De Gallische toverdrank

Het aardige van de moderne klassieken zoals Asterix, zijn de luchtige doch wijze lessen die beleidsmakers zouden kunnen gebruiken om de realiteit niet uit het oog te verliezen, maar helaas … Pas lazen we nog over de weinig florissante gang van zaken rond de Energiewende.

Onlangs kwam er een rapport van de Algemene Rekenkamer uit over onze, althans voor sommigen, nationale trots het Nationaal Energieakkoord. De conclusies zijn onder andere:

De onderstaande aanbeveling van de Algemene Rekenkamer is interessant:

Gaan we dan massaal overtollige Duitse stroom opkopen om vervolgens geen idee te hebben wat we er mee moeten? Overdag bijvoorbeeld de straatverlichting laten branden en de belastingbetaler voor deze verspilling laten opdraaien? Dit zou zomaar kunnen gebeuren.

Niet minder interessant is de volgende constatering:

De minister van EZ maakt in zijn informatie aan de Tweede Kamer ook niet duidelijk welke bijdrage de SDE+ zou moeten leveren aan het behalen van de beleidsdoelen. Daardoor kunnen Kamerleden niet bepalen of de opbrengst van de SDE+ mee– of tegenvalt.

Kijk, dit wordt nu al jaren gezegd door o.a. Pieter Lukkes: wel kassa maar geen bon. Wat het allemaal kost is door diverse auteurs nauwkeurig genoeg berekend en per open brief aan de Minister medegedeeld. De Kamer kan dus in elk geval weten welke de kosten zullen zijn van onze nationale trots.

Waar doet mij dit nu allemaal aan denken? In Asterix De Galliër verschijnt de centurion Caius Bonus ten tonele. Deze ietwat onbeduidende figuur aast op de fameuze toverdrank van het Gallische dorp die ongekende kracht geeft. De heer Bonus heeft namelijk flinke ambities. Met list en intimidatie weet hij Asterix en Panoramix ertoe te brengen de toverdrank te maken. … althans dat denkt hij. Gefopt! Caius Bonus krijgt zijn 'toverdrank' en probeert meteen zijn vermeende uitzonderlijke krachten uit. Eerst een boomstam optillen, lukt niet; is ook wel wat al te dol. Dan een rotsblok optillen; is ook iets te veel gevraagd. Wat bescheidener dan van steen naar steentje, naar keitje. En ja hoor, dat lukt.

Zou men zich de werkelijkheid daar bij de Algemene Rekenkamer beginnen te realiseren? Dat rapport, lijkt wel dat keitje.

Zien wij niet geregeld berichten over de welhaast bovennatuurlijke prestaties van onze hernieuwbare energie-installaties? Juichende berichten wanneer een paar seconden door windmolens en zonnepanelen 50% van de Duitse elektriciteitsvraag wordt bereikt op een zonnige en winderige dag et cetera. Aldoor probeert men de belastingbetaler zoet te houden met dergelijke fopspenen. De werkelijkheid geeft evenwel een ander beeld zoals de Algemene Rekenkamer laat zien. Het was te voorzien en het zal nog wel vaker voorkomen. Zie ook bijvoorbeeld hier.

Het wordt tijd dat hier een einde aan komt. Hernieuwbaar is geen toverdrankje. Het is dringend gewenst dat men ontwaakt uit deze illusie en het wensdenkend 'beleid' dat niet anders is dan gebaseerd op extreem speculatieve projecties en op ondeugdelijke klimaatmodellen.

Tja, onder dergelijke omstandigheden is het voor te stellen dat men vlucht in sprookjes, wensdenken, en helaas ook in oneerlijkheid alleen omdat men zich aan het regeerakkoord wil houden.

De realiteit is grimmiger. Helaas beseft men niet dat de 93% mondiale energievoorziening door overvloedig en voor honderden jaren winbare fossiele brandstoffen natuurlijk niet in de verste verte door de ondeugdelijke hernieuwbare energie vervangen kan worden. Veel meer dan een luttele paar procent zal het nooit worden. Bovendien zal op puur economische gronden kernenergie hernieuwbaar verdrijven, al zullen hier wel enkele decennia mee gemoeid zijn. Vooralsnog dichten kolen en de illusie van hernieuwbare toverdrank het gat.

Aldus Jeroen Hetzler.

Voor mijn eerdere DDS-bijdragen zie hier.