Conservatieve bloggers zijn bang: 'Is Romney te lief voor Obama?'

Een voorbeeld van zo'n blogger is Jeff Dunetz. Dunetz maakt zich zorgen omdat Romney niet van zins is om Obama aan te pakken vanwege dienst banden met de radicale pastoor Jeremiah Wright. Is dat niet precies de fout die John McCain ook maakte? Daardoor had Obama vrij spel, terwijl hij zijn tegenstander toendertijd wél helemaal kapot maakte.

Veel mensen zien datzelfde zich nu weer uitspelen. Team Obama veegt continu de vloer aan met Romney. Hij en bevriende SuperPACs* vallen de oud-gouverneur van Massachusetts vooral aan omdat hij ooit voor Bain Capital heeft gewerkt. Deze firma hield en houdt zich bezig met het overnemen van bedrijven die in de penarie zitten. Ze staan zeg maar op de rand van de afgrond. Bain komt er dan vervolgens bij. De hele zaak wordt overgenomen. Men analyseert de boel, vervolgens vindt er vrijwel altijd een grootschalige reorganisatie plaats. Het bedrijf wordt doorgelicht, mensen worden eventueel ontslagen en... na verloop van tijd wordt het bedrijf in bijna alle gevallen weer rendabel.

Je zou denken dat Bain dus goed werk levert. Nou, niet in de optiek van Democraten. Ziet u, mensen ontslaan is altijd verkeerd. Ja, ook als je een bedrijf alleen maar in stand kunt houden door een paar mensen eruit te zetten.

En dus krijgt Team Romney de ene na de andere laag bij de grondse aanval te verwerken. Romney zou een kille kapitalist zijn die het 'leuk vindt om mensen te ontslaan'. Een stem op hem zou een stem zijn voor een terugkeer naar de tijd van de robber barons: zakenmannen die het ene monopolie na het andere monopolie opzetten en 'de gewone burger afzetten'. En ga zo maar door.

Daarnaast zou Romney zijn honden slecht behandelen en over het algemeen een rotzak zijn. Oh, en zijn vrouw is een luie donder die nog geen dag heeft gewerkt.

Aangezien Team Obama en Democratische SuperPACs Romney zo zwart maken is het logisch dat conservatieve bloggers en SuperPACs terug willen slaan. Ze hebben zelfs gelijk: ze moeten Obama het vuur aan de schenen leggen. Hij heeft er de afgelopen drie jaar een zootje van gemaakt én heeft banden met extreemlinkse individuen en actiegroepen.

Dat is waarom één SuperPAC overwoog om Obamas relatie met Jeremiah Wright er nog maar eens in te wrijven. Men zou eventueel een advertentie op de buis gooien waarin Wright gezien kan worden, terwjil hij zegt "God bless America? God DAMN America" en "America's chickens have come home to roost" (over 9/11). Vervolgens zou Obama in beeld komen. "I can no more disown Rev. Wright than I can disown the black community".

Conservatieve bloggers vonden het een fantastisch idee. Aanpakken die hap! 

Nou ja, leuk bedacht. Ware het niet dat het plan bekend werd voordat de SuperPAC daadwerkelijk in staat was om een dergelijke advertentie in elkaar te zetten. Team Obama gebruikte de berichtgeving om Romney weer eens flink aan te pakken. Steunt hij een dergelijke negatieve campagne? Wat een vieze strategie! Schan-da-lig.

Hierdoor was Romney gedwongen om zich uit te spreken over deze materie. Hij deed dat gisteren met verve. "I repudate such efforts", aldus Romney. Hij wil het, zei hij, graag hebben over de economie, over de werkgelegenheid, en Obamas wanstaltige beleid. "Character assissation" is niet 'zijn ding'. Hij weigert zich te verlagen tot het niveau van Obama, etc. enzovoort.

Eerdergenoemde bloggers konden dat allerminst waarderen. Romney zou een grote fout maken en zelfs in 'een val' lopen van Team Obama. De president mag Romney wel aanpakken, maar als hij iets terugdoet wordt hij meteen uitgemaakt voor alles dat fout is in deze wereld.

De unanieme conclusie van deze activisten: dom, dom, dom.

Hoewel ik hun woede wel begrijp, zitten ze er volkomen naast. Het is voor Romney van het grootste belang om presidentieel over te komen. Obama is de president: hij heeft daar een enorm voordeel aan. Als Romney bekend komt te staan als een straatvechter heeft hij geen schijn van kans om de verkiezingen te winnen.

Door zich te distantieren van de SuperPAC in kwestie laat Romney zien dat hij presidentsmateriaal is. Amerikanen weten dat de politiek een vuil, gemeen spelletje is, maar ze willen dat hun leiders in ieder geval de schijn ophouden dat ze schone handen hebben. Prima gespeeld dus van de Republikeinse leider.

Ook vergist men zich blijkbaar in de tactieken van Romney en co. Zij willen zeker wel vies spelen - sterker nog, dat is hoe ze de Republikeinse nominatie binnen hebben gesleept en hoe men Palin na de verkiezingen van 2008 kapot hebben gemaakt (of in ieder geval voldoende gemarginaliseerd om ervoor te zorgen dat ze dit keer niet mee kon doen). 

Waar Romney echter altijd voor zorgt is het volgende: hij zorgt ervoor dat hij 'dirty work' gedaan wordt door anderen. Hij kan dan zeggen dat hij er "niets mee te maken heeft". Natuurlijk heeft hij dat wel, maar goed, hij hoeft alleen de schijn maar op te houden.

Ik twijfel er dan ook niet aan dat Romneys mensen het achter de schermen allemaal prima vinden wat SuperPACs doen: maak Obama maar zwart, dan hoeven 'wij' het niet te doen. Ondertussen maakt Obama het amb te schande door wél publiekelijk een vete uit te vechten. 

Als dat geen ideale situatie is weet ik het ook niet meer.

Het enige vervelende in de situatie van deze week is het feit dat de advertentie naar buiten kwam voor men 'm daadwerkelijk in elkaar had gezet. Romney restte maar één optie: zich ervan distantieren en zeggen dat het allemaal vre-se-lijk is. 

De Republikeinse kandidaat heeft het eigenlijk dus prima gedaan: hij kon niet anders. Ik twijfel er niet aan dat hij conservatieve SuperPACs Obama wél gewoon gaan aanvallen, en dat Romney ondertussen net kan doen alsof hij het graag over the issues wil hebben. Een prima strategie.

* Een SuperPAC is een private organisatie. Waar campagnes gebonden zijn aan maxima (qua donaties) geldt dat niet voor SuperPACs. Daar staat tegenover dat zo'n PAC niet mag overleggen met campagnes. Men moet dus onafhankelijk van elkaar opereren.

De meeste SuperPACs worden gerund door multimiljonairs en -biljonairs die de politiek graag willen beïnvloeden. Zij maken zich hard voor bepaalde beleidsplannen, maar ook voor - of tegen - bepaalde kandidaten. Zowel Democraten als Republikeinen worden in verkiezingstijd geholpen door bevriende SuperPACs.