De lange arm van Sarkozy

Afgelopen vrijdag publiceerde het FD een interview van Marcel de Boer met Age Bakker, de Nederlandse bewindvoerder bij het IMF, waarin hij pleitte voor de bekende politieke 'oplossing' voor de eurocrisis: doorgaan met goed geld naar kwaad geld smijten onder het motto, ik citeer, "Solidariteit betaalt zich terug, Nederland heeft er belang bij dat het elders goed gaat in de wereld". Vandaag gevolgd door hetzelfde pleidooi door zijn baas Christine Lagarde.

In dit artikel zal ik uitleggen waarom deze koers rampzalig zal uitpakken voor Nederland en wat de achtergronden zijn van deze salami tactiek om de Nederlandse (en Duitse) publieke opinie te beïnvloeden.

Het IMF, bij monde van Bakker en Lagarde, pleiten voor een (verplichte) herkapitalisatie van de bankensector door gebruikmaking van de middelen in het EFSF (European Financial Stability Facility), alsmede het opkopen van staatspapier van zwakke eurolanden door datzelfde EFSF (nu doet de ECB dat, tegen haar eigen statuten in).

Wat is de achtergrond hiervan en waarom is dit zéér onwenselijk ?

Zoals ik reeds diverse malen eerder heb betoogd vormen deze uitspraken van het IMF onderdeel van een vooropgezet plan van Sarkozy om de macht binnen Europa naar zich toe te trekken. Frankrijk heeft de broek aan binnen Europa en dicteert het spel, handig gebruikmakend van het na-oorlogse schuldgevoel dat nog altijd overheerst in de Duitse politiek.

Le petit napoleon heeft criticus DSK weggemanouvreerd op typische Franse wijze, zij het dit keer niet met de spreekwoordelijke Franse slag, want DSK zien we nooit meer terug. In plaats van een stevige persoonlijkheid hebben we nu de eurofiele ja-knikster en Sarkozy adept Christine Lagarde aan het hoofd van het machtigste financiële orgaan ter wereld. Een juriste nog wel. Inmiddels is ook de baas van de ECB, Trichet, vrijwel met pensioen om te worden opgevolgd door de Italiaan Draghi, goed bevriend met Sarkozy. Ook de (informele) baas van het EFSF, Christophe Frankel, is een Fransoos. Zo sluit het Franse net zich om Europa.

Kortom, Frankrijk heeft zich verzekerd van de steun van het IMF, de ECB, het EFSF en heeft de baas van Europa's belangrijkste economische macht, Duitsland, in zijn zak. De volgende stap is al aangekondigd: het vormen van een Europese regering, gevolgd door de uitgifte van eurobonds om de schuldencrisis te bestrijden. Als dat gebeurt is de opzet geslaagd: een politiek Europa onder leiding van Frankrijk, die het EFSF misbruikt om haar eigen bancaire sector te herkapitaliseren en haar eigen staatsschuld te financieren. Voor wie het gemist heeft: de belangrijkste bevoegdheden van het EFSF betreffen de politieke macht om zonder toestemming van de Ministers van Financiën van de lidstaten geld beschikbaar te stellen aan landen wiens bankensector in gevaar komen, alsmede geld te geven zonder voorafgaande toestemming aan landen die nog niet in ‘default’ verkeren.

Voorstanders van het bijeenhouden van de eurozone en de muntunie beweren dat dit noodzakelijk is om een aantal redenen:

- Men zegt: het is beter voor 'onze' export. Dat is een mening, die nergens onderbouwd wordt. Het grootste deel van onze export gaat naar Duitsland, daarna een hele tijd niets, dan nog wat naar Frankrijk en een schamele 10% naar de rest. Hoezo heeft Nederland baat bij het bijeenhouden van deze eurozone ?

- Men zegt: als de eurozone wordt opengebroken door Griekenland te dwingen eruit te stappen, dan betekent dat het einde van de euro. O ja ? Waarom ? Graag onderbouwing.

- Men zegt het is beter voor de stabiliteit van de eurozone? O ja? Waar blijkt dat uit? De Nederlandse, Duitse, Finse en Oostenrijkse bevolking kijkt knarsentandend van machteloosheid toe, hoe een ordinaire greep uit hun portemonnee wordt genomen. En uit die van hun kinderen daarbij.

- Men zegt: het openbreken van de muntunie kost meer. O ja? Voor wie dan? Wilt u dat eens onderbouwen? Ja, voor de Fransen en de Zuid-Europese landen, niet voor ons. Voor ons is doorgaan met deze historische fout een financiële catastrofe. Niks minder.

- Men zegt: een Verenigd Europa is goed voor de vrede. O ja? Integendeel. Deze brute transfer van goed geld naar kwaad geld is de ideale voedingsbodem voor massale onvrede en protest. En Groot-Britannië lacht zich intussen rot...

Om kort te gaan: er is geen enkele rationele grond om economisch gezonde lidstaten op te zadelen met de schulden van frauderende leugenaars uit Zuid-Europa, enkel en alleen om de positie van Frankrijk te versterken en Sarkozy te helpen om herkozen te worden als president. We moeten daar vanaf. Vóór de invoering van de euro was de gulden gekoppeld aan de DM en we hebben nog nooit zo'n stabiele wisselkoers verhouding gezien. Dus ook het argument, dat het openbreken van de muntunie tot zwaar koersverlies voor Nederland zal leiden, berust op een valse veronderstelling.

Werkelijk onafhankelijke topeconomen, waaronder de man die als één van de weinigen de financiële crisis van 2008 voorspelde, Noeriel Roubini, bepleiten het openbreken van de muntunie en het uitzetten van Griekenland. Iedereen met enig gezond verstand beseft dat een landje van krap 10 miljoen inwoners nooit in staat zal zijn een schuldenberg van straks €325 miljard in 15 jaar tijd af te lossen, ook niet bij een rente van 4% (lees hier waarom dat niet kan: http://g00.nl/1i0). Het argument dat dit mogelijk gepaard kan gaan met 'besmettingsgevaar' voor andere zwakke eurolanden is juist een reden om ook die landen te dwingen de muntunie te verlaten. Want wie gelooft dat wij de voorgenomen miljardensteun ooit terugkrijgen, verslijt ik voor gek. Dat geld zijn we dus sowieso kwijt. Ook het argument van de heer De Jager, dat de private sector bijdraagt berust op wishful thinking, zie dezelfde link als voornoemd.

De conclusie moet dan ook luiden, dat doorgaan met de onzalige plannen om een politieke Unie te vormen door onze financiële en politieke soevereiniteit beetje bij beetje over te dragen aan Brussel, zal leiden tot een financiële catastrofe voor Nederland en op termijn voor gans Europa. Volgende week vindt in het Nederlandse parlement het slotdebat hierover plaats. Ironisch genoeg heeft de Partij van de Arbeid de sleutel in handen om ons land te behoeden voor een totale deconfiture door tegen te stemmen. Alsdan is er een nipte meerderheid van 76 zetels (PvdA, PVV, SP, CU en PvdD) tegen en gaat het Franse feestje niet door. Want men kan er vergif op innemen, dat le petit napoleon al met verlekkerde ogen kijkt naar de goedgevulde Nederlandse pensioenpotten. Die zijn namelijk de volgende die aan de beurt zijn.