Brinkman, brokkenpiloot

Waar Hero komt, komt reuring en scheuring.

Toen Hero Brinkman zich een paar maanden geleden afscheidde van de PVV-fractie, leek het er even op alsof VVD en PVV er een concurrent bij hadden gekregen in de strijd om de zwevende rechtse kiezer. Inmiddels weten we beter. In drie maanden tijd slaagde hij erin bij drie verschillende gelegenheden scheuring en reuring te bewerkstelligen. Eerst brak door zijn onhandige afhandeling van de uittreding uit de partij de PVV-Statenfractie in twee stukken, vervolgens veroorzaakte hij ruzie binnen Rita Verdonks oude politieke voertuig TON. Als klap op de vuurpijl werd hem vanmorgen door zijn eigen fractie de wacht aangezegd:

Statenlid Monica Nunes bevestigde vandaag dat zij en haar collega Gerton van Unnik uit de OBP zijn gestapt. Volgens Nunes is de kans groot dat de twee een eigen fractie beginnen. 'Brinkman zegt een rasdemocraat te zijn, maar in feite is hij een Geert Wilders in het kwadraat. Sinds zijn afscheiding van de PVV drie maanden geleden, heeft hij ons volledig links laten liggen.'

In een vraaggesprek met DDS meldt Gerton van Unnik dat Brinkmans optreden in de Statenvergadering van gisteren inderdaad de laatste druppel vormde. Maar, zo stelt hij, de problemen dateerden al van de periode rond de afscheiding: "Toen Hero zelfstandig de nieuwe naam van de fractie bekend maakte zonder ons daarin te kennen, hebben we tegen hem gezegd dat we voortaan liever niet meer met voldongen feiten geconfronteerd wilden worden. Maar sindsdien heeft hij alleen maar gesoleerd. Hij maakte zichzelf enig bestuurslid van een stichting die de Noord-Hollandse fractiegelden moest beheren. En we moesten vervolgens uit de krant vernemen dat hij onze partij in een fusie met TON wilde duwen. Niets ten nadele van die partij maar ik heb er helemaal niets mee."

In Noord-Hollandse kringen wordt gespeculeerd dat de nieuwe fractie Nunes/Van Unnik uiteindelijk de banden zal aanhalen met de succesvolle lokale partij Forza Haarlemmermeer. Voor hen zal dus mogelijk ook na de huidige Statenperiode nog een politieke toekomst zijn. Datzelfde geldt vrijwel zeker niet voor Hero Brinkman. Kiezers stellen doorgaans geen al te hoge eisen aan hun politieke leiders, maar wat ze minimaal wel verwachten is dat die leiders hun eigen partijhuishouding fatsoenlijk op orde hebben. Als iemand immers als niet in staat is zijn eigen fractie bij elkaar te houden, hoe kan hij dan ooit iets voor het landsbestuur betekenen?