Economen en klimaat – oppassen geblazen!

Ik word regelmatig opgebeld door de goede doelen waaraan ik pleeg te geven. Na mij uitvoerig te hebben bedankt voor mijn gaven gedurende tig jaren, komt dan steevast het verzoek of zij een greep in mijn portemonnee mogen doen via een machtiging om periodiek geld van mijn rekening over te maken voor hun nobele werken. Hoewel ik begrip heb voor hun argumenten (het is goedkoper en het geeft hen meer houvast bij hun financiële planning) is mijn antwoord toch altijd 'nee'. Er is al zo'n groot deel van mijn inkomsten, waarop ik de facto geen greep meer heb (belastingen, verzekeringen en andere vaste lasten), dat ik heb besloten hier de streep te trekken.

Ik word eveneens regelmatig opgebeld door kranten en tijdschriften om een abonnement te nemen. Zo werd ik onlangs door het Financieele Dagblad (FD) benaderd met een speciale aanbieding van enkele luttele euro's. Daarvoor zou ik dan gedurende vier weken de weekendkrant ontvangen. Nu lees ik mij al suf, dus ik zit bepaald niet te wachten op wéér een aanslag op mijn kostbare leestijd. Maar aangezien het FD een goede reputatie heeft en ik er zelf in een vorig leven ook een column in heb geschreven, liet ik mij na lang aandringen van de verkoper toch vermurwen. Afgelopen zaterdag kreeg ik het eerste nummer.

Begrijp me goed, ik vind het FD nog steeds een goede krant, maar de wijze waarop Mathijs Bouman (een macro–econoom) afgelopen weekend over klimaat schreef, schoot mij in het verkeerde keelgat.

Onder de titel, 'Oud-ministers VS waarschuwen voor klimaatverandering', schreef hij onder meer hoe drie Amerikaanse voormalig bewindslieden, twee republikeinen en een democraat, de noodklok luidden over klimaat.

Bouman:

Hank Paulson was minister van financiën onder George Bush junior, tijdens de val van Lehman Brothers in 2008. Daarvoor was hij ceo van Goldman Sachs. Robert Rubin was de minister van financiën van Bill Clinton in de jaren negentig en speelde een belangrijke rol bij de aanpak van de Mexico- en Azië-crisis. Rubin was overigens ook de man die Clinton — jammerlijk — adviseerde om de handel in derivaten niet te reguleren.

George Schultz is met 93 jaar de oudste van het drietal. Hij was minister van financiën onder president Richard Nixon, tijdens de dollarcrisis van 1973. Later was Schultz minister van buitenlandse zaken onder president Ronald Reagan en slaagde hij erin de relatie met de Sovjet-Unie te ontdooien.

Drie mannen met een financiële achtergrond en hands–on crisiservaring, hoe kijken die naar het klimaatprobleem? Op een behoorlijk nuchtere manier, zo blijkt uit het rapport, dat de titel ‘Risky Business’ meekreeg en waar behalve de drie oud-ministers ook de oud-burgemeester van New York, Michael Bloomberg, aan meehielp. De noodzaak om nu tot actie over te gaan, komt niet voort uit de zekerheid dat het anders helemaal misgaat, maar uit de mogelijkheid daarvan. Het rapport is expliciet geen poging om het definitieve bewijs van door de mens veroorzaakte klimaatverandering te geven of klimaattwijfelaars te overtuigen.

Ook twijfelaars moeten toegeven dat er een kans bestaat dat het klimaat verandert en dat daar potentieel grote economische schade mee gemoeid is. Laten we ons tegen die mogelijke schade verzekeren, stellen de oud-ministers voor. De verzekeringspremie die de VS moeten betalen, bestaat uit investeringen in CO2-reductie en uit het zich voorbereiden op een hogere zeespiegel, meer orkanen en hogere zomertemperaturen. ...

Het is een verfrissend neutrale kijk op het probleem. Het rapport stapt met deze invalshoek slim over de loopgraven van de klimaatdiscussie heen. Ook als je twijfelt, is een klimaatverzekering afsluiten een rationele strategie. ...

Aldus Bouman.

Lees verder hier.

Maar wat weten Paulsen, Rubin en Schultz van het klimaat dat ik niet weet (of Richard Tol - ook een econoom)?

Niemand sluit een verzekering af wanneer de premie aanmerkelijk hoger is dan de schadeuitkering die men mag verwachten als er iets vervelends gebeurt. Het verzekeringsargument is talloze malen weerlegd, maar het wordt steeds weer gerecycled. Bovendien heeft het huidige klimaatbeleid geen enkel meetbaar effect. En dat zal ook in alle denkbare scenario's zo blijven, zeker als het grootste deel van de landen in de wereld niet mee zullen doen met een vervolg op Kyoto.

Het is dus helemaal geen 'verfrissende neutrale kijk op het probleem'. Het is een broodje aap verhaal.

Overigens welk probleem? De opwarming van de aarde is zo'n 17 jaar geleden gestopt en er zijn momenteel geen tekenen die op vernieuwde opwarming wijzen. Integendeel, heel wat wetenschappers, vooral astrofysici, verwachten binnenkort een langdurige periode van afkoeling. We zullen moeten afwachten of ze gelijk krijgen. Maar hun verwachting is zodanig geformuleerd dat binnenkort duidelijk zal worden of die correct is. De AGW-hypothese is zodanig vaag geformuleerd - en wordt nog voortdurend bijgesteld - dat vele aanhangers daarvan pretenderen nagenoeg elke klimaatverandering daarmee te kunnen verklaren. Daarmee is die moeilijk weerlegbaar en kan die nog vele jaren de opvattingen van de mainstream domineren.

Maar de opwarmingspauze is tot op heden niet verklaard door het VN-klimaatpanel (IPCC), terwijl zij altijd hebben beweerd: 'The science is settled. All scientists agree.' Echter: 'If you can't explain the pause, you can't explain the cause.'

Het zou m.i. dus wenselijk zijn dat de media zich wat meer zouden verdiepen in het thema voordat zij kritiekloos meehelpen aan het verspreiden van de klimaathysterie.

Hoe komt het overigens toch dat economen wat het klimaat betreft toch nog al eens de plank misslaan? Eerder heb ik daar al op gewezen naar aanleiding van uitspraken van de VU–economen Rick van der Ploeg en Cees Withagen. Zou het misschien komen door een gebrek aan 'wetenschappelijke geletterdheid', zoals Arthur Rörsch gisteren op dit blog suggereerde?

Maar we mogen natuurlijk niet generaliseren. Richard Tol weet precies waar Abraham de mosterd haalt. En laten we vooral de voormalig Britse minister van Financiën, Lord Lawson, en de voormalige Tsjechische president Václav Klaus niet vergeten!

Voor mijn eerder DDS–bijdragen zie hier.