Geen paniek!

Boodschappers van slecht nieuws hebben maar weinig te lachen, en niet weinigen hebben het zelfs niet overleefd. Het is illustratief voor de onnozelheid van onze soort, die denkt dat als je de boodschap maar lang genoeg ontkent, zij vanzelf in lucht op zal gaan. Politiek is dat overigens nog wel eens waar ook, en alleen daarom al zou je gekozen politici niet met hun vingers aan de knoppen van de economie mogen laten zitten. Ze snappen het niet, en kunnen slechts hun vingers branden. Waarna de bevolking op de blaren mag zitten.

Bovenstaande is in essentie de basis voor de gedachte dat een nachtwakersstaat het beste voor de economie is. Dat klopt, mits nog aan enige andere voorwaarden wordt voldaan. Meedogenloos geformuleerd is dat onder andere, dat uiterst succesvolle entrepreneurs zich gaandeweg meer met politiek gaan bemoeien, en door de heersende klasse een kopje kleiner worden gemaakt, zodat hun bezittingen de staatskas ten goede komen, en na verkoop nieuwe entrepreneurs nieuwe kansen bieden. Een prima proces van recycling, waarvoor de moderne maatschappij helaas te beschaafd geworden is.

Het onvermijdelijke gevolg is dat allerlei vermolmde economische structuren in stand blijven, vaak gesteund door politici die niet beter weten dan dat hun electoraat dat graag wil. Zo hielden we in Nederland in de jaren zestig en zeventig industrieën overeind die hun houdbaarheidsdatum reeds lang overschreden hadden. Toen nadien een parlementaire enquêtecommissie na probeerde te gaan waar het mis was gegaan, constateerde men met een glimlach dat het iets onvermijdelijk had gehad, en stak nog een sigaar op. Want de thans heersende klasse van regenteske proleten is niet gewend om de rotte onderdelen uit de eigen kudde weg te snijden ten behoeve van het algemeen belang. Zodat 80% van de Nederlandse burgemeesters daarom ervaring in de politiek heeft. Weggepromoveerd.

Waarom memoreer ik bovenstaand proces nog maar eens?

Omdat het precies dit systeem van falend toezicht en beleid is dat ons in onze huidige economische situatie heeft doen belanden. Lief zijn voor onze bankiers en zo. Maar ze tegelijkertijd te pesten met maatregelen die onze goedbedoelende politici namen om hen zogenaamd te controleren en te limiteren. Met als klap op de vuurpijl de infiltratie van onze politieke top in het bedrijfsleven, om mee te kunnen slobberen uit de trog.

Morgen een praktische uitwerking hiervan, met een bespreking van het idee dat econoom Willem Buiter opperde, in een interview gisteren met het FD. Buiter wil de bankensector saneren, omdat naar zijn idee zombiebanken dreigen te ontstaan. Dat dit net zo goed een Voodoovoorstel is, als het idee om bankiers te controleren, hoger te belasten of hen dingen te verbieden, neem ik daarin natuurlijk mee.

Laat ons een (rode) haan offeren, en de voorstellen met diens bloed besprenkelen, in de hoop dat er iets van terecht komen gaat. Dat geeft deze boodschapper van slechte tijdingen tenminste de kans zich heelhuids uit de voeten te maken.