'Diversiteit op de arbeidsmarkt? Anti-kapitalistisch, totalitair en fascistoïde qua dwangmatigheid!'

Op 6 februari werd een symposium van Loyens Loeff en Radboud Universiteit gehouden over Diversiteit. Als men een seminar over diversiteit organiseert dan lijkt het zinvol om een omschrijving te geven wat onder ‘diversiteit’ verstaan wordt en hoe dit dient te worden toegepast. Op dit seminar werd die definitie niet gegeven. Het was: diversiteit móet! Inclusie móet Vrouwenquotum moét! Daarmee wordt de indruk gewekt dat de zes hooggeleerde feministische spreeksters ideologisch gedreven zijn. Dit seminar was gratis. Een gegeven paard moet je niet in de bek kijken, maar ik doe het toch maar even wel.

Het Financieele Dagblad kondigde dit seminar aan in een artikel door redacteur Maartje Laterveer, bekend Marxiste en ant-kapitaliste “Marx zit op m’n schouder en fluistert me in” en “weg met de prestatiecultuur”. Waarnemend hoofdredacteur Prisco Battes kijkt goedkeurend toe. Het is opvallend en ook merkwaardig dat een financiële krant, die nota bene leeft van kapitalisme, ant-kapitalisme en marxisme door de aderen laat stromen. Ik ontwaar twee stromingen in Nederland. Aan de extreem linkerkant de stroming die streeft naar machtsverschuiving ten gunste van LHBTI, marxistisch gedreven, revolutionair. Aan de rechterkant de stroming die streeft naar cultuurbehoud en anti machtsverschuiving ten gunste van LHBTI. Rector magnificus van Radboud Universiteit prof. Han van Krieken schaart zich bij de eerste groep, hoe kan het ook anders aan de Radboud Universiteit. Hij suggereert dat voortaan in het programma het woord ‘borrel’ niet meer voorkomt, want dit weerhoudt moslims naar seminars te komen vanwege de alcohol connotatie. Veel zotter dan dat kon het die middag niet worden, wel radicaler...

Prof Yvonne Benschop, gespecialiseerd in organisational behavior, spreekt over ‘Mythes over diversiteit in organisaties’. Volgens Benschop neemt diverse mythes waar, zoals dat diversiteit slecht is voor organisaties en slecht is voor je loopbaan. Haar aanbeveling is om veranderingsprocessen in werking te zetten met behulp van een Diversiteits- & Inclusie manager. Deze manager moet zorgen voor meer LHBTI op de werkvloer en meer vrouwen in de top van het bedrijf. Bedrijven moeten tegenwoordig aan duurzaamheidseisen voldoen, maar volgens Benschop hoort daar ook een specifieke sociale verantwoordelijkheid bij: het bedrijf dient qua personeelsbestand een werkvloer te creëren die een “afspiegeling vormt van de maatschappij”. We hebben dat wel vaker gehoord van een D66 politica. Hoe dat in de praktijk eruit zou moeten zien vertelde Benschop ons helaas niet. Haar motivatie: “dominante culturen sluiten anderen mensen uit. Het is een issue waar voortdurende aandacht voor nodig is, dit onderwerp gaat niet voorbij.” De Nederlandse dominante cultuur dient dus door inclusie te verwateren volgens goed marxistisch recept. Marxisme is nog steeds razend populair op de Radboud Universiteit, hoe verwerpelijk het ook gebleken is in de praktijk. Radicaal feministe Benschop wil ‘happy diversity’ en inclusie. Ze wenst ‘radicale vernieuwing’, een radicale verandering in de organisatie, een verschuiving van het ‘machtsperspectief’. Kleine stapjes gaan te traag, ik geef de voorkeur aan revolutie, maar dan raak je de ‘tempered mensen’ kwijt”. Revolutionair Benschop wil blijkbaar ons kapitalistisch systeem slachtofferen aan haar LHBTI-wensdromen, diversiteit en inclusie. Zoals altijd: haar doel heiligt de middelen, ze wil “stevige quota”. Benschop heeft nog nooit in een bedrijf gewerkt. Ze heeft nog nooit de ‘tucht van de markt’ gevoeld in een keiharde concurrentiestrijd. Ze praat vanuit haar ivoren toren. Ze heeft geen idee wat er in een bedrijf gaande is. Maar dat hindert haar niet, ze wil het omver werpen, ten gunste van LHBTI.

Benschops ideeëngoed is anti-kapitalistisch, totalitair en fascistoïde qua dwangmatigheid. Ze slaat de bijl aan de wortels van het liberale functioneren van onze arbeidsmarkt. Het is schrikken dat deze extreem radicaal feministe de breinen van studenten kan brainwashen. Maar zolang ze niet geweld predikt valt het allemaal onder de vrijheid van meningsvorming. Zij predikt geen geweld, maar ze bereidt wel de weg ernaartoe, de antifa’s. De zes geleerde spreeksters en drie geleerde heren die middag waren het roerend met haar eens. Ook Jacques van den Broek, CEO van Randstad, stond er bij te glunderen. Je zou toch denken dat hij beter zou moeten weten... Er vond geen discussie plaats met de zaal, voornamelijk bestaande uit 90 hoogopgeleide jonge vrouwen en een paar mannen. Er was geen mogelijkheid een weerwoord te bieden aan het abjecte gedachtegoed van Benschop. Ik doe het dan maar bij deze.

In mijn nieuwe boek “Feminisme op de werkvloer” ga ik onder meer in op de wenselijkheid van diversiteit in het bedrijfsleven. Een onderneming is een organisch verband gericht op deelname aan het economisch verkeer met behulp van arbeid en kapitaal, met als doelstelling winst te behalen en deze winst te maximaliseren om de continuïteit van het bedrijf optimaal te kunnen garanderen en de eigenaren van het bedrijf, i.c. de aandeelhouders, van inkomen en vermogen te voorzien. De doelstelling blijft gericht op lange termijn aandeelhouderswaarde, maar er zijn randvoorwaarden bijgekomen. Bedrijven moeten aan steeds meer condities voldoen ten aanzien van de bedrijfsvoering. Ik noem enkel de voornaamsten. Het bedrijf dient niet corrupt te opereren, geen steekpennigen aan te nemen of uit te delen. Het bedrijf dient belasting naar behoren te betalen in het land waar de activiteiten plaatsvinden. Het bedrijf mag geen belasting ontduiken of ontwijken. Het bedrijf moet correct omgaan met de privacy van klanten. Het bedrijf moet correct met het eigen personeel omgaan. Het bedrijf dient transparant en oprecht te zijn naar aandeelhouders en financiële markten. Het bedrijf dient deugdelijke producten en diensten te verkopen en niet producten te leveren waarvan men weet dat ze niet goed zijn. Het bedrijf dient goed om te gaan met het milieu en niet te sjoemelen met de normen van CO2 uitstoot die de overheid stelt. De milieu-eisen zijn algemeen vastgestelde normen die via een democratisch proces tot stand komen. Het bedrijf dient maatschappelijk verantwoord te ondernemen. Het bedrijf dient ethisch om te gaan met artificiële intelligentie en cyberspace. Dit samenstel wordt het zogenaamde uitgebreide Rijnlandse model van ‘stakeholder value’ genoemd.

Maar let op: als onvoldoende aandeelhouderswaarde wordt gegenereerd, valt de hele kerstboom van aanvullende randvoorwaarden om. Het is dus zaak om de aandeelhouderswaarde zo optimaal mogelijk in stand te houden. Daarmee kan en mag niet gesjoemeld worden. Diversiteit en inclusie hoort er niet bij en ik zal beargumenteren waarom. Bedrijven zijn er voor om zichzelf (de initiatiefnemers en eigenaren) plus de samenleving van dienst te zijn, door middel van het scheppen van werkgelegenheid, producten en toegevoegde waarde. Bedrijven moeten zich aan voorgeschreven kaders houden, maar zijn er níet voor om de nijpende politieke problemen van de samenleving op te lossen. Daar zijn andere gremia voor, met name binnen de landelijke politiek. Bedrijven hebben een belangrijke maatschappelijke functie door arbeid en kapitaal voor langere termijn samen te brengen en daarmee toegevoegde waarde te creëren. Dat kan enkel op basis van inzet, ambitie en prestaties. Stel dat een bedrijf zou besluiten om niet langer het maken van winst als primaire doelstelling te hebben, maar ook allerlei politieke idealen toe te laten, zoals LHBTI en inclusie. Aan welke instantie is men dan verantwoording schuldig? Aan de luidste en meest gepassioneerde politieke activist? Veel hangt af van de kwaliteit van ons bedrijfsleven. Het is de kurk waar de hele maatschappelijk kerstboom op rust. Dat kun je niet lichtzinnig aantasten met politieke idealen, onder het (valse) voorwendsel dat het zo goed zou zijn voor bedrijven. Het tast de autonomie van het bedrijf aan en zal aandeelhouders, zijnde de eigenaren, afschrikken. Einde kapitalistisch systeem. Willen we dat? Zeg het dan eerlijk. Bedenk dat ons aller baan en welzijn ervan afhankelijk is, ook de baan van revolutionair Benschop c.s. Ze wil dat in de waagschaal stellen, ten gunste van haar ideologie: diversiteit, inclusie en vrouwenquotum. Levensgevaarlijk voor onze bedrijven en samenleving.

Diversiteit op macroniveau, in onze maatschappij, heb ik besproken in ‘Schaft ook Nederland zich af?’. Ik heb daarin er ondermeer op gewezen dat multiculturele diversiteit in ons land goed gelukt is, maar ten koste is gegaan van de cohesie van onze samenleving. We leven in een tribale samenleving. Ik verwijs naar de diverse rapporten die daarover verschijnen van WRR, SCP, CBS, Ombudsman en Onderwijsraad, de politie. Als zelfs ex-communist prof Paul Scheffer 20 jaar na zijn ‘Multicultureel drama’ constateert dat het slecht gaat met de integratie, hoe kan seminarmoderator prof Claartje Bulten, Ondernemingsrecht aan de Radboud Universiteit, dan deelnemers met de slotconclusie naar huis sturen dat diversiteit een ‘no brainer’ is? Of bedoelt ze dat de radicaal feministische spreeksters, hun verstand op nul hadden gezet? Hoe kun je zonder blozen beweren dat diversiteit een ‘no brainer’ is in een Nederlandse samenleving die de grootste moeite heeft met diversiteit en integratie, met een recent doodgeschoten advocaat door criminele allochtonen. Hoe wereldvreemd kun je worden? Eenieder die in een productiebedrijf werkzaam is geweest weet hoe tricky het is om bepaalde groepen bijeen te zetten. Diversiteit plegen met behulp van hoogopgeleide moslima’s, ja, dat willen we allemaal wel. Maar ga nu eens naar de getto’s en probeer het dan nog eens. Deze feministen zijn superelitair. Diversiteit een ‘no brainer’....

2019 was het jaar van de vrouw. Het 100-jarig bestaan van het algemeen kiesrecht is gevierd en er kwam een vrouwenquotum. Is dat quotum een zegen of een nachtmerrie? Worden vrouwen uit topbanen geweerd? Is er een Mannenbolwerk en een Glazen Plafond? Vrouwen zijn in ons land aan een sterke opmars bezig. Ze bekleden steeds meer sleutelposities op de werkvloeren. Feministen eisen topposities op en wensen nog meer macht voor vrouwen. In mijn nieuwe boek ‘Feminisme op de werkvloer’ duik ik in historische achtergronden van feminisme, feministische golfen, feministisch marxisme, Clinton affaire, #MeToo, kinderspeelgoed, boerka, ‘nature–nurture’, kansenongelijkheid, stereotypen, diversiteit en vrouwenquotum. Vervolgens ga ik talrijke werkvloeren op en praat met vrouwen en mannen die zich openhartig uitspreken over vrouwenemancipatie, werkomstandigheden, kansen en mogelijkheden. Ik luister, wik en weeg en geeft mijn mening. Ik geef mijn mening over het vrouwenquotum en waarom dit een verdraaid slecht plan is. Dit is een boek voor allen die geïnteresseerd zijn in vrouw, man, maatschappij, ook voor managers, personeelchefs en wetenschappers. Vrouwen schrijven regelmatig over feminisme. Dit keer is het een man die geen blad voor de mond neemt....

Frits Bosch, auteur van ‘Feminisme op de werkvloer’ en “Schaft ook Nederland zich af?”. U treft op Bol.com een Inhoudsopgave en Proloog aan.