Europa wordt ingewisseld voor China

Aldus het IMF. Ietsje lager dan voorgaande jaren (9,2% in 2011 en 10,4% in 2010), maar alsnog zeer indrukwekkend. Voor het zoveelste jaar op rij weer groeicijfers die ver boven de vijf procent uitkomen: zeer netjes. Zet daar het in januari op -0,5% geschatte groeicijfer van de eurozone naast, en een kind snapt dat China hard op weg is Europa in te halen als tweede economische macht van de wereld.

Sinds de Tweede Wereldoorlog liggen de geopolitieke verhoudingen eigenlijk zo dat je eerst de supermachten hebt, dan Europa, en vervolgens pas de rest van de wereld. De supermachten waren aanvankelijk Amerika en de Sovjet-Unie, maar na het wegvallen van de tweede begin jaren '90 kon Europa zelfs opschuiven naar plek nummer 2.

De Europese landen voelden zich superieur en hadden het idee dat ze alles konden maken. Dat heeft tot een hoop ellende geleid: in het Europa-optimistische tijdperk waaraan nu een einde komt was the sky zeer zeker the limit. Er is - ook in de rijkere landen - geleend totdat de minister van financiën scheel zag, alle vetrandjes meteen opgebrand aan verzorgingsstaten die op Hilton-hotels begonnen te lijken..

Maar bovenal: er is niets gespaard. We gaan als het ware met een rammelende maag de economisch barre tijden in, en dat heeft vooralsnog nog tot maar slechts één ding geleid: nog meer schulden. Het einde is nog lang niet in zicht, want ook voor de komende jaren worden er voor de Chinese economie gouden tijden voorspeld. En Europa? Dat moet maar zien te herstellen van een loodzware schulden- en muntcrisis. Amerika is al aan het voorsorteren op de nieuwe verhoudingen in de wereld, en Europa blijft nogal naar binnengekeerd.

De oplossing is niet meer of minder Europa, het is zelfs maar de vraag of deze trend te keren is. Europa zal de komende jaren nog meer welvaart moeten inleveren ten gunste van het Verre Oosten. Op wereldterrein zullen we een steeds verder gemarginaliseerde rol spelen. Of ben ik nu te somber? Ik vrees - echter - dat ik bitter realistisch ben.