Ellende niet te overzien als je vrouw aanneemt maar niet beste persoon voor de job… Mannen: zandzakken voor de deur!

In mijn DDS-artikel “Extreem-links roddelblaadje NRC Handelsblad verspreidt onafzienbaar linkse bagger!” van 27 februari jl., schrijf ik dat Ingrid Thijssen de nieuwe voorzitter van VNO-NCW is. Annemarie Jorritsma: “Thijssen is hartstikke goed, zeer intelligent, scherp en verbindend”. NRC verslaggever Mark Duursma vraagt haar “wat is nou het verschil tussen mannen en vrouwen”? Zij antwoordde: “mannen verkondigen meningen, vrouwen stellen vragen. Met vragen stellen breng je een discussie verder”. Dit antwoord is geen toonbeeld van “intelligentie” waar Jorritsma zo hoog van opgeeft. Het is een bestuursvoorzitter van de Nederlandse werkgeversvereniging onwaardig. Als we dan ook vernemen dat ze het old boys network komt opruimen, dan is Thijssen niet “verbindend”. Maar nu verneem ik dat Thijssen bij Alliander met harde hand regeerde, zodat goede directieleden vertrokken. De prestaties van Alliander zijn slechter dan van concurrenten. Dus de claim van Jorritsma dat Thijssen “scherp” is, is maar hoe je het bekijkt.

Aan wie doet ons dit nog meer denken?

De affaire-Paulien Krikke. Ex-burgemeester Pauline Krikke is vervangen door een ‘oude dominante blanke man bovenop de apenrots’. Krikke moet als burgemeester aftreden omdat er te veel fout is gegaan bij de jaarwisseling 2018 om nog voldoende gezag te hebben. Maar vooral de sollicitatiecommissie van Den Haag treft blaam. Deze commissie motiveerde destijds haar besluit om Krikke te benoemen met de aanbevelingen dat 'Krikke heeft heldere opvattingen over openbare orde en ze is sterk oplossingsgericht.' Dat was de beeldvorming. Haar twijfelachtige historie was bekend en toch viel de keuze op haar, ongelooflijk. Het heeft er alle schijn van dat haar geslacht heeft meegespeeld. Het toont aan hoe verkeerd het is te kiezen op basis van lidmaatschap van een partij en geslacht. Krikke is daardoor onnodig beschadigd. De nieuwe burgemeester moest en zou een vrouw worden. De commissie die haar voordroeg werd voorgezeten door het toenmalige raadslid Guernaoui, dezelfde man die als wethouder van corruptie wordt verdacht. Aan wie doet ons dit nog meer denken?

De affaire-Dominique Leroy, ooit de voorgenomen KPN topvrouwe vormt evenmin een klassiek voorbeeld van een succesvolle selectieprocedure van een vrouw op een hoge bestuurlijke positie. Ze is voortijdig afgeserveerd als CEO vanwege omstreden aandelentransacties. KPN heeft Joost Farwerck benoemd tot nieuwe topman, een dominante blanke man. Ook hier heeft de sollicitatiecommissie geen goed werk gedaan. Er is geen aandacht geschonken aan een belangrijke risicofactor: hoe zit het met de eigen aandelentransacties van mevrouw Leroy. Ook hier heeft het feit dat Leroy van het vrouwelijke geslacht is voor een te snelle en onzorgvuldige besluitvorming gezorgd, al ontkent de commissie dit in alle toonaarden. De nieuwe CEO moest en zou een vrouw worden. En ook hier is mevrouw Leroy onnodig beschadigd door vooringenomen werk van de sollicitatiecommissie. Selecteer enkel op kwaliteit! Aan wie doet ons dit nog meer denken?

De affaire-Olga Zoutendijk, bij ABN Amro duwde toenmalig minister Jeroen Dijsselbloem erdoor dat een vrouw als voorzitter van de Raad van Commissarissen moest komen. Zoutendijk had geen goede reputatie, maar dat donderde niet. Ze werd tegen het advies van de Raad van Commissarissen van de bank doorgeduwd door het ministerie van financiën. Door haar ‘verbindende’ optreden veranderde Dé Bank in een vechtende kluwen topfunctionarissen. Einde Zoutendijk. Allerlei reputaties beschadigd. Aan wie doet ons dit nog meer denken?

De affaire-Aysel Erbudak. Ze doet het voorkomen alsof ze slachtoffer is van het stereotype dat een Turkse vrouw niet goed kan zijn in de ogen van een blanke Nederlander. Erbudak heeft een corrupt verleden van hier tot Istanbul, maar werd met een MAVO opleiding toch directeur van het Slotervaart ziekenhuis. Ze is op het paard getild door een mannelijke collega. Toen het fout ging trok ze de discriminatiekaart: ‘ik kan het als Turkse nooit goed doen in Nederland”. Ze vormt het voorbeeld hoe het fout kan gaan als iemand geparachuteerd wordt in een te hoge functie. Dat geldt voor een vrouw, maar natuurlijk ook voor een man. Aan wie doet ons dit nog meer denken? De voorbeelden stapelen zich op. Ze staan in mijn “Feminisme op de werkvloer”.

Vrouwen worden nu voorgetrokken zodat dit wel tot brokken móet leiden. Mannen durven dit niet te benoemen. Met nadruk zeg ik dat dit niet wegneemt dat er vanzelfsprekend ook uitstekende vrouwelijke bestuurders zijn, net als zwakke mannen. Daarom is het zo belangrijk dat de beste persoon voor de job wordt benoemd, niet het geslacht dat doorslaggevend is. Selecteren op geslacht is ten nadele van vrouwen, ze krijgen er een slechte naam door. Maar het is ook te nadele van mannen, ten nadele van onze gehele samenleving.

Ingrid Thijssen meent dat er een mannenbolwerk is. Ze wil het Old Boys netwerk afbreken. Heeft de Benoemingscommissie heeft alweer slecht werk verricht? Ze weet ze zich goed te verkopen bij benoemingscommissies en toezichthouders, die bij gebleken ongeschiktheid toch voor een vrouw kiezen. Wordt alweer de verkeerde persoon benoemd? Als je niet op zoek gaat naar de beste persoon voor de job, maar voor iemand van het vrouwelijk geslacht, dan is de ellende niet te overzien. Thijssen heeft geen bedrijfservaring buiten publiek rechtelijke instellingen. Mannen: zandzakken voor de deur!!