De voetbalwereld moet de koppen bijeen steken. Dat meent Johan Derksen althans. In zijn wekelijkse column in zijn eigen blaadje Voetbal International reflecteert hij op de huidige gang van zaken in de internationale voetbalwereld.
Het is eigenlijk heel vreemd dat er nog nooit een heus crisisberaad in het betaalde voetbal is geweest. Ook in het voetbal worden de rijken steeds rijker en de armen steeds armer. Het meeste geld gaat naar de spelers. In Nederland proberen de clubs wanhopig de onrealistische strijd met de Europese top vol te houden, door voetballers onverantwoord hoge salarissen te betalen. (...)Intussen leven de spelers bij de waan van de dag. (...) Ze stellen onredelijke financiële eisen en zodra een club noodgedwongen een contract aanbiedt dat het ego van de speler krenkt, voelt hij zich niet met respect behandeld. (...) De druk van de supporters, sponsors, media en publieke opinie werkt emotiemanagement in de hand.
Het is een sympathieke analyse van Derksen. Natuurlijk zou het prettig zijn als we spelers langer in Nederland kunnen houden zonder ze kapitalen te betalen. Een middelmatige verdediger van een middelmatige club strijkt lachend drie ton op terwijl zijn club verlies draait. Dan klopt er iets niet.
Maar wat wil je er precies aan doen? De eigenaar van Manchester City maakte van zijn giften aan de vereniging een sponsordeal van 455 miljoen te maken. Dat was nodig om de regels van
financial fair play te omzeilen. De UEFA onderzoekt nu of de deal wel
in de haak is. Volgens mij zijn de nieuwe regels een heel mooie stap in de juiste richting. Dan moeten de mazen er in de komende jaren wel uitgeslagen worden.