Column Kenneth Steffers: Straatterroristen die met messen zwaaien? We kunnen alleen nog dweilen met kraan open

In zijn column van deze week bekijkt Kenneth Steffers de trend waardoor steekaanvallen onder de jeugd steeds vaker voorkomen. Hij ziet het niet rooskleurig in: "Het begint helemaal uit de hand te lopen met het geweld. Maar helaas, het is al te laat. Een bepaalde groep binnen de hedendaagse jeugdcultuur is totaal verziekt."

Het aantal jongeren dat een wapen op zak draagt is enorm toegenomen. Zelf droeg ik vroeger ook weleens een mes op zak. Een Zwitsers zakmes. Niet om er samen met mijn matties mee te zwaaien in een gewelddadige videoclip en ook niet om er een fittie mee te beslechten. Nee, ik had dat mes omdat ik lid was van de padvinderij.

Mijn mes en ik kwamen niet veel verder dan onschuldig takjes zagen voor het kampvuur of van die ranzige blokjes smac snijden voor de macaroni tijdens het zomerkamp. Voor de rest bleef het mes altijd keurig in het borstzakje van ons uniform. Het kwam niet eens in ons op dat je een mes ook voor minder onschuldige zaken kon gebruiken.

Als we - als jongens onder elkaar - ruzie kregen, dan vochten we dat dat uit door iemand in de houdgreep te leggen en in het ergste geval verkocht je je opponent een flinke rechtse hoek. Maar de tijden zijn veranderd. Vroeger had je straatschoffies, vandaag de dag noemen we dat straatterroristen.

Het is alarmerend dat steeds meer jongeren een wapen mee naar school nemen. En die gebruiken ze helaas niet alleen om er een beetje stoer mee te zwaaien om vervolgens in een kneuterige videoclip te prediken dat het heel normaal is om een ruzie uit te vechten met een mes.

Ook de autoriteiten en burgemeesters van diverse steden en dorpen zien nu onder ogen dat het helemaal uit de hand begint te lopen met het geweld. Maar helaas, het is al te laat. Een bepaalde groep binnen de hedendaagse jeugdcultuur is totaal verziekt en omdat het nu al vijf over twaalf is, ben ik bang dat er niets meer aan te doen. Het enige dat we nog kunnen is dweilen met de kraan open in de hoop dat de messen ons niet om de oren vliegen.

Soms verlang ik toch wel terug naar die onschuldige tijd uit mijn eigen jeugd. Tegelijkertijd vraag ik me ook af: was het vroeger nu daadwerkelijk allemaal beter, of lijkt dat voor mij maar zo omdat ik gelukkig het privilege had om in een vooraanstaande nette witte nieuwbouwwijk op te groeien? Zegt u het maar!