Torenhoge schulden zijn de voornaamste oorzaak van economische problemen.
Is er een gebrek aan economische groei? Waarschijnlijk heeft dat het één en ander te maken met hoge schulden -- schulden die nauwelijks afbetaald kunnen worden en de economisch groei daardoor drukken. Maak je je druk om het monetaire beleid van de Centrale Banken? Ook daar hebben schulden van alles mee te maken.
In zijn nieuwste YouTube video voor Trade Idee legt Alexander Sassen van Elsloo uit wat de link tussen die problematiek en schulden precies is.
Eén van de meest opvallende uitspraken van Sassen van Elsloo is dat lang niet alle schulden slecht zijn. Er zijn situaties denkbaar waarin het goed is om te lenen: bijvoorbeeld als je snel geld moet hebben om een goed product op de mark te zetten waar je vervolgens miljoenen en nog eens miljoenen aan verdient.
Helaas zijn er ook nogal wat slechte schulden. Soms gaat het dan om verkeerde investeringen; investeringen die uiteindelijk niets opleveren. Zo kun je duizenden huizen bouwen terwijl de vraag naar nieuwe huizen maar een paar honderd is. Dat geld zie je dus nooit meer terug, wat inhoudt dat je de lening ook niet (zomaar) kunt afbetalen. Ondertussen zit je er wel mee opgescheept: je moet de aflossing en
rente immers betalen.
In 2008 kwam Nederland in de problemen vanwege de zogenaamde schuldencrisis. Mensen, bedrijven en banken (en zelfs overheden!) konden hun schulden niet afbetalen. Soms konden ze de rente zelfs niet aflossen. Dat was een enorm probleem.
Nu, acht jaar later, is het allemaal beter -- denken wij. De schuldencrisis is voorbij! Het gaat veel beter!
Helaas is dat niet zo. De schulden zijn de afgelopen jaren, legt Sassen van Elsloo uit, namelijk niet afgenomen, maar toegenomen. En dat met maar liefst 40%. De enige reden dat we daar nu geen 'last' van hebben is dat de centrale banken de rentes enorm verlaagd hebben. Een kind begrijpt nog dat dit geen houdbare situatie is.
Het échte probleem is helaas politiek van aard. Sassen van Elsloo heeft natuurlijk helemaal gelijk, maar de kans dat de politiek hier iets aan durft te doen is zo ongeveer... nul. Moderne politici zijn namelijk alleen maar bezig met het overleven van de komende twee maanden, niet van de komende twee jaar, laat staan twee decennia. En dat is doodzonde. Juist nu is er namelijk behoefte aan een langetermijnvisie van leiders die bereid zijn om hun eigen populariteit op te offeren om het land te helpen.