Bernard Connolly, Duitsland en het EMU ponzi-schema
In 1996 publiceerde de Britse econoom dr. Bernard Connolly een vernietigend boek, The Rotten Heart of Europe: The Dirty War for Europe's Money, een kritische verhandeling over het toenmalig Europees Wisselkoersmechanisme, de voorloper van de EMU. Eén dag voor de publicatie van zijn boek werd hij door de Europese Commissie ontslagen wegens zijn kritiek op de EMU en de toen beoogde introductie van de 'one-size-fits-all' euro. Diens beroep tegen zijn ontslag bij het Europese Hof van Justitie werd op dubieuze gronden afgewezen. In mijn column van vandaag aandacht voor deze euro klokkenluider van het eerste uur, een terugblik naar de actualiteit.
Connolly is niet de eerste de beste, hij is een aan de universiteit van Oxford opgeleide econoom met een uitstekende reputatie en werkte als monetair econoom voor de Commissie. En dat heeft hij geweten... Het Europese Hof van Justitie noemde zijn boek:
"aggressive, derogatory and insulting", taking particular umbrage at the author's suggestion that Economic and Monetary Union was a threat to democracy, freedom and "ultimately peace".
Advocaat-generaal Damaso Ruiz-Jarabo Colomer noemde het zelfs vergelijkbaar met blasfemie, godslastering, en daarom 'not protected speech'. Onafhankelijke rechtspraak? In Luxemburg of Brussel?
Men heeft Connolly willens en wetens kapot willen maken. Oud collega James Aitken noemde Connolly een gekweld man:
"He sees where this is going and is warning against the human tragedy.
Connolly zag als topeconoom natuurlijk al snel dat de beoogde one-size-fits-all euro zoals die door de EU bobo's gehanteerd zou worden schadelijk was voor de EU als geheel, en de eurozonelanden in het bijzonder. Hij waarschuwde:
"As we shall see, in France the long arm of the authoritarian state has pressurized dissident economists and bankers, deployed financial information programmes on international TV channels, threatened securities houses with loss of business if they questioned the official economic line, and shamelessly used state-owned and even private-sector banks, in complete contradiction with their shareholders interests and Community law, to support official policy. The economic profession in Europe organized literally hundreds of conferences, seminars and colloquia to which only conformist speakers were invited; and the Commissions research programmes financed large numbers of economic studies to provide the right results from known believers."
Geen objectief debat derhalve, slechts euro propaganda. Hij vervolgt met:
"My central thesis is that the ERM and the EMU (European Monetary Union, the mechanism with ultimately brought the Euro into technical existence) are not only inefficient but also undemocratic: a danger not only to our wealth but to our freedom and ultimately, our peace. We fear that the long-term effect of the project will be an increasing nationalism and a cultural conflict along the old cultural frontier, the Limes, between the Latin and the Germanic Europe, between the wine and the beer culture, between the olive oil consumers and the sausage eaters."
Duidelijke taal, waar hebben we dit meer gehoord?
Connolly draait er niet omheen: een 'one-size-fits-all' strategie werkt niet, kán niet werken, vanwege de onderlinge verschillen in concurrentiekracht tussen de eurozonelanden. Landen als Spanje, Portugal, Griekenland, Cyprus, Italië, ja zelfs Frankrijk horen niet thuis in één gemeenschappelijke muntunie met de rest van de euro landen, aangezien hun economische concurrentiekracht simpelweg onvoldoende is. Connolly voorspelde in 1996 dat als de Commissie haar plannen toch zou doorzetten dit zou leiden tot giga tekorten op de lopende rekening bij de zwakke landen, onaflosbare schulden en massale werkloosheid. Welnu, ruim vijftien jaar later haalde hij zijn gelijk, nadat hij in de jaren negentig werd verguisd en kapotgemaakt door Brussel, tot en met het Hof van Justitie aan toe. Over 'Trias Politica' of onafhankelijke rechtspraak gesproken!
Tegelijkertijd waarschuwde Connolly dat de Europese politieke elite nooit zou accepteren dat hun plannen gedwarsboomd zouden worden door eurocritici. Die euro moest er gewoon komen, evenals de politieke Unie, geen discussie over mogelijk. En wie dat toch ter discussie stelde vloog eruit, en wel met harde hand. Connolly:
"The temptation to bury one's head in the sand is strong. But there has been too much ignorance about the monetary union. And ignorance will not remain blissful for much longer."
Tegelijkertijd was hij ervan overtuigd dat de EMU met de euro als gemeenschapsmunt onvermijdelijk gedoemd was te falen. Waarom? Omdat er in feite maar twee fundamentele keuze's zijn. Ofwel Duitsland accepteert een eeuwige transfer van haar belastinggeld naar vak Zuid, ofwel de ellende in vak Zuid wordt zó groot dat enkele van die landen er zelf uitstappen:
"Either Germany pays something like 10% of German GDP a year, every year, forever to the crisis-hit countries to keep them in the euro. Or the economy gets so bad in Greece or Spain or elsewhere that voters finally say, 'Well, we'll chuck the whole lot of you out.'. It's one thing to bail out Greece or Ireland, but if the Germans at some point think, 'We're going to have to bail out France, and on an ongoing, perpetual basis,' will they do it? I don't know. But that's the question that has to be answered."
En hiermee komen we tot de kern van het 'rotte Europese hart', de monetaire leugen van de Europese politieke elite:
"The cause of the crisis, according to the 'propaganda' was 'fiscal indiscipline' in countries like Greece and financial-sector indiscipline in countries like Ireland. As a consequence, the response is focused on budgetary rules, budgetary bailouts and rules for the financial sector, with the prospect, perhaps, of financial bailouts through the banking union, although that remains unclear. Both the sovereign-debt crisis and the banking crisis are symptoms, not causes. And the underlying problem has been that there was a massive bubble generated in the world as a whole by monetary policybut particularly in the euro zone by the European Central Bank."
De lonen en de prijzen in die 'bubbellanden' moeten weer omlaag, naar het pre-euro niveau. Dat kan alleen indien die landen in staat worden gesteld monetair te devalueren, iets wat door de euro-gevangenis nu onmogelijk wordt gemaakt. En omdat de economieën van genoemde landen weinig open en dus weinig flexibel zijn is dit de enige mogelijkheid om hen echt te helpen. Maar als de politieke elite dit tegenhoudt, vanwege hun europese droom, dan blijft alleen nog maar optie 2 over: Duitsland (en Nederland) betaalt. In de woorden van Connolly:
"You can say to a country like Spain: 'No need to adjust your competitiveness, you don't need to have full-employment trade balance. You can still have full-employment current-account balance because we will give you transfers instead.' And by definition, if the point of that is to avoid adjustment, you have to do it this year, the next year, the year after, and every year, forever."
Maar Connolly waarschuwt dat voor een dergelijke permanente geldtransfer de noodzakelijke solidariteit tussen de Europese volken ontbreekt. Hij haalt het voormalige Oost-Duitsland aan, waar jaar-in-jaar-uit 5 procent van het Duitse BBP naartoe moest. En dat leidde al binnen één land tot gemor onder de bevolking, laat staan dat de Duitsers voor de arrogante Fransen zouden willen betalen tot Sint Juttemis.
Connolly tenslotte:
"There is no European demos, and you're not going to create a demos by setting up a system in which you say, 'We will give you money, you will follow these rules,' It simply will not work."
Frank Sinatra zou het wellicht zó zingen: 'The euro crisis isn't over, the worse is just to begin...'
