De eurocrisis leek overgewaaid en in Europa was niets aan de hand. Tot nu. Overal in Europa gooien burgers en politici de ankers uit in de hoop de altijd voortrazende trein van Europese integratie af te remmen.
Europa is hard op weg een schuldenunie te worden en burgers lijken steeds beter door te hebben dat zij daarvoor het gelag moeten betalen. De scheuren in 'Fortress Europa' worden duidelijker en talrijker.
De interne markt is eigenlijk de enige aantoonbare zegen van het Europese project. Het is deze markt die enorme handelsvoordelen oplevert. Zaken als het Verdrag van Schengen, die onder andere een vrij verkeer van personen mogelijk maakt, zijn
bijzaak. Bovendien is een vrij verkeer van personen een kinderlijke naïef idee als er bij de buitengrenzen van de EU de Schengenruimte niet gecontroleerd wordt. Laat het nu juist zo zijn dat de perifere, corruptere landen van de Unie
onze grenzen bewaken. Want onze grenzen zijn hun grenzen.
Landen als Italië en Griekenland zijn fantastische landingsplaatsen voor hele invasies van Noord-Afrikaanse
vluchtelingen gelukszoekers. Bovendien hebben we met de uitbreiding van EU in 2004 ook een heleboel corrupte staten en de bijbehorende criminaliteit binnengesloten. In Denemarken klinkt daartegen nu protest. De Denen willen weer
grenscontroles. Net als de
Fransen en
de rest van de EU. Schengen is leuk, maar er zijn grenzen.
En dan is er natuurlijk nog het brede verzet tegen onze bijdragen aan het
zwaar bekritiseerde noodfonds. Stoppen met betalen is geen slecht idee, al moet Nederland dat doen in
een verband van andere sterke landen. Daar wordt echter ook
anders over gedacht. En ondertussen krijgen de Grieken weer een
nieuwe lening die niets anders dan nog meer kwaad bloed zal zetten.
Van Europese integratie is momenteel geen sprake meer, burgers maken zich hard voor verdergaande desintegratie.