Zeggen ze zelf onder ede.
Ik heb vannacht de liveblog over de rechtszaak rondom de doodschoppers van grensrechter Richard Nieuwenhuizen gelezen. Alle verdachten ontkennen de grensrechter geschopt te hebben, op één na: die zegt 'm 'tegen zijn schouder' geschopt te hebben.
Ik ga niet op de stoel van de rechter zitten, dus ik laat de schuldvraag even rusten, maar het soort antwoorden dat de jongens uit prachtwijk Nieuw Sloten gaf, was walgelijk. Geheel en al ingefluisterd door hun advocaten. Voortdurend als een verdachte moet uitleggen waarom zijn verklaring inconsistent is met die van een andere verdachte, wringt de ondervraagde een keurig 'Dat vind ik heel vreemd, misschien vergist hij zich' uit zijn mond. Het is alsof prinses Beatrix ineens straattaal spreekt; totaal ongeloofwaardig.
Nog een tenenkrommende: een van de verdachten heeft grensrechter Nieuwenhuizen tijdens de wedstrijd al uitgescholden. Goh, tja, hoort niet, maar in het heetst van de strijd, is daar iets bij voor te stellen. Waar niets bij voor te stellen is, is de manier waarop deze verdachte dat gedaan zou hebben. Hij claimt gezegd te hebben: 'Als je niet kunt vlaggen, kun je beter naar huis gaan'. Man man man, dit is verbaal geweld met een polygoonstem - en bovendien mis ik een keer of vier het woord 'kanker'. Iemand met enig takt voor sociale verhoudingen en -uitingsvormen, neemt dit alles toch met een grove korrel zout?