 januari 2005 gekozen voor een periode van vier jaar. Inmiddels is hij begonnen met zijn 14e jaar als ‘president’. Dat kan omdat de Palestijnse democratie buiten werking is gesteld. Mahmoud Abbas is feitelijk geen president, maar een dictator.

Met de mensenrechten is het gesteld zoals dat gebruikelijk is in een dictatuur: geen persvrijheid, censuur, onderdrukking van minderheden, arrestaties van dissidenten, politiestaat, martelingen enzovoort.

Palestijnen worden niet bezet
De Palestijnen lijden dus onder de Palestijnse dictaturen van Fatah en Hamas, maar zijn niet meer bezet. Maar liefst 98% van de Palestijnen leeft in autonoom gebied, onder zelfbestuur. Dit zelfbestuur is groter is dan het zelfbestuur dat de Schotten en Catalanen kennen.

De Palestijnse leiders hebben de ambtenaren in dienst, heffen belastingen, beheren de gevangenissen, bepalen de buitenlandse politiek, het onderwijs, de politie en rechtspraak, controleren de media enzovoort.

Hamas kon zelfs drie maal in het afgelopen decennium vanuit de Gazastrook een oorlog beginnen.

Nederzettingen
Er wordt alleen nog bijgebouwd in de bestaande grotere blokken. Immers, daarvan heeft de voormalige president Bush bevestigd - in het kader van de Israëlische terugtrekking uit Gaza in 2005, bekrachtigd door het Amerikaanse Congres - dat die logischerwijs bij Israël zullen blijven als het tot een vredesregeling met de Palestijnen komt. Sommige van deze ‘nederzettingen’ zijn door de Palestijnen ook al geaccepteerd, zo bleek uit de uitgelekte Wikileaks. Dit valt tevens binnen de beroemde uit 1967 stammende VN resolutie 242, die uitdrukkelijk stelt dat grenscorrecties mogelijk moeten zijn om Israël veilige grenzen te geven.

De bebouwde oppervlakte is in tegenstelling tot wat steeds beweerd wordt ook geen belemmering voor een vredesregeling. Deze beslaat minder dan 2% van de Westbank, met omliggend gebied gaat het om circa 5%. De overige 95% van de Westbank en 100% van Gaza was Israël sinds 2000 bereid af te staan voor een Palestijnse staat, maar dat is van Palestijnse kant keer op keer geweigerd.

Aanmoedigen van geweld
Volgens opiniepeilingen is 73% van de Palestijnen het eens met de Hadith (de aan Mohammed toegeschreven islamitische traditie) dat de Joden bevochten moeten worden, tot uitroeiing aan toe. Dit is tevens vastgelegd in het Handvest van Hamas, de partij waar de meerderheid van de Palestijnen op stemt. Hamas draagt uit dat het islamitische plicht is om de Joden uit te roeien. Zelfs heel jonge kinderen worden met dit idee opgevoed. Er wordt gepredikt dat wie sterft in de strijd tegen de Joden, een martelaar is voor het islamitisch geloof, die direct wordt toegelaten tot het paradijs. Volgens de leider van Hamas en de Gazastrook, Yahya Sinwar, moet met de recente rellen de grens met Israël doorbroken worden om “hun harten uit te rukken”.

Realiseert u zich dat u deze aantoonbare feiten zelden of nooit bent tegenkomen in de berichtgeving?

En dat dit heel triest is? Want deze feiten maken duidelijk waarom het conflict onoplosbaar is gebleken.

Helaas is dat blijkbaar een te ongemakkelijke waarheid voor de politiek-correcte media.

Awi Cohen,
bestuurslid van Likoed Nederland.