EU lanceert wassen neus, doet zoveelste halfbakken poging grensbewaking op orde te krijgen

Een stevige financiering, een spreekwoordelijke fanfare ter aankondiging en beloftes die nooit ingelost zullen worden: de zoveelste Europese organisatie heeft vandaag het licht gezien.

Polen en Bulgarije hebben vandaag recht op een klein feestje. Dat eerste land mag het hoofdkantoor van het 'vernieuwde Frontex' huisvesten in Warschau, en de Bulgaren hebben het openingsfeestje mogen organiseren. Dat levert de nodige economische voordeeltjes voor die twee landen op, maar het zou nog veel mooier zijn als de rest van de Unie er ook wat aan zou hebben. En daar houdt het positieve verhaal al snel op.

Dat Frontex, de 'Europese grenswacht' een flop is, moge duidelijk zijn: onze buitengrenzen zijn zo lek als een mandje, en het trieste doch enige alternatief was om de binnengrenzen weer te gaan controleren. De nieuwe 'Europese grens- en kustwacht moet daar verandering in gaan brengen, maar helaas is dit initiatief al doodgeboren. Want wat zijn de verbeteringen ten opzichte van de gefaalde organisatie die het opvolgt? Vanzelfsprekend krijgt het à la Europa meer geld, zonder dat daar concrete resultaten tegenover moeten staan. Ook krijgt het meer bevoegdheden, in de hoop dat zo de illegale grensovertochtjes wat ingedamd worden. Klinkt goed, of niet?

Helaas zit het probleem hem niet zozeer in wat de organisatie wel en niet mag en kan. Waar het wél om draait is wat het volgens de beleidsmakers in Brussel moet doen, en daarmee schieten we onszelf keihard in de voet. De realiteit is dat deze grenswacht helemaal niet gaat doen waar zulke bewaking voor bedoeld zou moeten zijn, het buiten houden van mensen die hier niets te zoeken hebben. In plaats daarvan zal de overgrote tijd wel weer besteed worden aan het opvissen van migranten die hier op krakemikkige bootjes naartoe komen, puur omdat ze weten dat ze hier toch wel kunnen blijven - de kustwacht brengt ze zelfs het laatste stukje mee.

Eigenlijk kan ik slechts één voordeel van deze wassen neus noemen, en dat is het feit dat het in Polen gevestigd zal zijn. Polen is een enorme uitzondering onder de EU-landen wat betreft grensbeleid: hoewel dagelijks vele gelukszoekers aan de Poolse-Witrussische grens staan, weten de Polen prima in te schat wie hier wel en niet iets te zoeken heeft, met een efficiëntie waar elk ander land alleen maar kan dromen. Misschien leert men nog iets tijdens het verblijf in Polen, en gaan we meer richting het Poolse model, wat enorm succesvol is. Maar waarschijnlijk is ook dat slechts een droom.