De zieligheidsindustrie

Het immigratie- en asielprobleem hebben intussen zulke problematische verhoudingen aangenomen dat we genoodzaakt zijn om maatregelen te nemen. We moeten onze eigen cultuur eens gaan beschermen en daarmee ook ons bestaan als Nederlanders. Maar politieke partijen zijn héél voorzichtig zodra het gaat over dit onderwerp, of zelfs als een discussie neigt te gaan in de richting van dit probleem. Bang om neergezet te worden als nationalistisch, populistisch of weet ik veel wat voor termen de socialistische humanisten bedenken. De term discriminatie ligt altijd op de loer, ook al is er totaal geen verband.

Politieke partijen wachten liever af tot een andere partij het onderwerp op de agenda zet. Het is dan simpelweg afwachten tot deze partij faalt door tegenwerking van allerlei zieligheidclubjes en dan kan er eenvoudig met het vingertje gewezen worden. Zwarte pieten hoort helemaal bij deze tijd.

Iedere andere oplossing die nu nog wordt gezocht in één of ander utopisch model is naïef. Er zullen altijd organisatie en mensen het niet eens zijn omdat ze begaan zijn met hun organisatie of baan die zwaar gesubsidieerd wordt door de overheid. Indirect is men dus veel minder begaan met het lot van de asielzoeker of vluchteling als het er op aankomt. Als men daadwerkelijk zo begaan was met het lot van deze uitgeprocedeerde asielzoekers, dan moet men die maar in huis nemen en de kindertjes adopteren. Uiteraard een belachelijk voorbeeld. Bijna net zo belachelijk als de oplossing die door dit soort mensen wordt bedacht. Met iedere beslissing of besluit is er altijd wel iemand of een organisatie die benadeeld wordt.

Nederland
Neem als voorbeeld de tentenkampen in Ter Apel die veelvuldig de laatste tijd in het nieuws zijn geweest. Enerzijds kan ik me voorstellen dat deze mensen verknocht zijn geraakt aan Nederland. Anderzijds heeft Nederland ook daartoe bijgedragen. Maar wet zou wet moeten zijn. En als dan een PvdA-burgemeester, Leontien Kompier, weer zo nodig de weiger-burgemeester moet uithangen. Tja, dan wordt het allemaal wel heel erg gecompliceerd. Want voor iedere wet zijn honderden uitzonderingen te verzinnen. We hebben onze burgemeesters weer een apart recht gegeven om zich te verzetten tegen de uitzettingswet als volgens de burgemeester van de desbetreffende gemeente er gevaar bestaat of dreigt te bestaan voor die gemeente. Weer zo'n uitzondering op de wet!

We hebben de schrijnende gevallen gehad met Sahar, waar minister Leers gebruik heeft gemaakt van zijn discretionaire bevoegdheden, en Mauro mag zijn studie afmaken. Maar hoeveel zullen er nog komen en hoe vaak moet Leers ieder geval apart beoordelen? Willekeur ligt hiermee op de loer. Voor ieder zielig uitgeprocedeerd asielkindje is er ook een zielige uitgeprocedeerd vader en moedertje, en een zielig opa en omaatje en een oom en zielige tante en neefjes en nichtjes. Het is dus een gebed zonder einde. Zolang de Nederlandse politiek geen vuist durft te maken tegen de absurde EU-wetgevingen zal het dweilen blijven met de kraan open.

Asielprocedures worden door advocaten van asielzoekers misbruikt om keer op keer het proces te vertragen en als uiteindelijk dan de uitzetting niet meer af te wenden is, is fysiek verzet bij uitzetting het laatste noodredmiddel. Hoe gek wil je het maken? De advocaten blijven wel factureren wel en de staat blijft wel betalen.

Onze overheid geeft asielzoekers nu geld om vrijwillig terug te keren naar het eigen land, de zogenaamde terugkeervoorzieningen bij vrijwillige terugkeer voor vreemdelingen zonder verblijfsvergunning. En het bedrag is vrij in te vullen door de terugkerende partij om zo de terugkeer ‘dragelijk’ te maken. Blijkbaar is het betalen van geld voor terugkeer nog altijd goedkoper dan de opvangperiode die blijkbaar eindeloos is.

Australië
In Australië pakken ze het anders aan. Daar worden mensen die asielaanvragen tijdelijk gehuisvest in opvangcentra op diverse eilanden om ze maar zo ver mogelijk weg te houden van de beschaafde Australische wereld. Is dit geen humane oplossing? Waarom dan niet? Ze krijgen toch een kans in een tussenstation?  Ze mogen op kosten van de Australische overheid en met geld van de belastingbetalende Australiërs verblijven in afwachting van uitspraak in hun zaak. Denkt u dat het land waar ze vandaan komen het er niet veel minder humaan aan toe gaat? Hoogstwaarschijnlijk is dat reden nummer een dat men er gevlucht is. Het geeft deze mensen dus de kans om aan te sterken en tot rust te komen. Zo kunnen ze zich klaarmaken voor hun eventuele nieuwe leven of vertrek naar andere oorden.

Denkt u dat er nog veel economische vluchtelingen naar Nederland zullen komen en asiel aanvragen als ze weten dat ze niet meteen losgelaten worden in de Nederlandse samenleving maar maximaal een jaar op een eiland worden gezet, ver van onze beschaving en cultuur vandaan? Hoeveel ongebruikte eilanden hebben wij?

Paspoort
Een groot probleem bij economische vluchtelingen is dat ze hun paspoort tijdens de vlucht naar Nederland opeten of door de wc spoelen in de hoop dat de Nederlandse regering ze dan niet terug op een vliegtuig zet terug naar het land van herkomst. Geen paspoort, geen toegang meer tot het land van herkomst. En dat weten ze. De oplossing zou kunnen zijn, uiteraard alleen met een internationaal verdrag, dat de douane paspoorten van passagiers inneemt, deze overhandigd aan de stewardess die deze tijdens de vlucht dan bewaard in een kluis in de cabine. Bij aankomst geeft de stewardess de paspoorten aan de douane en worden hier de vluchtelingen meteen begeleid naar een opvangcentrum.

Ook al zou Nederland deze vluchtelingen terug op een vliegtuig zetten naar het land van oorsprong mogen de asielzoekers niet door de douane van hun thuisland omdat ze geen paspoort meer hebben. Kunnen ze hun tenten dan niet beter opslaan op het vliegveld in het land van herkomst in plaats van in Nederland?

Asielaanvragen
Het moet wettelijk toch te regelen zijn dat asielprocedures binnen één jaar worden afgehandeld. Ik heb het dus niet over de lopende zaken, maar de nieuwe gevallen. Die vrijheid moet de EU ons toch gunnen om ons eigen asielbeleid aan te passen aan onze economie en verzadiging. Zorg ervoor dat asielzoekers niet in aanraking komen met een cultuur anders dan hun eigen. Zorg dat asielcentra helemaal afgesloten worden van de samenleving en culturele invloeden. Maar zorg tevens dat alles humaan is geregeld en verzorgd. Het zijn en blijven onze gasten, voor maximaal één jaar.

Einde immigratieproblematiek, einde asielproblematiek, jammer genoeg nog niet het einde van de zieligheidsindustrie.