De Zinloos Milieubeleid-Verkiezing 2012: stel je top 3 samen!

Vandaag schenkt Rypke Zeilmaker op Climategate.nl aandacht aan zinloos milieubeleid. Rypke is een van de oprichters van deze website is daar voortdurend actief met blogs, waarin hij met grote kennis van zaken én humor schrijft over de nutteloze uitwassen van het milieubeleid en het machtige Bureaucratisch Academisch Complex dat deze actviteiten in stand houdt.

Hier volgt zijn betoog.

Rypke Zeilmaker:

Wij van Climategate zijn milieuactivist nieuwe stijl: beter géén milieubeleid dan averechtse miljardenverspilling en lastenverzwaring. Het is daarom hoog tijd de Zinloos Milieubeleid 2012-Verkiezing te houden: welk milieubeleid zou per direct van de agenda kunnen, teruggedraaid, geëlimineerd, alle ambtenaren ontslagen, communicatiemedewerkers op non-actief?

Wees creatief in de reacties en stel je eigen top 3 samen.

Je kunt Huib van Heel’s ‘Nader Bezien’ lezen voor inspiratie, of ‘Scared to Death’ van Christopher Booker en Richard North.

Wat is de definitie van averechts en zinloos milieubeleid? Het tegen zo hoog mogelijke kosten bestrijden van non-issues, die leunen op voorbarige/halve wetenschap en mediahysterie. Met als enig meetbare effect dat zij banen in stand houden voor het Bureaucratisch Academisch Complex.

Mijn persoonlijke top 3.

Plaats 1: Kyoto-akkoord en de 20/20/20-doelen van de Europese Unie. Dit hoofdthema van onze site kostte ons tientallen miljarden euro’s and counting zonder meetbaar klimaateffect. Zinvol klimaatbeleid bestaat ook, dan investeer je in waterbeheersing, zoals Theo [Wolters] ook al toonde.

Plaats 2: De miljardenverspilling zonder meetbaar effect die voortkwam uit de mediamythe van ‘stervende bossen door zure regen’. Die bossen waren kerngezond en ook de regen was niet beslist zuurder en SO2-vervuiling (die verzuring veroorzaakte) verdween al zónder beleid. We blogden al over zure regen als banenmotor van het Bureaucratisch Academisch Complex van PBL, Alterra en ECN, en schreven er over: men verzette de doelpalen toen naar stikstof.

Plaats 3: het Europese waterbeleid met haar fosfaatfetisjisme. Onze rioolwaterzuiveraars (RZWI’s) moesten sinds 1985 van Europa en onze beleidsmakers miljarden euro’s besteden aan de volledige verwijdering van onschuldige en voor visproductie zelfs nuttige stoffen als fosfaten. Wasmiddelen kregen fosfaatvervangers, die voor aquatisch leven schadelijker zijn dan fosfaat. Fosfaatfetisjisme maakte water nauwelijks helderder Van 1985 tot 1995 (1995 was deadline doelen ‘Lozingenbesluit’, dat sinds 2009 opging in Waterwet) halveerde de fosfaatuitstoot door RZWI’s, oplopend naar 58 procent in 2008, meest via biologische defosfatering. (Bron CBS 2010.) Qua verwijdering was het beleid dus succesvol. Alle ambtenaren tevreden. Maar had dit fosfaatbeleid ook effect op het doel: de mate van algenbloei/helderheid van water? Nauwelijks. Zoals huidig Alterra/Imares-directeur Martin Scholten vaststelde in 1995, toen hij nog nieuwsgierig wetenschapper was bij TNO:

Zou hij die uitspraak in zijn huidige positie willen herhalen, nu hij rekening moet houden met ‘de klant’en politieke gevoeligheden? Ik heb hem een mail gestuurd, maar geen antwoord gekregen.

Nog steeds is fosfaatverwijdering dé activiteit van instituten als NIOO en Waterschappen, zoals via proeven met ijzerchloride.

In volgend blog lever ik de biochemische verklaring waaróm maximale fosfaatverwijdering tegen iedere prijs zinloos was, én waarom fosfaatvervangers schadelijker zijn. Dat had eigenlijk in deze blog gemoeten. Maar als het langer is dan 400 woorden lezen misschien 200 mensen het. Dus morgen wéér een dag en een blog.

Meer kandidaten? Geef het leven van Hans Alders weer zin via ‘Biodiversitijdverdrijf’ Fijnstofbestrijding is een goede kandidaat voor de ranglijst. Waait de wind vanuit zee, dan komt zoveel fijnstof (zout) op je bouwplaats dat je het project moet stilleggen, zijn die regels al veranderd? Het bodembesluit is geloof ik al aangepast (zodra je als boer een schep in de grond steekt, en die schep optilt heet de grond ‘afval’die je moet verwerken: welke bureaucratische mensenhater kwam hier nu weer op?).

Ook kans op de hoofdprijs: het op papier stimuleren van het evenveel als nietszeggende ‘biodiversiteit’ via ‘convenanten’. En zelfs een ‘Taskforce’ om het leven van Hans Alders weer zin te geven. Verder het gehele hier besproken Natura 2000-dossier. Ideeën genoeg, nu jullie. We sluiten af met een cruciale zin uit de London Book Review van ‘Scared to Death’.

Aldus Rypke Zeilmaker.

Bron hier.

Voor mijn eerdere DDS-bijdragen zie hier: