Double-dip afgewend?

Gejuich in de VS. Daar kwam vandaag een veel beter dan verwacht banenrapport uit. Analisten hoopten op een banengroei van zo'n 100.000 arbeidsplaatsen, maar de cijfers lieten een groei van 117.000 zien. Een meevaller die het verlies op deze verder dramatische dag lijkt te stutten. Amerikaanse beurzen openden hoger, maar Europese beurzen kwamen niet uit de min.

Hoe staat het met het grote plaatje? Tegenvallende cijfers zouden ongetwijfeld geïnterpreteerd zijn als een bevestiging van een double-dip, helaas is het niet zo dat goede cijfers ons uit de diepten trekken.

Er spelen momenteel twee enorme problemen die ervoor zorgen dat de markten op elk geluid reageren als een op het elektriciteitsnet aangesloten ADHD'er; de Europese schuldencrisis en de Amerikaanse staatsschuld. In Europa gaat het met de dag slechter, dus de euforie van vandaag zal slechts kort aanhouden. Zoals ik vanochtend al aangaf, hebben beleggers ook geen enkele reden te zijn over de toekomst van het Europese schuldenproject. In de Verenigde Staten wordt er de facto ook bijzonder weinig gedaan aan schuldreductie en blijft het voorlopig potverteren. Let's face it: de vooruitzichten zijn gewoon slecht.

Ik vraag me dan ook af waarom het zo fijn is dat we voorlopig niet van een double-dip kunnen spreken. Het is fantastisch dat de economie nog niet in het diepe is gesprongen en voorlopig de double-dip-recessie nog niet kan worden uitgeroepen, maar maakt het uit? Zit er een oplossing voor de schuldencrisis aan beide kanten van de Atlantische oceaan in de pijpleiding? Nee, niets van dat alles. De cijfers zijn een doekje voor het bloeden. Helaas helpt dat niet zo op een slagveld.