Column Jan Roos: Enige positieve uit Midden-Oosten is olie. Voor de rest? Haat, bloed, geweld en ellende!

Naar aanleiding van het tumult in Iran schrijft Jan Roos deze week over het Midden-Oosten. Het is een plek die links en rechts flink verdeelt, aldus de columnist. Maar voornamelijk links slaat flink de plank mis, vindt Jan. Ze zien alleen maar slachtoffers die ze willen helpen en zijn blind voor de realiteit: "Het overstijgt het kleuterschoolniveau geen seconde!"

Al vanaf het moment dat ik het wereldnieuws volg is er gedoe in het Midden-Oosten. Niet af en toe, niet hier en daar, maar echt structureel. Oorlogen, burgeroorlogen, mensenrechtenschendingen, onderdrukking, genocide, dictaturen, haat, bloed, geweld en ellende... Het enige positieve dat uit het gebied komt is olie. Alleen die olie maakt dat dit gebied belangrijk is. Zonder deze brandstof is het niets meer dan een enorme zandbak met enorme hoeveelheden heethoofden die elkaar en anderen willen afslachten, meestal om religieuze redenen.

Er is in ieder geval altijd wat. Daarom, maar ook vanwege het milieu, lijkt het me fantastisch als we kunnen ophouden met fossiele brandstof. Dan zoeken ze het daar maar lekker uit. Het Midden-Oosten is ook hier, in het eens zo verlichte Europa, continu onderwerp van discussie. Eigenlijk loopt de verdeling van partijen precies langs de lijn van polemiek over de multiculturele samenleving. Rechts vindt het gebied vooral heel irritant en barbaars, links ziet het als een stel kinderen die ze met socialistisch zendingswerk kunnen vertroetelen tot modelburgers. Dat is ook het mooie van die linkse types die schreeuwen dat rechts allochtonen als tweederangs burgers zien, terwijl ze zelf die lui als couveusebaby's behandelen.

Rechts is pro-Israël, want Isräel is de enige multiculturele democratie in het Midden-Oosten. Links is tegen Israël. Nogmaals: de enige multiculturele democratie in het Midden-Oosten. Links is ook erg pro-Palestijnen, maar weten van de ontstaansgeschiedenis van dit verzonnen volk en hun verzonnen land niets af. Ze zien arme mensen die zichzelf nauwelijks kunnen bedruipen, ze zien moslims, ze zien terrorisme, ze zien huilende hoofddoeken en hun medelijden-gen draait overuren. Ze zullen wel slachtoffer zijn van die verschrikkelijke joden, hoor je ze denken. En ze smullen nou eenmaal van slachtoffers. Daar kunnen ze het dan lekker voor opnemen. Dat die zogenaamde slachtoffers zelf verantwoordelijk zijn voor het merendeel van de ellende waarin ze leven, doet er niet toe.

Je kiest een groep onderontwikkelde mensen die je heel erg zielig vindt, van hun problemen geef je een andere groep de schuld, die je dan heel erg haat en deugen maar. Zo kinderachtig is het.

Hetzelfde mechanisme, maar dan omgekeerd, zie je nu in de crisis tussen Amerika en Iran. Links haat Trump, dus zijn ze pro-Iran. Dat die theocratie hun geliefde homo's ophangt, vrouwen verschrikkelijk onderdrukt, geen enkele vrijheid toestaat en een heel volk onder dwang van grof geweld laat leven doet er dus helemaal niet toe. Ze zijn immers tegen iemand, dus voor een ander. Of voor iemand, dus tegen een ander. Het overstijgt het kleuterschoolniveau geen seconde. En dat ze daarmee aantonen voor niets te staan hebben ze niet eens in de gaten.