EHS-freaks, geef onze natuur terug!

Vanaf de jaren ’90 is men in ons land begonnen met investeringen in de Ecologische Hoofd Structuur (EHS).

Dat werd een fuif voor planologen, ecologen, cultuurtechnici en geiten wollen sokken types met als belangrijkste uitdaging de creatie van nieuwe natuur. De nieuwe tendens was: graven, meten, ontwikkelen, regelen en plannen.

En gegraven is er, en hoe! Het project Hamdijk/Nieuweschans is een project waar belanghebbenden in het gebied tranen van in de ogen hebben gekregen; 300 hectare goede landbouwgrond wordt opgeofferd ten faveure van moeras. Brulkikkers en muggen zullen geheel tegen de wens van tientallen boeren de macht overnemen in Groningen. Alsof dit nog niet erg genoeg is, schijnt de hunkering naar oermoeras door EHS-freaks geen einde te kennen. Ook het Dannemeer, waar maar liefst 600 hectare landbouwgrond onderwater wordt gezegd, is ten tijde van een dreigend voedseltekort, een kansloos project!
 
Het EHS-beleid heeft landschappen met een cultuurhistorische waarde doen verdwijnen. Bureaunatuur verzwelgt agrarische bedrijven. Het beleid is ook niet altijd even consequent.Zo laten we ons aan de ene kant door de EU sturen voor het behoud van de bossen, terwijl aan de andere kant er in de Drentsche AA lustig op los wordt gekapt! In de omgeving van Nijmegen kwam ineens de niet te stoppen wens naar heide en daarom vond bij het bosgebied tussen Nijmegen en Malden een ware bomenslachting plaats. 
 
De EHS-clan klopt zichzelf op de borst als de redder van de natuur, maar in werkelijkheid is de natuur slagkrachtiger geworden door de verbetering van milieu- en omgevingseisen. Rond 1990 was de milieuvervuiling, bestaande uit lucht- en watervervuiling, in Europa en Amerika grotendeels verdwenen. De driewegkatalysator zat onder elke benzineauto, fabrieken hadden ontzwaveling- en waterzuiveringsinstallaties gebouwd, het lood was uit de benzine gehaald en de fosfaten uit de wasmiddelen. Dat we het EHS-beleid tot in lengte der dagen moeten omhelzen en voortzetten, omwille van de natuur, is natuurlijk lariekoek. 
 
Veel linkse partijen, die jarenlang naar zowat iedere inwoner van deze planeet hebben geroepen kom hier werken, wonen en autorijden, willen het niet horen, maar het gaat erg goed met de natuur, ondanks de beperkte ruimte. We hebben weer schone rivieren en tal van populaties, zoals de bever, de ooievaar, de korenwolf, de das, de zeearend, de lepelaar en de zeehond, hebben zich de afgelopen jaren hersteld.
 
Opnames van een Nederlandse editie van Free Willy kunnen binnenkort beginnen; want de orka beweegt zich voort in onze Noordzee. Ik hoop tijdig een ecoduct te vinden als ik op de vlucht moet slaan voor de boze wolf die de Nederlandse grens met rassé schreden nadert. 
 
Door wijze maatregelen van dit Kabinet nadert het EHS-feestje der ecologen zijn einde. Natuurbeleid moet weer een feestje van ons allemaal worden, met het primaat voor de inrichting van het gebied weer naar het gebied zelf. Boeren, natuurorganisaties en de recreatiesector moeten er samen uitkomen wat zij met een gebied voor hebben; het alleenrecht mag niet alleen meer bij de bureaudesigner liggen. 
 
Ook een mooi moment om een einde te maken aan de tijd dat Staatsbosbeheer & Co ons het bos instuurden. Nederland is op afstand Europa’s grootste subsidieverstrekker aan natuurclubs. Ons land gaf in vijf jaar tijd bijvoorbeeld 256 miljoen euro aan grondbezit gratis aan de drie terreinbeherende organisaties, waarbij Natuurmonumenten gewoon een particulier bedrijf is met een BTW-nummer. 
 
Een groot land als Duitsland gaf 60 miljoen aan natuuraankopen uit in dezelfde periode en de ontvangers moeten iedere winst uit die grond weer teruggeven aan de staat. De drie grote Nederlandse terreinbeheerders zijn bureaucratische molochs geworden die zich steeds verder bevreemden van bewoners rond natuurgebieden. 
 
In het kader van de EHS kregen zij al miljarden euro’s aan ongeoorloofde staatssteun en verpachten zij de grond veelal terug aan de oorspronkelijke grondbeheerders; de boeren. Dat deel van de grond wat overbleef werd vertrapt door de ondoordachte inzet van grote grazers. 
 
Welgeteld nul euro werd ingezet naar academisch onderzoek om te bezien of het beheer van de gronden door de 3 terreinbeheerders effectief was. De advocaat van de Vereniging Gelijkberechting Grondbezitters stelt dat de staatssteun aan de drie terreinbeherende organisaties heeft geleid tot opdrijving van de grondprijzen; iets wat natuuraankopen nodeloos duur hebben gemaakt. Daarom zal het goed zijn als de aankoopsubsidies geprullemandeerd worden, zodat particlieren kunnen concurreren met de terreinbeherende organisaties bij de aanschaf van gronden.
 
Richard de Mos is namens de PVV lid van de Tweede Kamer