Frits Bosch: 'De politisering van het bedrijfsleven zet zich door'
Caspar Thomas, redacteur van Het Financieele Dagblad is zeer te spreken over de rol die het Amerikaanse bedrijfsleven speelt in de politiek van het land, onder de kop “Het bedrijfsleven werpt zich op als redder in nood van de Amerikaanse democratie”. Dit gedachtegoed is de trend van deze krant, dé spreekbuis van het Nederlandse bedrijfsleven. Anna Dijkman stelde onlangs dat het zo goed was dat Twitter Trump’s account sloot ten behoeve van de “verdediging van de vrijheid van meningsuiting”. Hoe krom wilt u het hebben? Het is juist contra de vrijheid van meningsuiting. Vandaar dat de Amerikaanse Senaat hieraan paal en perk willen stellen om die onheuse macht te breken.
Thomas zegt dat De Republikeinse partij ondemocratisch is, maar “gelukkig komt er hulp uit onverwachte hoek. Bedrijven en instanties werpen zich op om de democratische erosie tegen te gaan”. Juist niet, dumbo! Door zó een politiek kant te kiezen vergeren ze juist de erosie. Bedrijven als Mariott en telecombedrijf AT&T steunen de Republikeinen niet meer. Deutsche Bank heeft de zakelijke relatie met Trump opgezegd, want zijn politiek bevalt het bedrijf niet meer. Wie beweert dat er verkiezingsfraude is gepleegd (die is bewezen, maar niet in de mate dat de uitslag anders zou zijn geweest), mag niet meer posten op sociale media. Bedrijven volgen met een massale boycot van volgens hen antidemocratische politiek. Bedrijven doen aan ‘corporate democratic responsibility’. Thomas meent dat “boycots effectief zijn om ongewenste politiek op de knieën te krijgen”. Hij vindt dat prachtig vanuit zijn politiek correcte visie. Waar gaat Het Financieele Dagblad heen? Het leek ooit op een onafhankelijk bron van informatie over het bedrijfsleven. Dat is het allang niet meer met de vierdelige feuilleton van Mathijs Bouman over rechtse media en politici. Bouman noemt hen rioolwerkers. Het ging werkelijk alle grenzen van betamelijkheid te buiten. Of de niet aflatende mannenhaat van Maartje Laterveer. Het FD is over de top “links lullen, rechts vullen”.
Overigens is de stellingname van het bedrijfsleven hypocriet. Want deze bedrijven doen zaken met landen en partijen die ultiem ondemocratisch zijn. Zaken doen met naar fascisme neigend China? Geen probleem! Zaken doen met moorddadig Iran? Geen enkel probleem! Zaken doen met Saoedi Arabië? Graag! Er zijn slechts enkele landen die de strenge toets van democratie kunnen doorstaan. Stop dus al die hypocrisie en doe normaal man! Als men politieke argumenten toelaat ten koste van het winstbeginsel staat één land te juichen: China! Ga zo door jongens en meisjes, vermoordt maar je politieke stelsel, je democratie en je bedrijfsleven!
De trend naar politicering van het bedrijfsleven zet helaas door. Je kunt lullen als Brugman, hjet staat stoer en correct, dus gaat het door. We zien dat ook bij het selectiebeleid op basis van LHBTI+, de gedwongen inclusie, naming & shaming ten koste van vaardigheid, talent en competentie als eerst criterium voor het aannamebeleid. De diversity officers van bedrijven die enkel op LHBTI+ mogen selecteren. Op en top racistisch. Er zijn legio voorbeelden: de Hema wil het niet meer over Paasfeest hebben, want dat zou tegen de haren instrijken van onze islamitische medemens. Bol.com verwijdert alles over Zwarte Piet, enzovoort enzovoort.
Waar gaat dit in hemelsnaam naar toe? Ik ga naar de ABN AMRO Bank en wil een hypotheek. Ik heb een gesprek met een keurige bank employee en vraag een hypotheek van 2,5 ton. Zegt hij: “meneer, voor we verder gaan, mag ik eerst weten welke partij u stemt.” Ik: ik stem PVV.” Hij: “dan moet ik u helaas teleurstellen, kiezers van deze partij sluiten wij uit van onze dienstverlening. Goedemiddag, niet tot ziens en een prettige dag verder.”
Frits Bosch, auteur van “Risico als obsessie”, “Dat is het risico”, “Wereld op een keerpunt” “Onbehagen bij de elite”, “Schaft ook Nederland zich af?” en “Feminisme op de werkvloer”.
