De fractievoorzitter van de PvdA komt helemaal geïsoleerd te staan.
Hier bij De Dagelijkse Standaard kijken we altijd uit naar het onvermijdelijke moment dat gaat komen: het ogenblik dat een PvdA-leider zó zwak komt te staan, dat hij van alle kanten belaagd wordt door zogenaamde 'medestanders' die niet kunnen wachten om de zogenaamde 'sterke man' te kielhalen. Het leiden van de PvdA kan gekenmerkt worden als een ritje op een rodeostier. Sommigen blijven kort op z'n rug, anderen wat langer. Maar uiteindelijk wordt het beest onbeheersbaar en is niemand écht in staat om lang te blijven zitten alvorens op de grond gesmeten te worden.
De vorige PvdA-leider, Job Cohen, heeft het ruim twee jaar volgehouden aan het hoofd van de partij. Uiteindelijk was een e-mailconversatie die door Frans Timmermans naar de pers gelekt werd voldoende om de voormalige burgemeester van Amsterdam tot aftreden te dwingen. We zijn nu ruim twee jaar verder, en Cohens opvolger Diederik Samsom zit allang niet zo stevig meer in het zadel als tijdens zijn fabelachtige verkiezingscampagne van 2012.
Sterker nog, zelfs de meest loyale PvdA-supporters beginnen openlijk om Samsoms hoofd te roepen. In casu,
het VARA-weblog Joop.nl. Opgetekend uit de mond van hoofdredacteur Francisco van Jole:
Ik zag Diederik Samsom bij het jongste verkiezingsdebat van Pauw & Witteman. Of nee, ik zag Ad Melkert uit 2002 bij Pauw & Witteman, die zich vermomd had als Diederik Samsom. Hij ging het nog een keer uitleggen. Waarom het niet zo is als iedereen denkt en waarom hij gelijk heeft. Ik luisterde en dacht dat als je alle gesproken woorden van die uitzending zou uittikken en geanonimiseerd zou voorleggen aan iemand die voor de rest geen verstand van de Nederlandse politiek heeft, de woorden van Samsom waarschijnlijk nog het meest redelijk over komen. Maar dat is een laboratoriumsituatie en Nederland is geen laboratorium, al denkt de kernfysicus misschien van wel. Ook al heeft Samsom honderdduizend keer gelijk, hij gaat het van niemand meer krijgen en daarom heeft hij het niet. Eppur si muove is voorbehouden aan natuurkundigen, niet aan politici.
De vergelijking met Ad Melkert, wiens naam twaalf jaar na de desastreuze verkiezingsuitslag van 2002 nog altijd rondzingt en synoniem is met 'incompetente bureaucratische wegkijker', is vrijwel altijd een pijnlijke. Maar ook het slot van Van Jole's artikel liegt er niet om:
[Samsom, red.] laat de kiezer daarbij geen keuze. Er is geen andere weg, houdt hij ze voor. Zonder te willen zien dat zijn weg toch echt dood loopt.
Het enige wat ik daar nog aan heb toe te voegen, is: make it happen! Dames en heren fractieleden, dit is uw kans. Altijd nog een keer partijleider willen worden? De alpha male is nú zwak. Daag 'm maar uit voor een leiderschapsverkiezing. Dit is jullie kans!
