DENK op vakantie: 'Nederland moet gratis asbest verwijderen uit Surinaamse huizen!'

Tunahan Kuzu, Selçuk Öztürk en Farid Azarkan, de partijbonzen van DENK, zijn deze week in Suriname op snoepreis. Waar de meeste politici zo'n tripje aangrijpen om hun land in een zo positief mogelijk licht te zetten - dat doe je immers als je ook maar enige vaderlandsliefde hebt - doen deze heren precies het omgekeerde: ze doen hun best om Nederland als de duivel af te schilderen.

Het echte doel van de reis is natuurlijk wel duidelijk voor iedereen die enige kennis heeft van hoe deze partij te werk gaat. DENK geeft geen moer om Suriname - of Nederland - maar wil wel maar al te graag de Surinaamse kiezers in Nederland aan hun kant krijgen, en hoe doe je dat beter door bijvoorbeeld te eisen dat wij gigantische bedragen aan die schurkenstaat moeten overmaken? Het is een snode tactiek, maar helaas wel één die zo zijn vruchten af zou kunnen werpen.

Ondertussen gaan de DENK'ers dan ook vrolijk verder met hun Suriname-tour. Deze keer zijn ze in Wageningen aanbeland, een Surinaams dorp dat, net als haar Nederlandse naamsgenote, het moet hebben van de landbouw. Partijbobo Kuzu doet de geschiedenis van het dorpje uit de doeken: nadat als gevolg van de Tweede Wereldoorlog Indonesië onafhankelijk werd, had men nieuwe rijstvelden nodig. Die werden dus aangelegd in Wageningen, compleet met enorme fabriek ter verwerking daarvan en talloze huizen voor de arbeiders daar.

Daar profiteren de Surinamers tot op de dag van vandaag, lang na de onafhankelijkheid van 1975, nog steeds van. Alhoewel het dorp betere tijden heeft gekend, staan de fabriek, de velden én de huizen nog steeds ter beschikking van de bevolking daar: als men de mouwen even opstroopt kan daar met gemak weer een welvarend dorp ontstaan. Volgens Kuzu is er echter één probleem: er is destijds asbest gebruikt bij het bouwen van die huizen. En daar roept meneer ons natuurlijk weer eens op om ons slavernijverleden goed te maken. In Suriname heeft men geen kennis om asbest te verwijderen, aldus Kuzu, waardoor wij die kennis dan maar moeten leveren. Oh wacht, zei hij alleen kennis? Nee, natuurlijk niet: die kennis moet ook nog eens geleverd worden zonder dat we daar een cent voor terugzien:

Oké, dus wacht even: wij hebben met de bouw van dat dorp destijds woningen én werkgelegenheid voor de bevolking daar geschapen, al die gebouwen in '75 als het ware cadeau gedaan aan Suriname en moeten nu dan óók nog eens even terugkomen om gratis en voor niets die huizen asbestvrij te maken? Juist: bekijk het even, Tuna. Zo kun je immers wel doorgaan: volgens diezelfde logica zouden de Verenigde Staten ons nu ook nog even kunnen vragen om gebouwen die we honderden jaren geleden in New York (Nieuw-Amsterdam dus) neer hebben gezet te renoveren: ze zijn toen namelijk niet gebouwd volgens de brandveiligheidsstandaarden die tegenwoordig gelden.

Dat klinkt allemaal krankzinnig, en dat is het ook. Maar ach: zijn we anders gewend van deze partij? Onze eigen bevolking mogen we laten creperen, maar die in voormalige koloniën moeten we maar in de watten leggen. In plaats van dat je eist dat Nederland dit doet, kun je je beter afvragen waarom de Surinamers die expertise niet hebben: heeft het misschien iets te maken met hun egocentrische grote leider? Het is maar een gokje hoor. Maar ik weet het goedgemaakt: als wij die huizen en fabriek terugkrijgen, dan willen we ze best even asbestvrij maken. Deal, Tuna?