DENK mengt zich geheel ongevraagd in formatie: 'We willen geen Minister van Integratie maar Acceptatie!'

Vraag de gemiddelde Nederlander naar de grootse problemen van Nederland anno 2017, en je zult ongetwijfeld vele malen "teveel migratie en barre integratie" horen, in meer of minder nette bewoordingen. Gek is dat niet: er lijkt nog lang geen einde te komen aan de migrantencrisis - en voor je het weet staat de volgende alweer letterlijk voor de deur - en de integratie van met name migranten met een zeker geloof verloopt nou niet echt van een leien dakje. Vandaar ook dat het beoogde Rutte III er goed aan doet een Minister van Immigratie en Integratie op te nemen in het kabinet: dat is wel het minste wat je kunt doen tegenwoordig.

Stel dezelfde vraag echter aan de DENK'ers, en je krijgt een heel ander antwoord dat nogal sterk verraadt waarvoor ze ook alweer echt in de politiek zitten. DENK dat dit te melden over het bericht dat er zo'n integratieminister zou komen:

Jawel: de de-facto islampartij van Nederland, DENK, wil een Minister van Acceptatie. Dat is geen nieuw idee: ze hebben het al eerder voorgesteld, maar het feit dat dat idee uit de oude doos nu weer tevoorschijn komt geeft wel aan dat ze het zeker niet zullen laten varen. Gek is dat ook niet echt, als je er zo over nadenkt. DENK leeft immers in een omgekeerde wereld: niet migranten moeten zich aanpassen aan hun nieuwe land, maar dat land aan de migranten.

Dat is uiteraard een volstrekt krankzinnige gedachte, maar een onmiskenbaar deel van de strategie van deze gevaarlijke partij. Kuzu, Öztürk en Azarkan hebben er immers alles voor over om de toch al rappe islamisering van Nederland in een stroomversnelling te brengen, en hoe doe je dat beter dan door die racistische, inheemse bevolking er nog eens op te wijzen dat ze alles maar moeten slikken wat hierheen komt?

Natuurlijk verwacht men daar op het partijkantoor niet dat Rutte en Buma opeens "wat een geweldig idee, doen we!" schreeuwen. Voor die minister zal er in ieder geval in het volgende kabinet nog geen ruimte zijn, maar alleen al weer even reclame maken voor het idee an sich is al gevaarlijk genoeg. Ook zonder feitelijke macht heeft DENK immers veel middelen om haar doelen te verwezenlijken.