Jan Roos trekt een streep, zo legt hij vandaag uit in zijn column. Hij is er klaar mee constant van alles en nog wat in de schoenen geschoven te krijgen door radicaal-linkse activisten. Nu Sidney Smeets hem op televisie heeft beschuldigd van het aanwakkeren van geweld, is voor hem de maat vol. Hij doet aangifte, en gaat klagen bij de officiële instanties voor de advocatuur en de journalistiek. Als rechtse opiniemaker of journalist is uitgescholden worden voor alles wat vies is net zo normaal als ademhalen. Dag in, dag uit krijg je te horen dat je alt right, extreem-, dan wel niet ultra-rechts bent. Als je vraagt wat dat betekent krijg je dat dan weer niet te horen: je bent het gewoon en dat weet je heus wel, is dan vaak het antwoord.
Dagelijks word ik voor racist, fascist, nazi en xenofoob uitgemaakt. Deze woorden zijn dusdanig aan inflatie onderhevig dat ze me op geen enkele manier meer raken. Het glijdt van me af als water van een eendenveer. Deze termen zouden de allerergsten in hun soort moeten zijn, maar ze zijn vrijwel betekenisloos geworden. Iets dat je de gebruikers ernstig kwalijk kan nemen, als je de geschiedenis een beetje kent.
Aangezien regressief links ook wel in de gaten heeft dat die woorden hun kracht hebben verloren komen er telkens nieuwe beschuldigen bij. Zo is het tegenwoordig normaal om voor pedo te worden uitgekafferd. Toen ik zo'n kwade SJW'er vroeg waar ze dat in hemelsnaam nou vandaan haalde was het antwoord dat de meeste pedo's “witte mannen” zijn. Dus dat ik dan ook wel een pedo was. Ik probeerde het wicht nog uit te leggen dat ze dan dus voor etnisch profileren was, maar dat was paarlen voor de zwijnen.
Enfin. Ik doe niets met dat soort gekrakeel. Waarom zou ik? Het maakt social media ook juist wel een beetje leuk, al die radicale gekkies met hun gekrijs.
Alleen heb ik vandaag wel aangifte gedaan van smaad en laster. In dit geval tegen iemand die op Twitter bekend staat als een type dat ook alles en iedereen aan de rechterkant uitscheldt met de meest vreselijke beschuldigingen, alleen daar heeft het weinig mee vandoen. Deze advocaat - genaamd Sidney Smeets en werkzaam op het kantoor van Gerard Spong - noemt mij al jaren van alles en nog wat. Het zal mij werkelijk jeuken.
Echter, deze week trad Sidney Smeets op in het programma
Ellie aan de verkeerde kant, van Ellie Lust; de voormalige politiewoordvoerder zonder enig talent die niet meer van de buis te meppen is. In die “documentaire”
beschuldigt Smeets mij van het uitlokken van geweld tegen homoseksuelen. Dat hij mij homofoob noemt, prima. Het slaat nergens op, maar het past nou eenmaal in het pallet van linkse engnekken als ze je gaan uitschelden.
Maar dat je mij uitlokking van geweld in de schoenen schuift op NPO1 gaat mij werkelijk te ver. Ook ga ik een klacht indienen bij de Orde van Advocaten tegen hem en bij de Raad voor de Journalistiek tegen Ellie Lust die geen wederhoor heeft toegepast. Genoeg is genoeg.