De overheid moet zich niet bemoeien met flexibel werken

De neomarxisten en extremisten van GroenLinks en de betweters van het CDA hebben elkaar gevonden: zij komen met een initiatiefwet waarin het recht op flexibele werktijden en op thuiswerk wordt vastgelegd. Volgens beide partijen stellen flexibele werkuren werknemers in staat arbeid en zorg (voor het gezin) beter met elkaar te combineren.

Daarnaast denken beide partijen dat werknemers beter presteren "als ze kunnen werken op een tijd en plek die hun het beste uitkomt".

Zoals het NOS Journaal opmerkt wordt er al lange tijd gesproken over flexwerken, maar komen werknemers en werkgevers er niet uit. En dus stapt Vadertje Overheid er maar in om werkgevers de wet voor te schrijven. Zo gaat dat tegenwoordig in dit land: werkgevers worden gewoon aan de kant gezet als de overheid denkt te weten wat 't best is voor ze.

Dit soort zaken - werkuren, flexwerken, etc. - gaan de overheid geen ene snars aan. Als het echt zo is dat flexwerken prettiger is voor de werknemer, en goed is voor de werkgever omdat de werknemer effectiever werkt, dan komen beide partijen er op den duur wel uit. Aan de andere kant geldt dat als ze het niet met elkaar eens worden dit een teken is dat flexibele werkuren wellicht nieuwe problemen veroorzaken. En daar zitten werkgevers logischerwijs niet op te wachten.

Het CDA en GroenLinks lijken elkaar gevonden te hebben in het idee dat Vadertje Staat alles beter weet en zich daarom met alles mag - nee, moet - bemoeien. De staat denkt dat flexibel werken beter is voor zowel bedrijven als werknemers, en dus moet er maar een wet aangenomen worden waarin deze mening wordt opgelegd aan de gehele samenleving. Individuele verantwoordelijkheid, vrijheid van handelen, en de vrijheid om je eigen belangen te behartigen worden door deze betweters met een veeg van de pen opzij gezet.