Column Paul Cliteur: Slavernijverleden en individuele schuld
In een moderne democratische rechtsstaat kan een individu alleen schuldig zijn op basis van zijn eigen optreden. Niet op basis op het optreden van zijn vader, zijn moeder, een familielid of een voorouder. Kinderen van NSBers zijn zelf geen NSBers. Kinderen van een moeder die in de prostitutie heeft gewerkt zijn zelf geen prostituees. Individuele verantwoordelijkheid en individuele schuld vormen een vast uitgangspunt van het moderne denken.
Maar onder invloed van een uit Amerika overgewaaide agressieve identiteitspolitiek worden wij nu verleid dit principe van individuele schuld los te laten en collectieve schuld als uitgangspunt te hanteren. Althans als het om de onderwerpen gaat die deze identiteitspolitiek ons wil opdringen, zoals collectieve schuld over een slavernijverleden.
Maar daar moeten we niet in meegaan. Althans niet wanneer het excuses door onze regering betreft, gedaan namens de gehele Nederlandse bevolking.
Dan nog iets over die “gehele Nederlandse bevolking”. Het over-, overgrote deel van de Nederlandse bevolking van voorgaande generaties bestaat uit hardwerkende en keurige mensen die helemaal niets met slavernij te maken hebben gehad en daar ook niet aan heeft verdiend. Wie een telg is uit een Amsterdamse regentengeslacht en de behoefte voelt zich voor een verleden in de slavenhandel te excuseren, ga je gang. Ook al gaat het om ingebeelde zonden, ga je gang. Maar wij moeten de regering of de koning nooit machtigen zulk soort excuses te formuleren namens de gehele Nederlandse bevolking. Dat zou neerkomen op een mandaat om onze voorouders nodeloos te beledigen en op te zadelen met zonden die zij helemaal niet hebben gepleegd.
Met dank aan Adjiedj Bakas, een van de weinigen die in dit soort discussies licht laat schijnen in de duisternis van de politieke correctheid die ons omringt.
Paul Cliteur is fractieleider van Forum voor Democratie in de Eerste Kamer.
