EU: Het pluche versus de bezorgde Nederlander

Normaal gesproken een zeer normale gang van zaken. Bezorgde Nederlanders die een luisterend oor vinden bij volksvertegenwoordigers. Hier is niets vreemds aan zou je zeggen. Toch wordt dit steevast door een aantal groepen met de grootst mogelijke kracht veroordeeld. Zo geldt dit nu ook voor de misplaatste verontwaardiging rondom het recente meldpunt van de PVV.

Over welke veroordelende partijen spreken we nu:

1. Het benoemd en elitair gezelschap dat zich steevast heeft verschanst in riante onderkomens in Den Haag, ook wel genoemd de EU Ambassadeurs.

2. De niet gekozen club van Eurocommissarissen die hun linkse Europese droom bedreigd zien.

3. Oud leden en bestuurders van politieke partijen die eindelijk hun kans schoon zien om weer eens voor de camera iets te mogen zeggen.

4. Niet gekozen Burgemeesters die laten zien geen enkele band met hun gemeentelijke inwoners te hebben.

5. Sommige fractievoorzitters die met "boter op hun hoofd" hier schande van spreken.

Als partij en volksvertegenwoordiger dien je ook te luisteren naar onvrede die er leeft in Nederland. Wanneer uit een onderzoek dan naar voren komt dat een vrij verkeer van werknemers tussen EU-landen met grote welvaartsverschillen een zeer slecht idee was, moet je daar ook eerlijk voor uit durven komen. Dat heeft niets met mensen maar veel meer met de dictatoriale beleidskeuzes, die ons keer op keer door een beperkt aantal "hoge heren en dames" uit Brussel worden opgedrongen, te maken.

Veel van die beleidskeuzes komen dan weer voort uit verdragen waar Nederland massaal nee tegen heeft gezegd in het verleden, maar ja, daar heeft Brussel geen boodschap aan.

Als Nederlandse politieke partij kom je op voor de zorgen die er leven bij de mensen in de wijken, mensen met serieuze vragen en mensen met directe problemen. Daar doe je het als politicus voor. Geen globalistische fratsen als "bloemetjes planten in Mexico voor een duurzamere wereld" maar alle inspanningen richten op de hardwerkende Nederlander. In een debat dat ik onlangs had over het concurrentievermogen van Europa werd gesproken over een 80 miljard kostend programma genaamd Horizon 2020. Wat dit in de praktijk betekent is dat er veel geld van de rijkere EU-landen wordt verplaatst naar de armere lidstaten. Een veel gebruikte term is dan "gelijk speelveld" creëren. Europa heeft een zeer links gedreven bestuursmodel dat net zo lang herverdeelt totdat middelmatigheid bij alle lidstaten is gerealiseerd. Wat dit betekent voor de beter presterende landen als Duitsland en Nederland hoef ik uiteraard niet uit te leggen.

Ons meldpunt legt het absolute tekort aan democratisch draagvlak van Europa bloot en de roepende politici in onderstaand filmpje weten het maar al te goed en proberen zich in allerlei bochten te wringen om het "EU-drama" in stand te houden. Wij als PVV gaan hier niet in mee en blijven altijd voor de belangen van de Nederlanders opkomen.