FIFA-fiësta met Rusland

In alle media: foto's van een feestende president Poetin en een vrolijke FIFA-voorzitter Blatter. Met z'n tweeën zijn ze heel blij dat het WK Voetbal 2018 in Rusland plaatsvindt.

De beelden gingen de wereld over. Een FIFA-feestje op Russisch grondgebied ter ere van het aankomende WK voetbal, dat over vier jaar in Rusland gespeeld zal gaan worden. Hooggeplaatste gasten waren present, getuige het beeldmateriaal. Op één foto zien we Poetin met een duidelijke grijns op z'n gezicht een zogeheten tijdcapsule in de lucht tillen. Blatter op de achtergrond is duidelijk geamuseerd. Op een ander kiekje zwaait een publiek enthousiast met een vlaggen terwijl Poetin een speech houdt over hoeveel glorie Rusland en het WK elkaar geven. Op de derde afbeelding een enthousiaste menigte rond Blatter en Poetin die samen de eerste steen leggen voor de bouw van het voetbalstadion in Samara.

Ik heb even de tijd nodig gehad om hierover mijn mening paraat te krijgen. Aan de ene kant misgun ik Poetin alle positieve leukepeuk-media-aandacht die er bestaat. Maar aan de andere kant moeten we sport ook niet teveel politiseren. Hoeveel keus had Blatter immers om niet op te komen dagen bij dit Russische feestje.

Enkele weken geleden heeft de FIFA immers zelf de Nigeriaanse voetbalband geschorst vanwege teveel overheidsinmenging. Een terechte stap, maar FIFA kan dan moeilijk zichzelf de knecht maken van allerlei westerse overheden door ineens Rusland anders te behandelen dan andere WK-organisatoren. Als vier jaar terug een dergelijk feestje met Brazilië geen punt was, is dat het nu ook niet mt Rusland. Immers: als je een politiek-neutrale organisatie bent, betekent het dat je zeker op dit soort momenten geen politiek gaat bedrijven.

En laten we eerlijk zijn: waarom zouden we Rusland ook wíllen dwarsbomen bij de organisatie van het WK Voetbal? Uiteindelijk is het allermooiste natuurlijk als het Nederlands Elftal over vier jaar de wereldbeker omhooghoudt na het winnen van een zinderende finale in Moskou. Niets proeft immers zo zoet als het behalen van een zege in het thuishonk van je vijand.