De laatste correctie

 Gelukkig is de vrouw in onze maatschappij die gelijkheid voorstaat, gelijk aan de man geworden en zelfs ‘meer gelijk’, net als de varkens in Animal Farm. We hoeven er niet lang meer op te wachten tot er evenveel vrouwen als mannen in het parlement, in alle besturen en in het retiradewezen zullen zijn. De helft van die vrouwen is dan invalide, want ook de invaliden dienen op een redelijke wijze vertegenwoordigd te zijn – vanwege hun handicap hebben ze recht op 50% van de zetels en toiletten. Waarbij terminale patiënten uiteraard op hun beurt weer niet vergeten mogen worden en de helft van de plaatsen voor hen wordt gereserveerd. Wat prettig resulteert in twaalf en een halve, vrouwelijke stervende op elke honderd zetels of wc’s. Nee, dat komt dik voor elkaar, tot groot geluk van ons allen.

            Maar opeens beseften we dat de vrouw op een andere wijze nog is achtergesteld. Ze is korter! O jee, o jee! Hoe verhelpen we dat? Het is een onhoudbare toestand. De tranen springen me in de ogen als ik naar een film kijk en zie hoe de vrouwelijke hoofdpersoon een beetje kleiner is dan de mannelijke. Waarbij we het nog niet hebben over de reactionaire regisseurs die het wel passend vinden dat de man boven zijn geliefde uitsteekt. Wat intens vernederend voor de vrouw! En zo’n verwerpelijke, totaal uit de tijd zijnde bevestiging van een onderworpen positie! Zo krijgen we de vrouw wel klein, denkt de seksistische macho. Maar als het aan ons ligt, zal het hem dun door de broek lopen.

            Ik stel de volgende maatregelen voor, die onmiddellijk genomen dienen te worden. Nu ja, het parlement zal er geen half uur over doen om de betreffende wetten goed te keuren. Welke partij zal ertegen durven te zijn een zo schrijnend onrecht uit de wereld te helpen. Alleen krijgt de dierenpartij het daarna wel moeilijk, want ook bij de dieren zal vervolgens iets analoogs moeten gebeuren, wat geen sinecure lijkt.

            Waar vrouwen in het beeld zijn, op televisie of in film, dient de opnamehoek zodanig te zijn of dienen zodanige hulpmiddelen gebruikt te worden, dat de vrouw helemaal niet korter lijkt – liefst zelfs een beetje langer om het eeuwenlang doorstane leed (hoe lang geleden is het precies dat Eva geschapen werd) te compenseren. De klassieke hoge hak kan soms volstaan, maar men moet voor stelten niet terugschrikken. De stoelen van vrouwelijke directieleden horen van het type kappersstoel te zijn en vlot omhoog gedraaid kunnen worden. Op straat stellen we een wat hoger gelegen voetpad voor. En vooral bij lijkkisten mag die van de vrouwen nooit en te nimmer korter uitvallen! De vrouwen hebben al genoeg onder het mannelijke superioriteitsgevoel geleden tijdens hun leven, dus niet nog eens in de dood.