Het moet van de EU en we kunnen geen kant op.
Het zit die arme staatssecretaris Fred Teeven de taatste tijd bepaald niet mee. Eerst de affaire-Dolmatov, toen het gedram van de pronkianen in de PvdA tegen de strafbaarstelling van illegaliteit, en deze week een gevoelige tik op de vingers toegebracht door de Tweede Kamer vanwege dat onzalige plan om gevangenissen te sluiten en te vervangen door enkelbanden. Heb je alles gehad en dan krijg je vrijdag ook nog
een vernietigende uppercut van Brussel: als straks de Bulgaren, Roemenen en anderen zich voor de Nederlandse bijstandslokketten verdringen dan is dat jammer voor Nederland, maar dat zijn nu eenmaal de regels die we met zijn allen in 'Europa' hebben afgesproken. Daar helpt geen lieve moeder aan, ook al zijn het er tienduizenden, honderdduizenden of meer.
De Europese Commissie kan zich tegenover Teeven beroepen op richtlijn
2004/38/EG. Daarin lezen we onder andere:
Personen die hun recht van verblijf uitoefenen mogen evenwel tijdens het begin van hun verblijfsperiode geen onredelijke belasting vormen voor het socialebijstandsstelsel van het gastland. Daarom dient het recht van verblijf van een burger van de Unie en zijn familieleden voor perioden van meer dan drie maanden aan bepaalde voorwaarden te zijn verbonden.
Geen onredelijke belasting voor het gastland? Dat klinkt veelbelovend, maar is een lege huls. Want na die drie maanden kunnen betrokkenen verblijfsrecht krijgen mits ze in hun eigen levensonderhoud voorzien. Maar als ze dat daarna ineens niet meer kunnen, bijvoorbeeld door ontslag, dan hebben ze recht op bijstand en alle andere zegeningen van de verzorgingsstaat. Na vijf jaar verblijf krijgt men duurzaam verblijfsrecht, waarmee men praktich gelijkgesteld is aan oorspronkelijke ingezetenen. Een
toelichting op de richtlijn stelt:
Iedere burger van de Unie die gedurende een ononderbroken periode van vijf jaar legaal in het gastland heeft verbleven, heeft aldaar een duurzaam verblijfsrecht, voor zover hij niet onderworpen is geweest aan een verwijderingsmaatregel. Dit recht is aan geen enkele voorwaarde onderworpen. Hetzelfde geldt voor de familieleden die niet de nationaliteit van een lidstaat bezitten en vijf jaar bij de burger van de Unie in het gastland hebben ingewoond. Wanneer het duurzame verblijfsrecht eenmaal is verkregen, kan het uitsluitend worden verloren door een afwezigheid van meer dan twee achtereenvolgende jaren uit het gastland.
En de toelichting vat samen:
Iedere burger van de Unie die het verblijfsrecht of het duurzame verblijfsrecht geniet, heeft op de gebieden waarop het verdrag van toepassing is recht op dezelfde behandeling als de nationale onderdanen. Dit recht geldt ook voor zijn familieleden. Het gastland is echter niet verplicht in de eerste drie maanden van verblijf het recht op een sociale bijstandsuitkering toe te kennen aan andere personen dan werknemers of zelfstandigen en hun familieleden.
Als het meningsverschil tussen de Nederlandse regering en de Europese Commissie voor het Hof in Luxemburg moet worden uitgevochten dan ziet het er somber uit. Bijstandstoeristen die de eerste drie maanden op eigen kracht doorkomen, een (nep)baantje vinden en zich na die drie maanden laten ontslaan, staan zo te zien ijzersterk. Er lijken nauwelijks mogelijkheden om de bijstandsloketten voor hen gesloten te houden. Hier komt nog bij dat de rechters van dat Hof hun benoeming heus niet te danken hebben aan een kritische instelling ten opzichte van de Europese integratie. Men zal zich daar wel drie keer bedenken alvorens de Europese Commissie in het ongelijk te stellen.
Ik durf de stelling wel aan dat het bijstandstoerisme ons heel wat meer gaat kosten dan het Fyra-fiasco, vooral omdat het bij bijstandstoerisme gaat om een open-einderegeling met miljoenen potentiële klanten, en omdat het bijstandstoerisme bovendien tot in lengte van jaren een aanslag zal doen op onze overheidsfinanciën. Dit wordt dus onze zoveelste miljardenstrop met dank aan de EU waarvoor we ooit zelf hebben getekend. Hoe heeft het zover kunnen komen? Hoe hebben we ons zo in het pak kunnen laten naaien? Er zijn en worden wel parlementaire enquêtes gehouden voor minder.
Laat de onbegrijpelijke naïviteit en kritiekloosheid waarmee Nederland altijd achter Brussel is aangelopen maar eens genadeloos worden blootgelegd.
Aanvullende opmerking
Het verschijnsel waar we het hier over hebben wordt in de media meestal aangeduid als bijstandstoerisme. Maar zoals een van de reageerders terecht opmerkt is deze benaming onjuist. Zij is zelfs misleidend omdat toeristen na korte tijd weer plegen terug te gaan naar hun land van herkomst. En van degenen die we hier aanduiden als 'bijstandstoeristen' kan gevoegelijk worden aangenomen dat ze in meerderheid hier zullen blijven. Beter zou het daarom zijn te spreken van bijstandsmigratie.
Foto: Berlaymont-gebouw in Brussel, hoofdkwartier van de Europese Commissie.
