Churchill onbuigzaam in strijd tegen Kwaad

Blenheim Palace in het Engels Oxfordshire was een geschenk van Queen Anne aan John Churchill, de eerste Duke of Marlborough.  In 1704 had John Churchill voor de Engelsen de slag bij Blenheim gewonnen. Blenheim ligt in Beieren. Daar stonden de legers van de Grote Alliantie, onder wie Engeland, Oostenrijk en de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden, tegenover een verbond van Franse en Beierse legers. De Grote Alliantie stond onder leiding van John Churchill.

De Grote Alliantie wilde de expansie van Lodewijk de Veertiende in de richting van de Nederlanden, Oostenrijk en in de richting van Italië tegenhouden. Dat lukte. De overwinning van de Grote Alliantie was overweldigend. De slag maakte dertigduizend slachtoffers. Blenheim Palace is een paleis waarvan wij in Nederland geen gelijke kennen. Het is een heus familiepaleis, er wonen mensen, maar het kan ook bezocht worden. In dit gigantische complex van zalen, vol kunst en antiek en rijkdom, werd in 1874 Winston Churchill geboren.

Winston studeerde vanaf 1893 aan de Koninklijke Militaire Academie van Sandhurst, en toen hij als tweede luitenant gestationeerd werd in het noordwesten van India, begon hij voor Britse kranten verslag te doen van de militaire campagnes die daar gaande waren. In 1898 was hij onderdeel van een cavalerie-eenheid in ’de Sudan’. Daarbij zou hij persoonlijk enkele vijanden hebben gedood. Een jaar later nam hij ontslag uit het leger. Hij was toen nog maar vijfentwintig jaar oud – maar hij had al de ervaringen opgedaan waarvoor een ander een heel leven, of meerdere levens, nodig zou hebben gehad.

In 1910 werd Churchill minister van Binnenlandse Zaken, in 1911 minister van Marine (dat heette daar zo mooi First Lord of the Admiralty – het ambt werd in 1964 afgeschaft). Churchill was in 1915 nog steeds minister van Marine en werd medeverantwoordelijk voor de landingen bij Gallipoli in het eerste deel van de waterwegen die de Middellandse Zee met de Zwarte Zee verbinden. Dat was een verschrikkelijk echec.

Hij werd nog verscheidene keren minister, met verschillende departementen, en hij was drieënzestig jaar toen op 1 oktober 1938 Neville Chamberlain uit Berlijn terugkeerde en de wereld ervan verzekerde dat er in zijn tijd vrede zou heersen. Churchill had inmiddels alles meegemaakt. Hoogte- en dieptepunten. Hij had zelf gedood en had anderen zien doodgaan. Hij had gewonnen en verloren. Hij wist wie hij was, en hij had geen twijfels over zijn capaciteiten en over de tragische natuur van het leven. Hij geloofde niets van Chamberlains vrede. Hij wist dat het Kwaad bestond.

Elf maanden na Chamberlains glorieuze vredesverdrag viel nazi-Duitsland Polen binnen en werd de Tweede Wereldoorlog geboren.

’I would say to the House as I said to those who have joined this government: I have nothing to offer but blood, toil, tears and sweat. We have before us an ordeal of the most grievous kind. We have before us many, many long months of struggle and of suffering. You ask, what is our aim? I can answer in one word: Victory. Victory at all costs – Victory in spite of all terror – Victory, however long and hard the road may be, for without victory there is no survival.’

Er bestaat geen twijfel over de onschatbare waarde van Sir Winston Churchill voor het overleven van de westerse beschaving. Hij bood het inzicht, de emoties en de standvastigheid om het zwartste kwaad te bestrijden. Hij wilde niet buigen, kon niet buigen, stierf liever dan geknecht te moeten leven.

Op 14 februari 2009 meldde de Britse pers dat een van de eerste daden van de kersverse president Obama het terugsturen van de buste van Winston Churchill was. Het ging om een bijzondere bronzen buste uit officieel Brits overheidsbezit, in bruikleen aan George Bush gegeven na 9/11. Obama wilde de buste niet in de Oval Office hebben. De buste staat nu in de woning van de Britse ambassadeur in Washington.