Geloof het of niet: het is te duur om Nurten Albayrak te ontslaan.
Wat blijkt namelijk?
Volgens haar contract krijgt de COA-topvrouw
achttien maandsalarissen mee bij gedwongen ontslag. Dat leest u goed: 18
maanden. Ook als ze
gedwongen wordt om op te stappen omdat ze er een potje van heeft gemaakt.
Dat melden bronnen rond het Centraal Orgaan opvang asielzoekers. Het ministerie van Binnenlandse Zaken zit in zijn maag met de in opspraak geraakte bestuurster. Volgens ingewijden wil het ministerie liever van Albayrak af, maar hikt het departement aan tegen de torenhoge afkoopsom.
Met een beloningspakket van 273.000 euro per jaar zouden voor een gedwongen vertrek enkele tonnen moeten worden neergeteld. Een forse afkoopsom voor ruim zeven jaar directeurschap.
Dit is werkelijk te schokkend, te banaal, te idioot voor woorden. Hoe kan de overheid in godsnaam akkoord gaan met een dergelijke regeling?
Het antwoord ligt, vrees is met grote vrezen, voor de hand. De gemiddelde politicus kan zich nu eenmaal niet druk maken over dit soort kosten; het wordt immers bekostigd met belastinggeld. Zoals we allemaal weten is dat gratis. Ja, belastinggeld groeit aan de bomen. Als de nood aan de man is verhoog je de belastingtarieven gewoon en, tadaa!, een incompetente bestuurder kan een mooie bonus meekrijgen als hij of zij er een zootje van heeft gemaakt.
Wel zo prettig.
Die nieuwe Bentley moet immers ergens van worden betaald.
Eerlijk gezegd kan ik Albayrak dit niet eens kwalijk nemen. Zij probeert er de best mogelijke regeling uit te slepen voor zichzelf. Helemaal ethisch is het niet, maar logisch? Ja, dat wel.
Nee, het echte probleem zit hem in de figuren die akkoord zijn gegaan met een dergelijke regeling. Achttien maandsalarissen bij gedwongen ontslag? Is dat een grap? Als je dan snel wat geld nodig hebt is het voordelig om het te verkloten zodat je ontslagen wordt. Kun je meteen je schulden afbetalen en / of een nieuw huis kopen; in cash.