Het Financieele Dagblad publiceerde op 18 juni een opvallend artikel: “Negatieve spaarrente heeft Deense spaarder en huizenkoper in de greep.” De strekking van het verhaal is zeer herkenbaar: spaarders balen van de negatieve spaarrente, ze balen ervan dat ze worden gedwongen in aandelen te beleggen met risico’s waar ze geen zin in hebben en ze balen ervan dat de huizenprijzen zo worden opgedreven.
Maar anders dan bij ons komt de minister van financiën Simon Kollerup in opstand tegen de Deense centrale bank die als eerste tot de negatieve spaarrente overging: “Wat mij betreft moet dit stoppen, want de grens is echt bereikt.” Hij vreest dat spaarders hun geld van de bank halen en in een matras naaien. Hij meent dat daarmee het vertrouwen in het financiële systeem zal verdwijnen.
Kollerup bestempelt de banken als hebzuchtig. Dit laatste ben ik niet met Kollerup eens, want de banken zitten gevangen in de greep van de centrale bank. Ze kunnen niet anders. Maar dat de grens allang overschreden is met de negatieve spaarrentes is correct. Hoe absurd is het ook dat huizenkopers in Denemarken geld toe krijgen op een hypotheek! De huizenprijzen exploderen en de tweedeling neemt enorm toe.
We hebben het er voortdurend over dat de tweedeling moet afnemen door middel van “gelijke kansen.” Overheden, regeringen en centrale banken doen exact het tegenovergestelde. En anders dan in Denemarken hoor je onze minister van financiën Wopke Hoekstra daar niet over. Nee, sterker nog: hij en DNB-directeur Klaas Knot ondersteunen het beleid van de ECB om de schulden in de EU te laten oplopen en de opkoop daarvan door de ECB te laten plaatsvinden met een kunstmatige extreem lage rente.
Centrale banken verkeren in de veronderstelling dat zij de uit des heren genade geschonken instellingen zijn om het mondiale bestel in goede banen te leiden. We zijn er de getuigen van dat ze er een grote puinhoop van maken. Zo kunnen we nu dus niet meer sparen.