Column Jan Roos: Na Brexit heeft niet dat malle eiland een medicijntekort, maar wij - de grootste EU-nettobetalers

Ruim één week na Brexit maakt columnist Jan Roos de eerste balans op. Van alle voorspelde kommer en kwel bij de Britten is helemaal niets uitgekomen: "Geen rellen, geen burgeroorlog, geen honger, schaarste, geen doden en geen medicijntekort." Maar de moeder aller ironieën doet zich wel voor. Want: "Weet je waar wel al een flinke tijd een nijpend medicijntekort is?" Precies: hier, bij ons in Nederland.

Toen de Britten zo slim waren om met een meerderheid te kiezen om uit de Europese Unie te stappen draaiden het media- en partijkartel overuren om het einde der tijden voor hen aan te kondigen. Het deed me denken aan de opmerking van D66-minister Laurens-Jan Brinkhorst. Hij zei in 2005 dat het licht in ons land zou uitgaan als we tijdens het referendum tegen de Europese Grondwet zouden stemmen. 62,8% zei nee, het licht bleef aan en we kregen die grondwet alsnog. Alleen heette het nu Het verdrag van Lissabon.

Een soortgelijk percentage stemde ook tegen het EU-associatieakkoord met het corrupte Oekraïne. Ook toen beloofde een meerderheid in de Tweede Kamer de uitslag van het referendum over te nemen. En ook toen gebeurde dat uiteindelijk niet. Het enige gevolg was dat, niet geheel toevallig, D66-minister Ollongren de stekker uit het raadgevende referendum trok.

In Groot-Brittannië zou er - als we de mainstream media en onze overheid moesten geloven - een veelvoud aan rellen uitbreken, een voedseltekort zou een brood onbetaalbaar maken, benzine een schaars goed worden, een burgeroorlog op de loer liggen en bovenal zouden er veel doden vallen door een enorm medicijntekort. Brexit zou niets meer zijn dan de collectieve zelfmoord van die malle Britten. Niet alleen de kranten en de journaals gebruikten deze angstaanjagende voorbeelden tegen degenen die zo stom waren om uit die fantastische EU te willen stappen, ook onze overheid liet, waar mogelijk, weten dat uittreding einde oefening betekent.

Dat angstzaaien begon overigens al voor het Brexit-referendum. Met allerlei doemscenario's werden de Britten in de campagne richting een 'remain' geduwd. Want de dag na een, in hun ogen, negatieve uitslag zou alles in elkaar storten. De pond zou vallen (in werkelijkheid steeg deze en is-ie nu stabiel). De economie zou stil komen te staan (in werkelijkheid gaat het daar nu beter dan voor het referendum). En alle die andere voorspellingen kwamen ook niet uit, zoals u weet. Want het gaat hartstikke goed met dat malle eiland voor onze kust. Geen rellen, geen burgeroorlog, geen honger, schaarste, geen doden en geen medicijntekort.

Weet je waar wel al een flinke tijd een nijpend medicijntekort is? Bij de grootste nettobetaler, bij het braafste jongetje in de EU-klas, in het land waar zelfs de koning voor de gevolgen van Brexit waarschuwde en de minister voor Buitenlandse Zaken met een blauw monster een campagne voert om Nederlanders te waarschuwen voor alle ellende van zo'n uittreding.

Precies, in ons land is er veel medicatie niet verkrijgbaar. Zelfs de apothekersclub KNMP slaat alarm omdat de situatie zo schrijnend is. Er worden in ons land medicijnen gehamsterd en op social media gevraagd of mensen nog een paar pillen hebben liggen om te ruilen. En daar hoor je nou heel erg weinig over. Want dat past natuurlijk helemaal niet in de pro-EU-propaganda. De reden waarom Brexit voorkomen moet worden is omdat het zal aantonen dat je beter uit bent zonder de dictatoriale Europese Unie. Het zal het eerste dominosteentje zijn in het totale imploderen van dat mislukte experiment.