de EU is al gedeeld

Deze week konden we lezen hoe een 'kopgroep' van EU-lidstaten doorgaat met het invoeren van een finaciële transactietaks (lees: een aantal landen onder aanvoering van Frankrijk, Duitsland en de welhaast falende staten Italië en Spanje, duwen een groot deel van Europa deze taks, die uiteindelijk, linksom of rechtsom, door de burger wordt betaald, door de strot). Een aantal landen, waaronder Nederland, doet daar (vooralsnog) niet aan mee. Dit doet een vraag rijzen.

We weten dat er een aantal landen is dat niet meedoet met de euro; vrijwillig of gedwongen. We weten dat een aantal landen niet meedoet met Schengen. We weten dat een aantal landen niet meedoet met de EU, maar daar langs allerlei wegen maximaal van profiteren en voorts erin meedraaien als ware zij weldegelijk lidstaat. Keer op keer zien we dat binnen de EU er landen zijn die met (delen van) verschillende verdragen niet meedoen. Op gelijke wijze is er een aantal landen dat zich wel aan de regels houdt en een aantal landen die dat niet doen.

Hoewel het goede nieuws hiervan is dat een politieke unie op deze gronden nogal uit het zicht is (maar je zult zien dat die er wel wordt doorgedramd), mogen we dan niet concluderen dat er hoe dan ook al sprake is van een op allerlei terreinen feitelijk verdeeld EU; een EU die geen eenheid is (dus los van de econimische of culturele verschillen)? En wat is er dan mis mee dat, als er dan toch al sprake is van twee of meer delen EU, Nederland zich, al of niet met andere landen, afsplitst van De EU? Laten we zeggen: het formaliseren van een feitelijke status. Als ieder land voor zichzelf nieuwe en andere regels maakt, of interpreteert, wat houdt NL dan tegen om te doen wat haar inwoners bij meerderheid wil? Waarom die laffe, eurofiele houding van onze politici, onze 'volksvertegenwoordigers'. We worden geleid door lafheid, zoveel is zeker.