De gemiddelde journaalkijker zal vreemd op hebben gekeken bij de beelden van afgelopen dinsdag. Daarop vierde de bevolking van Gaza feest over de overwinning op Israël. Hoe kon zij dit als een overwinning beschouwen? Immers, er is sprake van grote verwoestingen in Gaza, en bovendien vielen er circa 2000 doden.
En alles waarvoor de Palestijnse bevolking in Gaza de afgelopen jaren had geleden, blijkt toch voor niets. Want Hamas, dat de baas is in Gaza, koos voor de aankoop van wapens en raketten, in plaats van besteding van dat geld ten gunste van de leefomstandigheden van de eigen Palestijnse bevolking. En nu is Hamas nog steeds failliet en krijgen ambtenaren dus geen salaris meer betaald. Hamas koos ook voor de massale inzet van beton voor de terreurtunnels, in plaats van voor woningen en scholen. En door Hamas werd al het metaal gebruikt voor de fabricage van raketten, in plaats van voor het broodnodige onderhoud van waterleidingen en rioleringen. Waardoor het zelfs gebeurt dat Palestijnse kinderen verdrinken door riooloverstromingen.
Wat heeft Hamas daarmee bereikt? Dat als het nu rustig blijft, vissers vijf kilometer verder de zee op kunnen. En dat dan de bufferzone langs de grens tweehonderd meter verkleind wordt. Verder zal Egypte meer Palestijnen de grens laten passeren. Mits Fatah daar de controle over krijgt, in plaats van Hamas.
Hoe kan Hamas dan zeggen dat ze gewonnen hebben en een deel van de bevolking daarvoor staat te juichen? Dat is toch onbegrijpelijk?
Dat blijkt het niet te zijn vanuit de gedachtegang van moslimfundamentalisten, of dit nu Boko Haram, ISIS, Hamas of de Moslim Broederschap is. Gezien vanuit hun doodscultus is het verklaarbaar. Luister wat er te horen was op de televisie van Hamas in Gaza. Dit zei
de leider van de Moslim Broederschap in Koeweit:
Zonder twijfel is het bloed dat vloeit ons dierbaar. Maar er is toch voordeel: de doden aan van onze kant zijn in het Paradijs, en de doden van hun kant zijn naar de hel.
Wij zijn niet bang van het martelaarschap. Nog niet zo lang geleden, schreeuwde u (de slagzin van de Moslim Broederschap) uit: De dood voor Allah is onze meest verheven wens. U kreeg de dood die u wilde. Wij hebben geen probleem met de dood. Wij zijn niet zoals de kinderen van Israël die verlangen om te leven.
Terwijl wij verlangen naar de dood en martelaarschap. Alle moeders vooral de moeders in Palestina, maar elke moeder in de [islamitische] natie, niet alleen die in Palestina moet haar kinderen opvoeden met haat voor de kinderen van Zion [de Joden]. Wij haten hen en zij zijn onze vijanden. Wij zullen deze haat planten in hun zielen [van onze kinderen], zodat er een nieuwe generatie zal opgroeien, die hen van de aarde zal wegvagen.
U hoort het. De doden van beide partijen zijn een succes. Want de moslims gaan naar het paradijs, en de Joden gaan naar de hel. Voor moslimfundamentalisten is de dood altijd prijs.
Eerder verklaarde een Hamas-leider al cynisch dat het aantal dode Palestijnse kinderen geen probleem vormde, want er waren in dezelfde periode toch tien keer zo veel nieuwe Palestijnse kinderen geboren.
En is de bevolking het dan met Hamas eens? Helaas wel, blijkt uit een recente opiniepeiling. De bijna tien jaar lange hersenspoeling met haat door de Hamas dictatuur heeft haar uitwerking blijkbaar niet gemist. Maar liefst 89% van de Palestijnen in Gaza
staat achter het afschieten van raketten op Israëlische burgers.
Awi Cohen is bestuurslid van Likoed Nederland.
