Brekend: GroenLinks eist vervolging Europese fractieleider wegens kindermisbruik

Van onze Haagse en Brusselse redacties.

Naar aanleiding van debatten in de Tweede Kamer over het kindermisbruik in de Rooms Katholieke kerk eisen de parlementsleden van GroenLinks dat ook Daniel Cohn-Bendit, de fractieleider van de Groenen in het Europese Parlement, ter verantwoording wordt geroepen voor de seksuele handelingen die hij in de jaren ’70 met kinderen heeft gepleegd.

‘Linkse Kerk in crisis’

‘Het kwam als een donderslag bij heldere hemel’, aldus Tofik Dibi, ‘het besef hoe hypocriet wij als GroenLinks al jaren bezig zijn. Altijd stonden wij vooraan om de Rooms Katholieke kerk de maat te nemen, maar voor de zondaars in ons eigen midden hielden we ons doof en blind.’ Liesbeth van Tongeren valt hem bij ‘Dat zo iemand als Daniel Cohn-Bendit, iemand die in woord en geschrift heeft toegegeven dat hij kinderen heeft misbruikt, onze fractieleider kan zijn in het Europese Parlement, dat is ronduit onbegrijpelijk.’ 

De emoties in de GroenLinks fractie liepen vandaag hoog op toen Dibi op zijn iPad zijn fractiegenoten de videobeelden uit 1982 liet zien. Jolande Sap: ‘Het stond al drie jaar op Youtube, maar we hebben het genegeerd. Tot nu toe. Wij vinden echt dat dit niet kan, de beelden zijn gewoon te walgelijk. Hoe schril is het contrast tussen de verontwaardiging van de linkse partijen over wat er in de Rooms Katholieke kerk is gebeurd en de ontkenning van de maatschappelijke ravage die tijdens de seksuele revolutie door onze eigen mensen is aangericht? GroenLinks hoopt dat alle archieven opengaan en dat er geen enkele belemmering voor de waarheidsvinding zal zijn. Ook vragen we ons af of er een mogelijke relatie tussen kindermisbruik en het gebruik van drugs te vinden is, ook dat zal onderzocht moeten worden. Cohn-Bendit hoort geen beroep te doen op verjaring, ook niet als het tot civiele processen komt. Dit type zware misdaad blijft in onze kringen te vaak onbestraft. Als wij, de Linkse Kerk die zich zo vaak als hoeder van de moraal opwerpt, echt schoon schip willen maken, dan zal de onderste steen naar boven moeten komen en mogen kindermisbruikers als Daniel Cohn-Bendit hun straf niet ontlopen.’

Het bovenstaande is natuurlijk fictie, het zijn geparafraseerde uitspraken die Groenlinkse politici recent nog in debatten over het misbruik binnen de Katholieke kerk hebben gedaan. De Europese Federatie van Groene Partijen zal haar leider niet laten vallen. GroenLinks zal blijven zwijgen over wat al zeker tien jaar bij hen bekend is of zou moeten zijn. De mythische proporties die de jaren ’60 en ’70 in het collectieve geheugen hebben aangenomen mogen niet worden aangetast. Daarom heb ik, na een tip van collega ‘Toetssteen’ die mij op het bestaan van de beelden van Daniel Cohn-Bendit gewezen heeft, het allemaal nog eens op een rijtje gezet. Voor iedereen die nog maar het geringste beetje vertrouwen in de linkse politiek had en voor diegenen die al langer wisten dat de grootste smeerlappen zich als de grootste wereldverbeteraars weten voor te doen.

Het is januari 2001 als Bettina Röhl, dochter van Ulrike Meinhof en Klaus-Rainer Röhl, twee bijna uitgewiste sporen van de roerige jaren ’70 weer aan het daglicht brengt. In Stern en BILD verschijnen foto’s van de Groene politicus Joschka Fischer, dan minister van buitenlandse zaken en vice-bondskanselier in het kabinet van Gerhard Schröder, waarop te zien is hoe Fischer samen met de latere RAF terrorist Hans-Joachim Klein een politieagent in elkaar slaat. Gelijktijdig plaatst Bettina Röhl op haar website delen van een in 1975 in boekvorm verschenen interview met Daniel Cohn-Bendit, één van de meest populaire leiders van de Franse studentenrevolte van mei 1968, die sinds 1994 zitting heeft in het Europese Parlement. Cohn-Bendit, of ‘Rooie Danny’, laat daarin optekenen hoe hij na zijn terugkeer in Duitsland gedurende twee jaar als begeleider in een door de studentenbeweging opgerichte crèche, een ‘Kinderladen’, van de Universiteit van Frankfurt gewerkt heeft. Het is de tijd van de anti-autoritaire opvoeding en Cohn-Bendit vindt dat de behoeften van kinderen in links-radicale kringen veronachtzaamd worden. Zo wilde de RAF terroriste Ulrike Meinhof toen zij ondergronds ging haar tweelingdochters in een Palestijns weeshuis onderbrengen, wat haar ex-man Röhl met hulp van Stefan Aust nog net wist te voorkomen. Voor Cohn-Bendit was de kinderopvang een uitgelezen plek om de theorieën van Karl Marx en de omstreden psycho-analyticus en seksuoloog Wilhelm Reich over de ideale samenleving en vrije seksualiteit uit te proberen.

‘De meeste kinderen kwamen uit een ‘traditioneel’ gezinsverband en hadden de zondag bij hun ouders doorgebracht, dus elke maandag brak de hel los. Ze sloegen om zich heen en maakten alles stuk om stevig uit te razen. Er was een jongen bij met onbeheersbare woedeaanvallen en sadistische neigingen. Hij sloeg de anderen met een hamer, maakte dieren dood en had bij een cavia de pootjes afgesneden. ( ) Het kind was tot z’n derde door z’n oma opgevoed omdat zijn vader, een sociaaldemocratisch politicus, geen last van hem wilde hebben.’

‘Bij de omgang met de kinderen werd ik mij er van bewust dat in al mijn relaties de behoefte heb om anderen van mij afhankelijk te maken. Mijn geflirt met de kinderen kreeg al snel erotische trekken. Ik bemerkte dat meisjes van vijf jaar oud al geleerd hadden om me op te geilen. Het was ongelooflijk en ontwapenend. (...) Konflikten met de ouders bleven niet uit. Sommige kinderen hadden hun ouders regelmatig geslachtsgemeenschap zien bedrijven. Op een avond had een klein meisje haar vriendin thuis opgezocht en gevraagd of ze met haar wilde neuken. Ze had het over wippen, neuken enzovoort. Toen zijn de ouders van het vriendinnetje, praktiserende katholieken, langsgekomen om te klagen, zo geschokt waren ze. Het is meerdere keren gebeurt dat kinderen mijn rits hadden open gemaakt en begonnen waren me te strelen. Het hing van de situatie af hoe ik reageerde, maar hun wensen stelden mij voor een probleem. Ik vroeg aan hen: ‘waarom spelen jullie niet met elkaar, waarom hebben jullie mij uitgekozen en niet de andere kinderen? Als ze aan bleven dringen heb ik nochtans ook hen gestreeld. Ze hebben me toen van perversiteiten beschuldigd. Onder verwijzing naar het ‘Radikalenerlass’ (het beroepsverbod voor extremisten dat Willy Brandt in 1972 had ingevoerd) werd de gemeenteraad gevraagd of ik door de overheid betaald werd, maar gelukkig stond ik onder contract bij de oudervereniging, anders zou ik ontslagen zijn.’

De onthullingen van Bettina Röhl brachten een golf van verontwaardiging teweeg, maar verreweg de meeste aandacht ging uit naar de gewelddadige gedragingen van Joschka Fischer. Wel verscheen er op 31 januari een open brief aan Daniel Cohn-Bendit van de voormalige FDP minister van buitenlandse zaken Klaus Kinkel aan Daniel Cohn-Bendit in de Berliner Tageszeitung. Kinkel, die zich al langer had ingezet tegen kindermisbruik, vroeg Cohn-Bendit om een verklaring die weerlegde dat door hem of onder zijn verantwoordelijkheid onzedelijke handelingen in de Frankfurtse universiteitscrèche hadden plaatsgevonden. In zijn antwoordbrief in dezelfde krant verklaarde het Europees Parlementslid dat hij zich destijds niet van het probleem bewust was geweest. Zijn uitspraken in ‘Le Grand Bazar’ zouden slechts het resultaat zijn van een poging om gezamenlijk een nieuwe seksuele moraal te definiëren. De in het boek omschreven seksuele handelingen waren volgens Cohn-Bendit ‘zelfbeschouwingen in de ik-vorm, bedoeld om taboes te doorbreken, te provoceren en de discussie aan te scherpen. Op het Franse journaal zei Cohn-Bendit dat aan de campagne tegen hem een einde moet komen en dat hij niet 'publiekelijk vermoord' wil worden.

In 2003 probeerde het Openbaar Ministerie in Frankfurt de immuniteit van Cohn-Bendit, die toen al een oudgediende in het Europarlement was, op te laten heffen om hem te ondervragen over zijn contacten met de RAF terrorist Hans Joachim Klein, maar het parlement weigerde. Voor het misbruiken van kinderen is hij nooit aangeklaagd. In Frankrijk ontstond naar aanleiding van de onthullingen van Bettina Röhl een debat over de excessen van de seksuele revolutie, maar in Duitsland werd de kwestie rond Cohn-Bendit door de zogenaamde kwaliteitsmedia als een bagatel afgedaan. Maar ook in Frankrijk wordt, onder andere in Liberation, de aanklacht tegen Cohn-Bendit door zijn linkse vrienden een heksenjacht en een ‘stalinistisch showproces’ genoemd. Het is inmiddels juni 2009 als het Franse televisieprogramma ‘Arrêt sur images’ beelden laat zien van een teruggevonden uitzending van het discussieprogramma ‘Apostrophes’ uit 1982, waarin Cohn-Bendit met rollende ogen van de hashcake nogmaals 'sans gêne' over zijn tijd als kinderopvangmedewerker vertelt:

‘De seksualiteit van een kind, dat is, eerlijk gezegd, serieus iets dat absoluut fantastisch is. Ik heb ooit met kinderen gewerkt van tussen de vier en zes jaar oud. De hele kleintjes, dat is een ander verhaal, (maar) als een klein meisje, van een jaar of vijf, je begint uit te kleden, dat is absoluut en zeker een fantastisch erotomaan spel ’

De onthulling gebeurde midden in verkiezingstijd en in een rechtstreeks debat, enkele dagen later, viel Francois Bayrou, die eerder vaak een medestander van Les Vertes geweest was, Daniel Cohn-Bendit op de beelden aan. Maar Bayrou deed dat zo omslachtig en omfloerst dat het zich in het uiteindelijke verkiezingsresultaat tegen hem keerde. Met Cohn-Bendit als lijstrekker haalden de Franse Groenen hun tot dan toe beste resultaat. Marine Le Pen van het Front National herhaalt de accusaties in 2004 als Cohn-Bendit haar vader beschuldigt van martelpraktijken in Algerije die daar als militair gevochten heeft. 'Waarom klaagt u niemand aan die u van dat soort zaken beschuldigt heeft, zoals mijn vader? Die zaak zou u verliezen!' 'Daarvoor ben ik te laf en niemand heeft mij ooit aangeklaagd, ik weet ook niet waarom', antwoordt dan de progressieve leider. Zolang de beschuldigingen uit rechtse hoek komen lijkt het Cohn-Bendit alleen maar sterker te maken.

Bettina Röhl heeft haar strijd tegen de politieke misdadigers van ‘68 niet opgegeven, maar haar geplande boek over Joschka Fischer werd nooit uitgegeven. Fischer, die samen met ‘Rooie Danny’ in Frankfurt de ‘Karl-Marx-Buchhandlung’ uitbaatte, geeft tegenwoordig lezingen bij Goldman Sachs en is adviseur bij BMW, Siemens en RWE. In 2010 beschuldigden zowel Bettina als haar tweelingzus Anja hun vader Klaus-Rainer Röhl van incestueuze handelingen met hen in de vroege jaren ‘70. Het radicaal linkse tijdschrift Konkret dat door Röhl met geld uit de DDR was opgezet en zijn populariteit vooral dankte aan foto’s van alsmaar jongere blote meisjes, werd in 1973 opgeheven uit protest tegen de gewelddadigheid van de Baader Meinhof Gruppe, waar zijn ex-vrouw naamgever van was. Veel oud medewerkers zijn tot op de dag van vandaag terug te vinden op belangrijke plaatsen in de Duitse media. Anderen die zich voor de Baader Meinhof Gruppe hebben ingezet, zoals Otto Schily en Gerhard Schröder kennen we ook in Nederland als zeer succesvolle politici van de SPD. Daniel Cohn-Bendit, die zich tegenwoordig krachtig inzet voor een federaal Europa en een 'groene economie', lijkt bijna onaantastbaar. Dat de oud revolutionair zich van het marxisme gedistantieerd heeft en zich nu, net als GroenLinks, meer in ideologisch ‘neoliberale’ kringen beweegt, is hem op meer kritiek komen te staan dan zijn verleden als kindermisbruiker en extreemlinkse actievoerder.

De jaren van revolutie, die in 1968 begonnen en pas voorbij leken toen de Vietnamoorlog beëindigd  was en het negativisme en anarchisme van de punkbeweging voor het hippiedom en de verheerlijking van het communisme in de plaats waren gekomen, hebben veertig jaar na dato nog weinig van hun mythische proporties verloren. De ideologie van de 'soixante huitards' heeft in de jaren negentig in een gerestylde vorm opnieuw zijn opwachting gemaakt. Na een lange mars door de instituties waren de studenten van weleer, die toen een luidruchtige minderheid waren, steeds dichter bij de uitoefening van de reële macht gekomen. Uit een mix van multiculturalisme, homo-activisme, feminisme en ecologie ontstond een van bovenaf opgelegde solidariteit met zwakkeren die voor de gewone burger steeds minder herkenbaar waren. Met het uitbreken van de economische crisis is ook de in 1968 zo veelgehoorde roep om ingrijpende hervormingen van het kapitalistische systeem weer alom hoorbaar geworden. De voormalige kinderen van de revolutie staan andermaal klaar om ditmaal niet de eigen, maar andermans kinderen op te eten.

Daniel Cohn-Bendit in Apostrophes uit 1982, met Nederlandse ondertiteling:
http://www.youtube.com/watch?v=Sdc2yCRU4ic

Jean-Marie en Marine LePen attaqueren Cohn-Bendit:
http://www.lemonde.fr/politique/article/2011/09/15/le-pen-traite-cohn-bendit-de-pedophile_1572488_823448.html

Uittreksel van de originele tekst van ‘Le Grand Bazar’:
http://www.emma.de/index.php?id=2860

Ulrike Meinhof in 1969: ‘Kindererziehung ist unheimisch politisch’:
http://www.youtube.com/watch?v=yGBqlPmE7D0

Een uitgebreid interview met Stefan Aust over zijn tijd bij het tijdschrift Konkret en over de Baader-Meinhof Gruppe:
http://www.tagesspiegel.de/zeitung/die-wollten-uns-ja-abknallen/442120.html